βραχύβιος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
βραχύβιον, short-lived, Pl.R. 546a, Arist.HA494a1, etc.: Comp., Hp.Art.41, Arist.HA501b23; of plants, Thphr. HP 4.13.1 (= χειλιδύνιον μέγα, Ps.-Dsc.2.180): Sup. -ώτατος Str.16.4.12.
Spanish (DGE)
-ον
1 de corta vida de pers., Hp.Art.41, Pl.R.546a, D.S.3.29, de animales, Arist.HA 494a1, 501b23, Str.16.4.12, de plantas, Thphr.CP 2.11.7 (= Democr.A.162), Thphr.HP 4.13.1, β. ζωή Mac.Aeg.Serm.B 25.1.4.
2 subst., bot. ἡ β. otro n. de la celidonia Ps.Dsc.2.180.
German (Pape)
[Seite 462] von kurzcm Leben, Plat. Rep. VIII, 546 a u. Folgde; comp., Arist. H. A. 2, 3; superl., Strab.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
dont la vie est courte.
Étymologie: βραχύς, βίος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
βραχύβιος -ον βραχύς, βίος kort levend.
Russian (Dvoretsky)
βρᾰχύβιος: недолго живущий, недолговечный Plat., Arst.
Middle Liddell
short-lived, Plat.
Greek Monolingual
-α, -ο (AM βραχύβιος, -ον)
αυτός που έχει σύντομη ζωή, λιγόζωος.
Greek Monotonic
βρᾰχύβιος: -ον, αυτός που έχει σύντομη ζωή, βραχύ βίο, σε Πλάτ.
Greek (Liddell-Scott)
βρᾰχύβιος: -ον, ὁ βραχὺν ἔχων βίον, ὀλιγόζωος, Πλάτ. Πολ. 546A, Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 1. 15, 4, κτλ.· -συγκρ., Ἱππ. Ἄρθρ. 807, Ἀριστ.· -οὐσιαστ. βρᾰχῠβιότης, ητος, ἡ βραχυχρονιότης ζωῆς, Ἀριστ. Προβλ. 34. 10 (ἔγραψεν ὡσαύτως καὶ περὶ μακρο- καὶ βραχυβιότητος)· ἐπὶ φυτῶν, Θεόφρ. Ι. Φ. 4. 13, 1.
