impedimentum

Latin > English

impedimentum impedimenti N N :: hindrance, impediment; heavy baggage (of an army) (pl.)

Latin > English (Lewis & Short)

impĕdīmentum: (inp-), i (archaic form ‡ impelimenta impedimenta dicebant, Paul. ex Fest. p. 108 Müll.; cf. the letter D), n. impedio,
I that by which one is entangled or impeded, a hinderance, impediment (freq. and class.; cf.: obstaculum, difficultas).
I In gen.: compeditos primo aegre ferre onera et impedimenta crurum, Sen. Tranq. 10: Demosthenes impedimenta naturae diligentia industriaque superavit, Cic. de Or. 1, 61, 260: moram atque impedimentum alicui inferre, id. Inv. 1, 9, 12: afferre, Tac. A. 15, 9: legitimum, Cic. Agr. 2, 9, 24: leve, id. Rep. 1, 3: impedimentum magis quam auxilium, Liv. 9, 19, 5: epistulam jam recepisse te colligo, nam festinanti tabellario dedi: nisi quid impedimenti in via passus est, hinderance, delay, Plin. Ep. 2, 12, 6: esse impedimenti loco, Caes. B. C. 3, 17, 4: ad dicendum impedimento esse, Cic. Rosc. Am. 51, 149; so, with ad, Curt. 4, 2, 15; so, impedimento esse, Plaut. Cas. prol. 61; Ter. And. 4, 2, 24; Cic. Rosc. Am. 4, 9; Quint. 5, 14, 35; 5, 10, 123; 7 praef. § 2 et saep.; cf.: Gallis magno ad pugnam erat impedimento, quod, etc., Caes. B. G. 1, 25, 3; Quint. 2, 5, 2: quae dictatori religio impedimento ad rem gerendam fuerit, Liv. 8, 32, 5.—
II In partic., plur. impedimenta; concr., travelling equipage, luggage; and esp. in milit. lang., the baggage of an army (including the beasts of burden and their drivers; cf. sarcinae): nullis impedimentis, nullis Graecis comitibus (opp. magno et impedito comitatu), Cic. Mil. 10, 28: ad impedimenta et carros suos se contulerunt ... Ad multam noctem etiam ad impedimenta pugnatum est ... impedimentis castrisque nostri potiti sunt, Caes. B. G. 1, 26: impedimenta in unum locum contulerunt, id. ib. 1, 24 fin.: impedimentis direptis, etc., id. ib. 2, 17, 2; 2, 24, 3 et saep.: prima luce magnum numerum impedimentorum ex castris mulorumque produci eque iis stramenta detrahi jubet, pack-horses, id. ib. 7, 45, 2: interfectis omnibus impedimentis ad pugnam descendit, Front. Strat. 2, 1; Veg. Mil. 3, 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

impĕdīmentum,⁸ ī, n. (impedio), empêchement, ce qui entrave : Sen. Tranq. 10, 1 ; Cic. de Or. 1, 260 ; Tac. Ann. 15, 9 ; impedimento esse Cic. Amer. 149, être un empêchement [ad aliquid Cæs. G. 1, 25, 3 ; Liv. 8, 32, 5, relativement à qqch.] || pl., impedimenta, bagages d’un voyageur ou d’une armée : Cic. Mil. 28 ; Cæs. G. 1, 24, 4 ; 1, 26, etc. || [fig.] entraves, embarras : Quint. 1, 8, 19.

Latin > German (Georges)

impedīmentum, ī, n. (impedio), I) das, wodurch man verwickelt oder zurückgehalten wird, schneller vorwärts zu kommen, das Hindernis, a) eig.: cogita compeditos primo aegre ferre onera et impedimenta crurum, Sen. de tranqu. anim. 10 in. – b) übtr.: impedimenta naturae diligentiā industriāque superare, Cic.: impedimentum alci facere od. inferre, Cic., od. afferre, Tac.: esse impedimenti loco od. impedimento, Caes. u. Cic.: non modo nullo adiumento esse, sed potius maximo impedimento, Cornif. rhet. 2, 16. – utrisque impedimentum ad rem gerendam fuit, Liv.: ut ad omnes conatus regis impedimento esset, Liv. (s. Weißenb. Liv. 44, 46, 2): Gallis magno ad pugnam erat impedimento, quod etc., Caes. – scio, quae tibi causa fuerit impedimento, quo minus praecurrere adventum meum in Campaniam posses, Plin. ep. 6, 28, 1: Caepio impedimento est, quo setius (= quo minus) feratur (lex), Cornif. rhet. 1, 21. – II) insbes., im Plur. = das Gepäck eines Reisenden od. eines Heeres, sofern es den Zug aufhält, die Bagage, wozu auch Packknechte, Wagen u. Lasttiere gehören (während sarcina das Reisebündel, der Tornister der Reisenden u. Soldaten ist, dah. oft verb. impedimenta ac sarcinae), a) eines Reisenden, impedimenta exspectanda sunt, quae Anagniā veniunt, Cic.: obviam fit ei Clodius, expeditus, in equo, nullā raedā, nullis impedimentis, Cic.: actuariis autem minutis Patras accedere sine his impedimentis non satis visum est decorum, Cic.: übtr., pleni sunt eiusmodi impedimentis (solchen Wustes) grammaticorum commentarii, Quint. 1, 8, 19. – b) eines Heeres, totius exercitus impedimenta, Caes.: magnus numerus impedimentorum, Packpferde, Caes.: calones et impedimenta, Caes.: impedimenta et sarcinas invadere, Liv.: omnes impedimentis exuere, Liv.: arma impedimentaque amittere, Nep.: impedimenta diripere, Liv.

Latin > Chinese

impedimentum, i. n. :: 阻擋。碍。塞蹇。— naturae 廢性。Impedimenta 軍裝。辎重。