ἀθόλωτος
αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων → always strive for excellence and prevail over others (Iliad 6.208, 11.784)
English (LSJ)
ἀθόλωτον, untroubled, of water, Hes.Op.595; of pure air, Luc. Trag.62: metaph., λόγος Them. Or.19.232d; ἀ. τὴν αἰδῶ φυλάττειν Just.Nov.78.2.1.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): tb. tard. ἀθώλοτος Cyr.Al.M.69.748A
1 claro, no turbio, puro κρήνη Hes.Op.595, αὔρα πνεύματος Luc.Trag.62, οἶνος Gp.7.7.1, ὕδωρ Gp.15.2.2
•fig. λόγος Them.Or.19.232d, αἰδώς Iust.Nou.78.2.1
•de Cristo en el vientre materno, Eus.DE 10.8, de la Virgen, Eust.Ant.Laz.24
•en un himno maniqueo ὑμνῶ σε ... πάτερ, ἡ ἀ. κατάστασις PKell.G.92.2 (IV d.C.).
2 adv. ἀθολώτως = claramente, sin turbación, ἀθολώτως προσομιλεῖν τῷ θεῷ Gr.Naz.M.35.1237A.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
non troublé, limpide.
Étymologie: ἀ, θολόω.
German (Pape)
ungetrübt, κρήνη Hes. O. 597; αὔρα Luc. Tragod. 62.
Russian (Dvoretsky)
ἀθόλωτος: незагрязненный, чистый (κρήνη Hes., Plut.; αὔρα Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀθόλωτος: -ον, μὴ τεταραγμένος, τεθολωμένος, ἐπὶ ὕδατος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 593· ἐπὶ καθαροῦ ἀέρος, Λουκ. Τραγ. 62.
Greek Monotonic
ἀθόλωτος: -ον (θολόω), μη ταραγμένος, μη θολωμένος, λέγεται για το νερό, σε Ησίοδ.
Middle Liddell
θολόω
untroubled, of water, Hes.
