Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

commoror

From LSJ
Revision as of 06:49, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (D_2)

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24

Latin > English (Lewis & Short)

com-mŏror: (conm-), ātus, 1,
I v. dep. n. and a. (act. access. form ‡ commŏro, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.).
I Neutr.
   A Prop., to stop somewhere, to tarry, linger, abide, sojourn, remain, stay (class.; most freq. in Cic. (about thirty times) and in Quint.): Romae, Cic. Quint. 6, 23; id. Att. 5, 12, 3: Ephesi, id. Fam. 3, 5, 5: Asturae, id. ib. 6, 19, 2: Brundisii, Suet. Aug. 17: ibidem, Cic. Clu. 13, 37: hic, Quint. 4, 2, 22: ad Helorum, Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95 (ad Cybistra, id. Fam. 15, 4, 6; B. and K. moratus): circum istaec loca, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1: apud aliquem, Cic. Imp. Pomp. 5, 13: apud Alyziam, id. Fam. 16, 3, 1: in tam miserā vitā, id. Q. Fr. 1, 3, 6.—Absol.: Milo paulisper, dum se uxor comparat, commoratus est, Cic. Mil. 10, 28: commorandi natura devorsorium nobis, non habitandi locum dedit, id. Sen. 23, 84: quaesivit... an tardare ac commorari te melius esset, id. ad Brut. 1, 18, 1: paulisper consistere et commorari, id. Rosc. Com. 16, 48; Suet. Tib. 11.—Of things: commorantes menses trahere, bring in, Plin. 22, 25, 71, § 147.—
   B Trop. (mostly with in or absol.; only once with cum): consilium diutius in armis civilibus commorandi, Cic. Fam. 6, 10, 1; Quint. 8, 3, 46: cum singulis paene syllabis, id. 8, prooem. § 31: in componendā togā, id. 11, 3, 156.—Of discourse: ut haereat in eādem commoreturque sententiā, to dwell upon, Cic. Or. 40, 137 (quoted by Quint. 9, 1, 41); cf. id. de Or. 2, 72, 292: fortasse supervacaneum fuerit hic commorari, Quint. 4, 2, 22. —Absol.: ipsa mihi veritas manum injecit et paulisper consistere et commorari cogit, Cic. Rosc. Com. 16, 48.—
II Act., to stop, detain, retard one (ante- and post-class.).— Prop.: an te auspicium conmoratum est? Plaut. Am. 2, 2, 58: me nunc conmoror, has foris quom non ferio, id. Ps. 4, 7, 35: cantharum, id. Men. 1, 2, 64; Sen. Contr. 2, 14, 10; Isid. Orig. 11, 3, 31.

Latin > French (Gaffiot 2016)

commŏror,¹⁰ ātus sum, ārī,
1 intr., s’arrêter, s’attarder : Ephesi sum commoratus Cic. Fam. 3, 5, 5, je me suis arrêté à Éphèse ; cum in eo commoratus essem Cic. Clu. 53, ayant insisté sur ce point