ἄναρμος
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ἄναρμον,
A without joints, of atoms, Gal.1.416, cf. Heraclid.Pont. ap.eund.19.244; ὄγκοι S.E.M.10.318.
2 loose, of the groin, prob. l. in Philostr. Gym.48.
Spanish (DGE)
-ον
1 sin junturas ὄγκοι de los átomos, Heraclid.Pont.119a.21, cf. Gal.1.416.
2 desencajado ἰσχίον Philostr.Gym.48.
Greek (Liddell-Scott)
ἄναρμος: -ον, ὁ μὴ ἁρμόζων, μὴ προσαρμοζόμενος, ἀνάρμους ὄγκους Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 10. 318, κτλ.
Russian (Dvoretsky)
ἄναρμος: неприлаженный: ἄναρμοι ὄγκοι Sext. несвязанные друг с другом атомы.
