Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

tumultuor

From LSJ
Revision as of 23:55, 12 June 2024 by Spiros (talk | contribs) (CSV3 import)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν → I was not born to hate, but to love.

Sophocles, Antigone, 523

Latin > English

tumultuor tumultuari, tumultuatus sum V DEP :: make a commotion/disturbance/armed rising; scrap, scrimmage; be in confusion

Latin > English (Lewis & Short)

tŭmultŭor: ātus, 1,
I v. dep. n. tumultus, to make a bustle or disturbance, to be in great agitation or confusion, be in an uproar, raise a tumult: in otio tumultuaris, in tumultu es otiosus, Auct. Her. 4, 15, 21: non decet tumultuari, Plaut. Poen. 3, 1, 22: saepe et sine causā, Cic. Agr. 2, 37, 101: quid tumultuaris, soror? quid insanis? id. Cael. 15, 36: fortis et constantis est, non perturbari in rebus asperis nec tumultuantem de gradu deici, confused, agitated, id. Off. 1, 23, 80; Petr. 79: tumultuari Gallias comperit, to be in an uproar, Suet. Galb. 9; Aur. Vict. Caes. 24, 3.—
II Esp. of oratory, to storm, rant, talk at random, etc.: mihi ne dicere quidem videtur, nisi qui disposite, ornate, copiose dicit, sed tumultuari, Quint. 10, 7, 12: oratio carens hac virtute (i. e. ordine) tumultuetur necesse est, id. Inst. 7, prooem. § 3; so id. ib. 2, 12, 11.!*?
   1    Act. collat. form tŭmultŭo, āre: quid sit mi expedi, quor tumultues, Plaut. Rud. 3, 2, 15; 3, 2, 24.—
   2    Impers. pass.: hostibus nuntiatur, in castris Romanorum praeter consuetudinem tumultuari, that there is a tumult or disturbance in the camp, Caes. B. G. 7, 61; Liv. 36, 44, 4: cum tumultuatum in castris sciret, id. 25, 21, 2: cum Gallis tumultuatum verius quam belligeratum, id. 21, 16, 4; Flor. 4, 12, 30.

Latin > French (Gaffiot 2016)

tŭmultŭor,¹¹ ātus sum, ārī, intr.,
1 être dans le trouble, dans l’agitation, faire du bruit : Cic. Agr. 2, 101 ; Cæl. 36 || tumultuantur Galliæ Suet. Galba 9, les Gaules s’agitent, se soulèvent
2 [fig.] a) nec tumultuantem de gradu dejici Cic. Off. 1, 80, [c’est le propre d’une âme ferme de ne pas se laisser déconcerter en perdant la tête ; b) [rhét.] non dicere, sed tumultuari Quint. 10, 7, 12, non pas parler, mais faire du bruit, cf. Quint. 2, 12, 11. pour le pass. impers. v. tumultuo.

Latin > German (Georges)

tumultuor, ātus sum, ārī (tumultus) = θορυβάζω (Dosith. 61, 7 K.), lärmen, unruhig-, in Unruhe sein, Plaut., Cic. u.a.: tumultuari Gallias comperit, in G. seien Unruhen ausgebrochen, Suet. – Pass. impers., in castris Romanorum praeter consuetudinem tumultuari, sei ein ungewöhnlicher Lärm, Caes.: cum Gallia tumultuatum verius quam belligeratum, die Kämpfe mit den Galliern seien mehr stürmische Überfälle alg Kriege zu nennen, Liv. – bildl., non tumultuantem de gradu deici, sich nicht in der Bestürzung aus der Fassung bringen lassen, Cic. – v. der Rede u. vom Redner, lärmen, oratio carens hāc virtute tumultuetur necesse est, Quint.: nam mihi ne dicere quidem videtur nisi qui disposite, ornate, copiose dicit, sed tumultuari, Quint.

Latin > Chinese

tumultuor, aris, atus sum, ari. d. :: 滋事生亂