ἐπιγελάω

From LSJ

μέτρον γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν, οὐ τὸ τοῦ χρόνου μῆκος → for life's measure is its beauty not its length (Plutarch, Consolatio ad Apollonium 111.D.4)

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπιγελάω Medium diacritics: ἐπιγελάω Low diacritics: επιγελάω Capitals: ΕΠΙΓΕΛΑΩ
Transliteration A: epigeláō Transliteration B: epigelaō Transliteration C: epigelao Beta Code: e)pigela/w

English (LSJ)

fut. ἐπιγελάσομαι [ᾰ] LXX Pr.1.26:
Alaugh approvingly, γέλασαν δ' ἐπὶ πάντες Ἀχαιοί Il.23.840, cf.Pl.Phd. 62a, X.Ap.28, etc.; ἐ. χορείαις = smile upon, Ar.Th.979(lyr.); τινὶ σκ ώψαντι Thphr. Char.2.4: abs., κύματα ἐπιγελᾷ break with a plashing sound, Arist.Pr.931a35; στόματα ἐπιγελῶντα, of the mouths of rivers, Str.1.4.2(s.v.l.); λόγοι ἐπιγελῶντες = pleasant words, Plu.2.27f.
2. metaph., sparkle on the surface, ἐπεγέλασέ τις ὕλη τῷ μίγματι Herm. ap. Stob.1.49.44.
II. = ἐπεγγελάω, LXX Pr.1.26, Gal.6.234, Luc. Bis Acc.5; τῷ δυστυχοῦντι Chiloap.Stob.3.1.172.

German (Pape)

[Seite 932] (s. γελάω), dabei, darüber lachen; Ar. Th. 978; Plat. Phaed. 62 a; Xen. u. A.; λόγοι ἐπιγελῶντες, freundliche Reden, Plut. aud. p. 7; verlachen, verspotten, τινί, Arr. An. 4, 12, 3; Luc. – Uebtr., τὸ κῦμα ἐπιγελᾷ Arist. probl. 23, 1. 24, wie στόματα ἐπιγελῶντα Strab. XI p. 501, mit starkem Wellenschlage.

French (Bailly abrégé)

ἐπιγελῶ :
1 rire, sourire abs.
2 rire de, se moquer de, τινι.
Étymologie: ἐπί, γελάω.

Russian (Dvoretsky)

ἐπιγελάω:
1 (добродушно, сочувственно) смеяться, улыбаться (τινι Xen., Plat.; ἐπιγελάσας ἔφη Plut.);
2 журчать (τὰ κύματα ἐπιγελᾷ Arst.);
3 быть ласковым, приветливым (λόγοι ἐπιγελῶντες καὶ φιλάνθρωποι Plut.);
4 насмехаться, издеваться (τινὰ ἐπιγελῶντα οὐ φέρειν Luc.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιγελάω: μέλλ. -άσομαι ᾰ, γελῶ ἐπιδοκιμάζων, ὡς τὸ προσγελάω, Λατ. arrideo, ἀντίθετον τῷ ἐπεγγελάω (irrideo), γέλασαν δ’ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοὶ Ἰλ. Ψ. 840, πρβλ. Πλάτ. Φαίδωνα 62A, Ξεν. Ἀπολογ. 28, κτλ.· ἐπ. τινί, γελῶ ἐπί τινι, Ἀριστοφ. Θεσμ. 979· τινι σκώψαντι Θεοφρ. Χαρ. 2. 3· ἀπολ., κῦμα ἐπιγελᾷ, ῥήγνυται μετὰ ἤχου φλοισβώδους, Ἀριστ. Προβλ. 23. 24· οὕτω, στόματα ἐπιγελῶντα, ἐπὶ τῶν ἐκβολῶν ποταμῶν, Στράβ. 501· λόγοι ἐπιγελῶντες, εὐχάριστοι, Πλούτ. 2. 27F. ΙΙ. = ἐπεγγελάω, Λουκ. Δὶς Κατηγ. 5.

Greek Monotonic

ἐπιγελάω: μέλ. -άσομαι [ᾰ],
I. γελώ επιδοκιμαστικά, Λατ. arrideo, σε Ομήρ. Ιλ., Αττ.
II. = ἐπεγγελάω, σε Λουκ.

Middle Liddell

fut. άσομαι
I. to laugh approvingly, Lat. arrideo, Il., Attic
II. = ἐπεγγελάω, Luc.