εἰσδύνω
Ἕωθεν προλέγειν ἑαυτῷ: συντεύξομαι περιέργῳ, ἀχαρίστῳ, ὑβριστῇ, δολερῷ, βασκάνῳ, ἀκοινωνήτῳ: πάντα ταῦτα συμβέβηκεν ἐκείνοις παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν ἀγαθῶν καὶ κακῶν. → When you wake up in the morning, tell yourself: The people I deal with today will be meddling, ungrateful, arrogant, dishonest, jealous, and surly. They are like this because they can't tell good from evil. | Say to yourself in the early morning: I shall meet today inquisitive, ungrateful, violent, treacherous, envious, uncharitable men. All these things have come upon them through ignorance of real good and ill.
English (LSJ)
and Med. εἰσδύομαι (v. δύω): fut. -δύσομαι, with aor. 2 -έδῡν: pf. -δέδῡκα:—
A get or crawl into, ἐς τὸν θησαυρόν Hdt.2.121. β'; ψυχὴ ἐς ἄλλο ζῷον ἐσδύεται ib.123; εἰσεδύοντο εἰς τοὺς πόδας οἱ ἱμάντες the thongs entered into their feet, X.An.4.5.14; εἰς τὴν Ἀμφικτυονίαν εἰσδεδυκώς having wormed his way into the League, D.11.4. 2 c. acc., go into, enter, ἀκοντιστὺν ἐσδύσεαι Il.23.622; ὁ ψὴν τὴν βάλανον ἐσδύνων Hdt.1.193; ἄκακον..τρόπον εἰσδύς having put on.., Anaxil.33.3. 3 folld. by relat., οὐκ εἶδεν οὗ γῆς εἰσέδυ saw not into what part of the earth she entered, E.IA1583. II of feelings, δεινόν τι ἐσέδυνέ σφι great fear came upon them, Hdt. 6.138; εἰσέδυ με..οἴστρημα καὶ μνήμη κακῶν S.OT1317; [ἡ ἀλήθεια] εἰς τὰς ψυχὰς εἰσδύεται Plb.13.5.5; λύπη εἰσδύνουσα Andronic. Rhod. P.571M.
German (Pape)
[Seite 742] = εἰσδύομαι, s. εἰσδύω.
Greek (Liddell-Scott)
εἰσδύνω: καὶ ὡς ἀποθ. εἰσδύομαι (ἴδε δύω): μέλλ. -δύσομαι· μετ’ ἀορ. β΄ -έδῡν, πρκμ. -δέδῡκα, εἰσέρχομαι, εἰσβαίνω, ἐμβαίνω, χώννομαι εἰς …, τὼ δ’ ἐς τεύχεα δύντε (ἐν τμήσει = ἐσδύντε), ἐνεδύσαντο, Ὀδ. Χ. 201· ἐς τὸν θησαυρὸν Ἡρόδ. 2. 121, 2· ἐς ἄλλο ζῴον ἐσδύεται ὁ αὐτ. 2. 123· εἰσεδύοντο εἰς τοὺς πόδας οἱ ἱμάντες, τὰ λωρία εἰσεχώρουν εἰς τοὺς πόδας των, Ξεν. Ἀν. 4. 5, 14· εἰς τήν Ἀμφικτυονίαν εἰσδεδυκώς, κατορθώσας νὰ εἰσέλθῃ, εἰς τὸ Ἀμφικτ. συνέδριον, Δημ. 153. 14. 2) μετ’ αἰτ., κατέρχομαι εἰς, Λατ. subire, οὐδέ τ’ ἀκοντιστὺν ἐσδύσεαι, «οὐδ’ εἰς ἀκοντίου ἀγῶνα κατελεύσῃ» (Σχόλ.), Ἰλ. Ψ. 622· εἰσέρχομαι εἰς, ὁ ψὴν τὴν βάλανον ἐσδύνων Ἡρόδ. 1. 193· οἱ κόλακές εἰσι τῶν ἐχόντων οὐσίας σκώληκες· εἰς οὖν ἄκακον ἀνθρώπου τρόπον εἰσδὺς ἕκαστος ἐσθίει καθήμενος Ἀναξίλ ἐν Ἀδήλ. 1. 3) ἑπομένου ἀναφορ., οὐκ εἶδεν οὗ γῆς εἰσέδυ, δὲν εἶδεν εἰς ποῖον μέρος τῆς γῆς εἰσῆλθε, Εὐρ. Ι. Α. 1583. ΙΙ. ἐπὶ αἰσθημάτων, δεινόν τι ἐσέδυνε σφίσι, μέγας φόβος κατελάμβανεν αὐτοῦς, Λατ. subiti animum, Ἡρόδ. 6. 138· εἰσέδυ με … οἴστρημα καὶ μνήμη κακῶν Σοφ. Ο. Τ. 1317· οὕτως, ἡ ἀλήθεια εἰς τὰς ψυχὰς εἰσδύεται Πολύβ. 12. 5, 5.
