ἐφόλκιον
Μένει δ' ἑκάστῳ τοῦθ', ὅπερ μέλλει, παθεῖν → Quod destinatum sorte, non fugies pati → Ein jeder muss das leiden, was er leiden soll
English (LSJ)
τό,
A small boat towed after a ship, Moschio ap.Ath.5.208f, Plu.Pomp.73, Philostr. VA4.32: pl., Str.2.3.4.
2 generally, appendage, AP7.67 (Leon.), Plu.Pomp.40; of a verse or phrase, Aristid.2.23 J., 330 J.; = ἐφολκίς (burdensome appendage) 2, Men.Pk.380.
3 rudder, Hsch.
German (Pape)
[Seite 1121] τό (ἕλκω), 1) das dem Schiffe nachgeschleppte Boot zum Aussetzen aus dem Schiffe, ἐκέλευσε τοὺς ναύτας τὸ ἐφόλκιον παραβαλεῖν Plut. Pomp. 73, das Boot auszusetzen; Demetr. 17 u. A. – Hesych. erkl. auch πηδάλιον. – 2) was man mit sich führt, Reisegeräth, Gepäck, ὄλπη μοι καὶ πήρη ἐφόλκια sagt Diogenes zu Charon, Leon. Tar. 59 (VII, 67); vgl. B. A. 257.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 gouvernail;
2 chaloupe qu'un gros navire traîne après soi.
Étymologie: ἐφολκός.
Russian (Dvoretsky)
ἐφόλκιον: τό
1 буксируемая лодка, шлюпка Plut.;
2 pl. груз, багаж (ὄλπη μοι καὶ πήρη ἐφόλκια Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐφόλκιον: τό, (ἐφέλκω) μικρὸν πλοῖον, λέμβος, παρὰ τὸ ἕλκεσθαι ὑπὸ τῶν μεγάλων πλοίων, Μοσχίων παρ’ Ἀθην. 208F, Πλουτ. Πομπ. 73, κτλ.· ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. 369. 2) καθόλου, τὸ ἔκ τινος ἐξαρτώμενον, Ἀνθ. Π. 7. 67, Πλουτ. Πομπ. 40., 2. 476Α, πρβλ. Α. Β. 257. - Καθ’ Ἡσύχ. «ἐφόλκιον· διὰ τοῦ ῑ τὸ πηδάλιον, ἀπὸ τοῦ ἐφέλκεσθαι».
Greek Monotonic
ἐφόλκιον: τό (ἐφέλκω), μικρό πλοίο, λέμβος, βάρκα πλοίου· μεταφ., προσάρτημα, παράρτημα, σε Ανθ., Πλούτ.
Middle Liddell
ἐφόλκιον, ου, τό, ἐφέλκω
a tow-boat: metaph an appendage, Anth., Plut.
