πολεμίζω

From LSJ
Revision as of 20:07, 9 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Bailly1_4)

σὺν μυρίοισι τὰ καλὰ γίγνεται πόνοις → good things come with many pains | no pain, no gain

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: πολεμίζω Medium diacritics: πολεμίζω Low diacritics: πολεμίζω Capitals: ΠΟΛΕΜΙΖΩ
Transliteration A: polemízō Transliteration B: polemizō Transliteration C: polemizo Beta Code: polemi/zw

English (LSJ)

Il.1.168,al.; Ep. inf.

   A πολεμιζέμεναι 9.337:—also πτολεμίζω (metri gr.), 8.428, al.: fut. πολεμίζω or πτολεμίζω, 24.667, 2.328:—poet. form of πολεμέω, wage war, fight, τινι with one, Il.9.337, al.; π. Διὸς ἄντα, Ἀχιλῆος ἐναντίβιον, 8.428, 20.85; μετ' Ἀχαιοῖσιν jointly with . ., 9.352; ἄπρηκτον πόλεμον π. 2.121; τόζῳ π. Pi.O.9.32 (nisi leg. πελεμ-) ; τῇ γλώττῃ Ar.Nu.419:—Med., Pi.N.8.29 (nisi leg. πελεμ-).    II trans., war or fight with, ῥηΐτεροι πολεμίζειν Il.18.258:—Pass., Opp.C.3.209.

German (Pape)

[Seite 653] ep. auch πτολεμίζω, fut. πολεμίσω, dor. u. ep. πολεμίξω, poet. = πολεμέω, Krieg führen, kämpfen, fechten; εἵνεκα Ἑλένης Τρωσὶν πολεμίζω, gegen die Troer, Il. 19, 325, u. öfter; πόλεμον, 2, 121; auch ἄντα τινός u. ἐναντίβιόν τινος, 8, 428. 20, 85. 21, 477; aber μετά τινι ist = mit Einem verbündet, unter, 9, 352; τόξῳ πολεμίζων, Pind. Ol. 9, 34; I. 1, 50 u. einzeln bei folgdn Dichtern. – Selten trans., bekriegen, ῥηΐτεροι πολεμίζειν, Il. 18, 258; u. pass., παιδὶ λυγρῷ πολεμιζομένῳ μήτηρ ἐπαμύνει, Opp. Cyn. 3, 209.

Greek (Liddell-Scott)

πολεμίζω: συχν. παρ’ Ὁμ., Ἐπικ. πτολεμίζω (χάριν τοῦ μέτρου) Ἰλ. Β. 328, Θ. 428, κτλ.· μέλλ. -ίξω Ἰλ. Κ. 451, Ω. 667· ― ποιητ. τύπος τοῦ πολεμέω, κάμνω πόλεμον, πολεμῶ, μάχομαι, τινὶ πρός τινα, Ὅμ. (μάλιστα ἐν τῇ Ἰλ.)· π. ἄντα τινός, ἐναντίβιόν τινος Ἰλ. Θ. 428, Υ. 85· μετά τινι, ἀπὸ κοινοῦ μετά τινος, ὡς σύμμαχος, Θ. 352· ἄπρηκτον πόλεμον π. Β. 121· τόξῳ πολ. Πινδ. Ο. 9. 49· τῇ γλώττῃ Ἀριστοφ. Νεφ. 419· ― ὡσαύτως ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, Πινδ. Ν. 8. 50. ΙΙ. ὡς παθ., πολεμοῦμαι, ῥηίτεροι πολεμίζειν, ἀντὶ τοῦ πολεμίζεσθαι, μᾶλλον εὐκαταγώνιστοι, Ἰλ. Π. 258. ― Παθ., Ὀππ. Κυν. 3. 209.

French (Bailly abrégé)

f. épq. πολεμίξω;
1 intr. faire la guerre, guerroyer;
2 tr. attaquer par une guerre, acc..
Étymologie: πόλεμος.