ὄρφνινος
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
η, ον, = ὀρφνός, ὄ. χρῶμα a brownish grey colour, being mixed of black, red, and white (but with most black), Pl.Ti.68c, cf. Duris 31 J.; put by X. between πορφύρεος and φοινίκινος, Cyr.8.3.3:—the form ὄρφνιος occurs in Arist.Col.792a27, 794b5, Plu.2.565c, but is prob. corrupt.
German (Pape)
[Seite 389] = ὀρφνός, χρῶμα, eine aus schwarz, roth u. weiß gemischte Farbe; Plat. Tim. 68 c Xen. Cyr. 8, 3, 3 u. Sp., wie Orph. Arg. 968; Ath. XII, 535.
French (Bailly abrégé)
η, ον :
sombre, foncé.
Étymologie: ὄρφνη.
Russian (Dvoretsky)
ὄρφνῐνος: темный (χρῶμα Plat., Xen.).
Greek (Liddell-Scott)
ὄρφνῐνος: -η, -ον, = ὀρφνός, ὄρφνινον χρῶμα, μελαψὸν ἢ φαιὸν χρῶμα παραγόμενον ἐκ τῆς μίξεως μέλανος, ἐρυθροῦ καὶ λευκοῦ (ἀλλὰ τὸ πλεῖστον μέλανος), Πλάτ. Τίμ. 68C· ὅπερ ὁ Ξενοφ. θέτει μεταξὺ τοῦ πορφυροῦ καὶ τοῦ φοινικίνου, Κύρ. 8. 3, 3· ― ὁ τύπος ὄρφνιος ἀπαντᾷ παρ’ Ἀριστ. π. Χρωμ. 2.5, κ. ἀλλ., Πλούτ. 2. 565C, καὶ ἐν ταῖς παλαιαῖς ἐκδόσεσι τοῦ Ἀθην. 535F· ἀλλ’ ὁ τύπος ὄρφνινος εὕρηται ὡς διάφ. γραφ. καὶ πιθ. δέον πανταχοῦ νὰ ἀποκατασταθῇ.
Greek Monotonic
ὄρφνῐνος: -η, -ον, αυτός που έχει τη μικτή απόχρωση καφέ και γκρίζου, σε Ξεν. κ.λπ.
Middle Liddell
ὄρφνῐνος, η, ον [from ὄρφνη
brownish gray, Xen., etc.
