neutiquam
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
Latin > English
neutiquam ADV :: by no means, not at all; (ne utiquam)
Latin > English (Lewis & Short)
ne-utĭquam: (mostly ante-class.; not in Cæs., Quint., Plin., Suet.; very rare in Cic. and Liv.; v. Hand, Turs. 3, p. 182 sq.; by Enn., Plaut., and Ter. written as two words, ne ŭtiquam),
I adv., by no means, in nowise; not altogether, not exactly, not quite: mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52 (Trag. v. 56 Vahl.); Ter. Hec. 3, 3, 43: id ne utiquam mihi placet, Plaut. Capt. 3, 4, 54: indissolubiles vos quidem esse potestis, neutiquam tamen dissolvemini, Cic. Tim. 11; id. Att. 6, 9, 3; id. Sen. 12, 42; Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 6: dictatori neutiquam placebat, Liv. 7, 12, 11: specimen neutiquam volgatae laudis, id. 4, 27, 10.
Latin > French (Gaffiot 2016)
neutĭquam,¹⁴ adv., en aucune manière, nullement, pas du tout : Cic. Tim. 40 ; CM 42 ; Att. 6, 9, cf. Att. 9, 10, 6. arch. nĕ ŭtĭquăm Enn. Scen. 34 ; Pl. Capt. 586 ; Ter. Hec. 403.
Latin > German (Georges)
neutiquam u. (vorklass.) getrennt ne utiquam (gelesen nutiquam), Adv., in keinem Falle, gar nicht, keineswegs, sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. tr. fr.: si albus capillus hic videtur, ne utiquam ingenio est senex, Plaut.: quapropter haec res ne utiquam neglectu est mihi, Ter.: monebas de Q. Cicerone, ut eum quidem neutiquam relinquerem, Cic.: Syphax vetere se continebat regno neutiquam quieturus, Liv. – insbes. bei den Verbis placere, probare, putare, arbitrari, videri, unser eben gar nicht, filium tuum quod redimere se ait, id ne utiquam mihi placet, Plaut.: usque illud visum est Pamphilo ne utiquam grave, donec iam in ipsis nuptiis, Ter.: id vero ne utiquam honestum esse arbitror, Ter.: nihil relinquitur nisi fuga, cui te socium neutiquam puto esse oportere, Cic.: dictatori neutiquam placebat, quando nulla cogeret res, fortunae se committere adversus hostem, Liv.
