probrum

Latin > English

probrum probri N N :: disgrace; abuse, insult; disgrace, shame

Latin > English (Lewis & Short)

prŏbrum: i, n. cf. Gr. προφέρειν, to reproach; and opprobrium,
I a shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium).
I Lit.
   A In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.: flagitium probrumque magnum expergefacis, Plaut. Curc. 1, 3, 42: ignaviae luxuriaeque probra, Sall. J. 44, 5: emergere ex paternis probris ac vitiis, Cic. Verr. 2, 3, 69, § 162.—
   B In partic., unchaste or immodest conduct, lewdness, unchastity, adultery: Alcumenam insontem probri Amphitruo accusat, Plaut. Am. 3, 1, 9: exsequi, id. Truc. 2, 5, 8: vitii probrique plena, id. Mil. 2, 5, 13: probri insimulasti pudicissimam feminam, Cic. Phil. 2, 38, 99; Ov. M. 10, 695: probri suspicio, Suet. Caes. 43; cf.: aliquam habere cum summo probro, Ter. And. 5, 3, 10; Liv. 25, 3; Tac. A. 3, 56: probrum virginis Vestalis ut capite puniretur, Fest. p. 241 Müll.—
II Transf., the disgrace arising from an infamous act, shame, reproach, disgrace, dishonor, infamy: ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.: nemo id probro ducet Alcumenae, Plaut. Am. 2, 1, 30: ego jam tua probra aperibo omnia, id. Truc. 4, 2, 50: in probro esse, Ter. Phorm. 5, 4, 6: quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant, Sall. C. 23, 1: vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere, to be reproachful, shameful, Cic. Rosc. Am. 17, 48: postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi, Sall. C. 12, 1: probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre, Cic. Cael. 18, 42: ut probrum objectare, id. Tusc. 1, 2, 3: probrum atque dedecus, id. Rosc. Am. 24, 68: terras implere probris, Ov. H. 17, 208: luere sanguine probra, id. Ib. 567.—
   B In partic., abuse, insult, reproachful language, a reproach, libel: epistulae plenae omnium in me probrorum, Cic. Att. 11, 9, 2: aliquem probris maledictisque vexare, id. Fl. 20, 48: in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas, id. Dom. 29, 76: probra dicere alicui, Ov. A. A. 3, 49: jactare in aliquem, Liv. 29, 9: ingerere probra, id. 2, 45: increpare multis ac servilibus probris, Tac. A. 11, 37: probra jacere, id. H. 4, 45: cumulare, id. A. 1, 21: aggerare, id. ib. 13, 14: componere, id. ib. 16, 21: probris lacessere, Sen. Agam. 980: probris omnibus contaminatus, Suet. Vit. 4.

Latin > French (Gaffiot 2016)

prŏbrum,⁹ ī, n. (prober),
1 action honteuse (infamante), turpitude : Cic. Verr. 2, 3, 162 ; de Or. 2, 285 || [en part.] adultère, inceste : Pl. Amph. 869 ; Cic. Phil. 2, 39
2 honte, déshonneur, opprobre, infamie : Cic. Amer. 48 ; Cæl. 42
3 insulte, injures, outrages : probris vexare Cic. Fl. 48, accabler d’outrages, cf. Att. 11, 9, 2.

Latin > German (Georges)

probrum, ī, n. (prober), I) die schimpfliche Handlung, die Schandtat, 1) im allg.: nullius probri compertus, Liv.: alci pr. obiectare, Cic. u. Sall.: probrum et adulterium admittere, Gell.: paterna probra ac vitia, Cic. – 2) insbes., die Unzüchtigkeit, die Unkeuschheit, der Ehebruch (s. Brix Plaut. mil. 364), insons probri, Plaut.: erilis filii probrum, Plaut.: alquam gravidare probro, Caecil. com. fr.: probri insimulare uxorem, Plaut., pudicissimam feminam, Cic.: sine probri suspicione, Suet.: si probrum et adulterium admisissent, Gell.: si cum alieno viro probri aliquid fecerit, Cato bei Gell. – II) übtr., der Schimpf, 1) im allg. = die Beschimpfung, die üble Nachrede, die Schmach, der beschimpfende Vorwurf, probro esse, Cic.: in probro esse, Ter.: probro habere, Sall.: alci alqd probro dare, Gell.: probrum inferre alci, Cic.: alci ut probrum obicere, quod etc., Cic.: quod si in isto tuo maledicto probrum non modo nullum mihi obiectas, sed etiam laudem illustras meam, Cic. – meton., ein Schandmensch, quoniam ad beatitudinem probra non veniunt, Boëth. cons. phil. 4, 2 extr. – 2) insbes., das Schmähwort, der beschimpfende Vorwurf, die Schmähung, Lästerung, uberiora probra quam laudes (Lobsprüche), Tac.: epistulae plenae omnium in me probrorum, Cic.: alqm probris omnibus maledictisque vexare, Cic.: probra in alqm iacĕre, Liv., iactare, Tac.: contumelias ac probra in alqm iacĕre, Tac.: probra ingerere, Liv. u. Tac.: multa obicere probra, Cic. u. Liv.: probris alqm onerare, Liv., lacerare, Liv.

Latin > Chinese

probrum, i. n. :: 奸人婦。淫。欺負。忝辱。Esse in probro 名已敗。Insimulare probri 吿奸罪。