λοῦσσον
ἔξαψις σφοδρὰ μετὰ πολλῆς βίας πίπτουσα ἐπὶ γῆς → a violent flare-up falling on the ground with great force, thunder and lightning
English (LSJ)
τό, pith of the fir-tree, Thphr. HP 3.9.7.
Greek (Liddell-Scott)
λοῦσσον: τό, ἡ ῥητινώδης ἐντεριώνη, τὸ δᾳδὶ τῆς ἐλάτης, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 3. 9, 7.
Greek Monolingual
λοῦσσον, τὸ (Α)
η λευκή ρητινώδης εντεριώνη του ελάτου.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ανάγεται πιθ. σε λovκ-yoν και είναι παράγωγο ενός ονόματος με σημ. «λευκότητα, φως», το οποίο θα εμφάνιζε την ετεροιωμένη βαθμίδα loug- της ΙΕ ρίζας leuq- «λάμπω, φωτεινός» (πρβλ. λατ. lux «φως»). Η λ., επομένως, θα είχε αρχικά τη σημ. «φωτεινότητα, ακτινοβολούν φως». Συνδέεται πιθ. με αρχ. σλαβ. luča «ακτίνα», λατ. lucus «δάσος» και με τα: λευκός, λεύσσω, λύχνος.
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: white pith of the fir-tree (Thphr. HP 3, 9, 7); on the meaning etc. Strömberg Theophrastea 126, 128, 166.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Can continue *λουκ-ιον as deriv. of a root noun as seen in Lat. lūx light, if from IE *louk-s,; so prop. "the light emitting, the lighting"; beside it with i̯ā-suffix OCS luča f. beam. An o-deriv, IE *louk-o-s, is Lat. lūcus forest etc.; here further a. o. the verbal adj. λευκός and the yotpresent λεύσσω; s. vv., also λύχνος. - A rather improbable etym.
Frisk Etymology German
λοῦσσον: {loũsson}
Grammar: n.
Meaning: weißer Kern im Tannenholz (Thphr. HP 3, 9, 7); zur Begriffsbestimmung usw. Strömberg Theophrastea 126, 128, 166.
Etymology: Kann für *λουκιον stehen als Ableitung eines in lat. lūx Licht, wenn aus idg. *louq-s, vorliegenden sog. Wurzelnomens; somit eig. "das Licht Ausstrahlende, das Leuchtende"; daneben mit i̯ā-Suffix aksl. luča f. Strahl. Eine nahverwandte o-Ableitung, idg. *louq-o-s, ist lat. lūcus Hain, Wald usw.; hinzu kommen u. a. das Verbaladj. λευκός und das Jotpräsens λεύσσω; s. dd., auch λύχνος.
Page 2,137-138
German (Pape)
τό, der weiße Kern des Tannenholzes, Theophr.
