γόνιμος
English (LSJ)
ον, also η, ον Hp. Vict.1.25, Isyll.53:—
A productive, fertile, fruitful, σπέρμα γ., opp. ἄγονον, Arist.HA523a25; κύημα γ. Id.GA736a35; ᾠὰ γ., opp. ὑπηνέμια, ib.730a6; of women, Id.Pr.876b12; of the male, Id.HA546a2, al.; ἐν τῇσι ἡλικίῃσι τῇσι γονίμῃσι εἶναι Hp.l.c.; γ. μέλεα a parent's limbs, E.El.1209 (lyr.); γ. φλέψ AP6.218 (Alc.); γ. μέρεα generative organs, Aret.SD2.5: hence (metaph.), ἀπο τίκτειν γ. τε καὶ ἀληθές Pl.Tht.150c; γ. ἢ ἀνεμιαῖον ib.151e; Νεῖλος γ., opp. πέλαγος, Lyr.Alex.Adesp.32.6, cf.Sammelb.2074 (Sup.). Adv. -μως, σπέρμα ἐν τῇ μήτρᾳ γ. κρατηθῆναι Porph.Gaur.2.2. 2 c. gen.rei, νέφος γ. ὕδατος Arist.Mu.394a27, cf. Thphr.Ign.44, Ael.NA7.5: metaph., πηγαὶ τῆς ὑψηγορίας γονιμώταται Longin.8.1. 3 metaph. of persons, ποιητὴς γ. poet of true genius, Ar.Ra.96; γονιμωτέρα γενέσθω ἡ γλῶσσα Luc.Rh.Pr.23. b born in lawful wedlock, Man.6.56: metaph., ἀγαθὰ γ. τῇ αὑτῶν φύσει Pl.R.367d; γ. ὕδωρ ποταμῶν, opp. νόθον, AP9.277 (Antiph.). 4 = βιώσιμος, viable, παιδίον Hp. Superf.4; ἔμβρυον Arist.HA583b31; βρέφη Ph.1.45. 5 favourable to generation, of uneven days, Pythagorean term, Plu.2.288c; of days in illness (because critical for life or death, Erot.s.v.), Hp. Epid.2.6.8, 2.5.12; γ. μήν, ἔτος, ib.6.10.
German (Pape)
[Seite 501] ον, auch γονίμη, 1) zum Zeugen geschickt, zeugungskräftig, μέλεα Eur. El. 1209; φλέψ, Zeugungsglied, Alc. 8 (VI, 218); ἡλικία Hippocr.; φύσις Plat. Legg. VIII, 839 a; ἄτεκνοι καὶ γόνιμοι γυναῖκες Arist. Probl. 4, 2; γόνιμα ᾠά stehen den ὑπηνέμια entgegen, gen. anim. 2, 5; übh. fruchtbar, γύαι poet. bei Plat. Ep. I, 310; ποιητής, schöpferisch, genial, Ar. Ran. 96; τινός, z. B. νέφος ὕδατος γόνιμον Arist. mund. 4; ἡ γῆ πολλῶν θηρίων γ. Ael. H. A. 7, 5; so oft übertr. Plut., z. B. ἡ γόνιμος ἁπάσης ἡδονῆς ἀκολασία de superst. 1. – 2) ἔμβρυον, παιδίον, ein zur Geburt reifes Kind, vollkommen ausgewachsen, Arist. H. A. 7, 4, 5. 6. – 3) ἡμέρα, μήν, ἔτος, ungerader Tag, Hippocr., an denen sich die Krankheiten zu entscheiden pflegen; dah. übertr., kritisch, entscheidend, Ggstz ἄγονος. – 4) wie γνήσιος, ächt, wirklich, γόνιμον καὶ ἀληθές, Ggstz εἴδωλον καὶ ψεῦδος, Plat. Theaet. 150 c; vgl. Rep. II, 367 d.