γύψ
Έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. Τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά –> Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless.
English (LSJ)
γῡπός, ὁ (ἡ only as v.l. in Porph. ap. Eus.PE3.12), Ep. dat. γύπεσσι Il.11.162:—vulture, prob. including several species, 22.42, E.Tr.599, Arist.HA563a5, etc.
Spanish (DGE)
γῡπός, ὁ, ἡ
• Morfología: [plu. gen. γυπάων Opp.C.4.392; dat. γύπεσσι Il.11.162]
orn. buitre, Il.4.237, l.c., 16.836, 22.42, Od.11.578, 22.30, Hp.Nat.Mul.42 (cód.), E.Andr.75, Tr.600, Rh.515, Ar.Au.891, 1181, Arist.HA 563a5, Nic.Th.406, Opp.l.c., Plb.7.15.8, Plu.2.87c, 829a, LXX De.14.13, Ib.39.27, Corn.ND 21, Paus.10.28.7, Artem.1.8, Ael.NA 2.42, D.P.Au.1.5, Porph.Fig.10, Horap.1.11, Alciphr.3.23.4, como ave carroñera γῦπες ἔμψυχοι τάφοι buitres, sepulcros vivos Gorg.B 5a, prov. γυπὸς σκιά de pers. envidiosas, Hsch., Sud., θᾶττον ἂν γὺψ ἀηδόνα μιμήσαιτο de cosas imposibles, Luc.Pisc.37.
• Etimología: Quizá rel. c. γύπη, o c. γυ- de γύαλον. Dud.
German (Pape)
[Seite 512] γυπός, ὁ, Geier, entstanden aus γύοψ, eigentlich = mit gebogenem Antlitz, krummschnabelig, verwandt γύης, γύαλον, γυῖον, vgl. γυρός; Hom. γῦπες Iliad. 4, 237. 16, 836. 18, 271. 22, 42 Odyss. 22, 30; γὐπεσσιν Iliad. 11, 162; γῦπε Odyss. 11, 578; – γύψ Aristoph. Av. 1181, γῦπας 891; – Aristot. Aelian. Plutarch. u. a.
French (Bailly abrégé)
γυπός (ὁ) :
vautour, oiseau.
Étymologie: DELG rapproche de γύαλον « recourbé », pê à cause de la forme du bec ou des serres.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
γύψ γυπός, ὁ, dual. γῦπε; ep. dat. plur. γύπεσσι, gier.
Russian (Dvoretsky)
γύψ: γῡπός ὁ (эп. dat. pl. γύπεσσι) коршун Hom., Arst., Plut.
English (Autenrieth)
du. γῦπε, pl. nom. γῦπες, dat. γύπεσσι: vulture.
Greek Monotonic
γύψ: γῡπός, ὁ, γύπας, αρπακτικό όρνιο που ομοιάζει με τον αετό, σε Ομήρ. Ιλ.· πρβλ. αἰγύπιος.
Greek (Liddell-Scott)
γύψ: γῡπός, ὁ, ἁρπακτικόν τι ὅμοιον ἀετῷ, Ἰλ. Χ. 42, κ. ἀλλ.· πιθ. περιλαμβάνον διάφορα εἴδη, τὸν κοινὸν γῦπα (cinereus), τὸν γρυποειδῆ γῦπα (fulvus), καὶ ἴσως τὸν Αἰγύπτιον γῦπα (Neophron percnopterus)· πρβλ. αἰγυπιός, περκνόπτερος.
Frisk Etymological English
γυπός
Grammatical information: m.
Meaning: vulture (Il.).
Derivatives: γυπιάς (πέτρα) where vultures live (A. Supp. 796 [lyr.]; cf. ὀρεστ-ιάς etc. Schwyzer 508); γύπινος belonging to a v. (Luc.), γυπιαῖος id. (Tz.), γυπώδης vulture-like (Arist.). γυπάριον nest, cranny (γυπαρίοις καὶ πυργιδίοις Ar. Eq. 793).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Monosyllabic bird name like σκώψ, γλαῦξ etc. The usual connection with geu- bend (s. γυρός, γύαλον usw.) is quite uncertain. No doubt Pre-Greek.
Middle Liddell
Frisk Etymology German
γύψ: γυπός
{gúps}
Grammar: m.
Meaning: Geier (Il., E., Arist. usw.).
Derivative: Ableitungen: γυπιάς (πέτρα) von den Geiern bewohnt (A. Supp. 796 [lyr.]; vgl. ὀρεστιάς usw. Schwyzer 508); γύπινος ‘zum G. gehörig’ (Luk.), γυπιαῖος ib. (Tz.), γυπώδης ‘Geier-ähnlich’ (Arist.). Auch γυπάριον, viell. ursprünglich zu γύπη (s. d.), wurde wenigstens auf γύψ bezogen (γυπαρίοις καὶ πυργιδίοις Ar. Eq. 793).
Etymology: Einsilbiger Vogelname wie das Reimwort γρύψ und wie σκώψ, γλαῦξ usw. Wird allgemein zu geu- krümmen (s. γυρός, γύαλον usw.) gezogen; dieselbe π-Erweiterung wird auch in γύπη vermutet.
Page 1,336
Léxico de magia
ὁ buitre ἱέρακα τὸν πελαγοδρόμον καὶ γῦπά σοι σφαγιάζει καὶ μυγαλόν, τὸ σόν, θεά, μυστήριον μέγιστον sacrifica en tu honor un halcón que sobrevuela el mar, un buitre y una musaraña, tu mayor misterio, diosa P IV 2590 ἔχε δὲ καὶ ἐγκέφαλον γυπὸς εἰς τὸν ἐπάναγκον ten también unos sesos de buitre para la fórmula coactiva P IV 2896 como símbolo de Mene P VII 780
