φιλάγαθος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
φιλάγαθον, loving goodness, Arist.MM1212b18, LXX Wi. 7.22, Scymn.104, Ph.2.136, Plu.Comp.Thes.Rom.1, Wilcken Chr.20 ii 11 (ii A. D.); as honorary epithet in inscrr. of religious associations, etc., IG22.1326.8, etc.; so in Adv. φιλαγάθως ib.12(5).860.6 (Tenos), SIG762.13 (Odessus, i B. C.), prob. in Supp.Epigr.2.485 (Panticapaeum, iii A. D.).
German (Pape)
[Seite 1273] das Gute, die Guten liebend, Freund des Guten, der Rechtschaffenheit; Arist. magn. mor. 2, 14; N.T.; Plut. Comp. Rom. et Th. 2 u. öfter, u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui aime le bien ou les gens de bien.
Étymologie: φίλος, ἀγαθός.
Russian (Dvoretsky)
φιλάγαθος: любящий добро, добродетель или доброту Arst., Plut.
Greek (Liddell-Scott)
φῐλάγαθος: -ον, ὁ φιλῶν τὸ ἀγαθόν, Ἀριστ. Ἠθικ. Μεγ. 2. 14, 3, Πλούτ., κλπ. ― Ἐπίρρ. -θως, Συλλ. Ἐπιγρ. 2335. 5., 2693. 11, κ. ἀλλ.
English (Strong)
from φίλος and ἀγαθός; fond to good, i.e. a promoter of virtue: love of good men.
English (Thayer)
φιλάγαθον (from φίλος and ἀγαθός), loving goodness: Plutarch, praec. conjug. c. 17; also compound Thes. c. Rom c. 2; (φιλάγαθος οὐ φίλαυτος, Aristotle, magn. mor. ii. 14, p. 1212 b 18; Polybius 6,53, 9; Philo de vit. Moys. ii., § 2).)
Greek Monolingual
-η, -ο / φιλάγαθος, -ον, ΝΜΑ
αυτός που αγαπά το αγαθό, το καλό, το δίκαιο («φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον», ΚΔ).
επίρρ...
φιλαγάθως Α
με φιλαγαθία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)- + ἀγαθός.
Chinese
原文音譯：fil£gaqoj 非而-阿瓜拖士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：喜愛-善的
字義溯源：喜愛良善，好善；由（φίλος）*=親愛）與（ἀγαθός / ἀγαθοεργός）*=善的）組成
出現次數：總共（1）；多（1）
譯字彙編：
1） 好善（1） 多1:8
