μηλωτίς
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ίδος, ἡ, probe, Dsc. Eup. 1.75, Antyll. ap. Orib. 44.22.2, Erot. s.v. μήλη, Gal. 2.574; cf. μηλωτή II.
German (Pape)
[Seite 173] ίδος, ἡ, = Folgdm, Chirurg. vett.
French (Bailly abrégé)
ίδος (ἡ) :
sonde de chirurgien.
Étymologie: μηλόω.
Greek (Liddell-Scott)
μηλωτίς: -ίδος, ἡ, = τῷ ἑπομ, Γαλην. 2. 574, 10.
Greek Monolingual
μηλωτίς, -ίδος, ἡ (Α)
μήλη, καθετήρας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μηλῶ «εξετάζω με τη μήλη» + επίθημα -τίς (πρβλ. λιβανωτίς, στεφανωτίς)].
