quomodo
Καλῶς ἀκούειν μᾶλλον ἢ πλουτεῖν θέλε → Opulentiae antepone rumorem bonum → Erstrebe anstatt Reichtum lieber guten Ruf
Latin > English
quomodo ADV :: how, in what way; just as
Latin > English (Lewis & Short)
quō-mŏdŏ: or quō mŏdŏ (in tmesi:
I quo tu me modo voles esse, Plaut. Cist. 1, 1, 48; Curt. 6, 4, 14), adv., in what manner, in what way, how.
I Interrog.: Quomodo? Quantum poposcerit Apronius? Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25: Maecenas quomodo tecum? Hor. S. 1, 9, 43: quomodo palam factum est verbum istud? Vulg. Exod. 2, 14: at scin, quo modo tibi res se habet? Plaut. Aul. 1, 1, 8: cum fratre, an sine eo cum filio, an quomodo? Cic. Att. 8, 3, 5.—
B In exclamations: quomodo se venditant Caesari! Cic. Att. 8, 16, 1: quomodo mortem filii tulit! id. Lael. 2, 9.—
II Rel.: non meminisse nos ratus, quomodo trecentos Philippos vilico dederis, Plaut. Poen. 3, 1, 54: haec negotia quomodo se habeant, ne epistula quidem narrare audeo, Cic. Fam. 2, 5, 1: quomodo homines non inepti loquuntur, id. ib. 7, 5, 3: quo modo nunc se istorum artes habent, id. de Or. 2, 32, 140: se aliquam rationem inituros, quomodo ab Hispanis sumant, Liv. 23, 48.—
B Esp. corresp. to sic, in what manner, in the same manner, even as: et quo modo hoc est consequens illi, sic illud huic. Cic. Tusc. 5, 7, 18: quo modo in omni vită praecipitur, sic, id. Off. 1, 38, 136.—
III Indef. for quocumque modo, in whatever way: quo modo potuissem, te convenissem, Cic. Fam. 5, 20, 1 (B. and K. ex conj. quoquo modo).
Latin > French (Gaffiot 2016)
quōmŏdŏ,⁷ adv.,
1 [interr.] de quelle manière, comment : [direct] Cic. Verr. 2, 3, 25 ; Læl. 9 ; Att. 8, 1 ; [indir.] Cic. Fam. 2, 5, 1 ; de Or. 2, 157 ; Fin. 4, 7
2 [relatif] : a) de la manière dont, comme : quomodo nunc est Cic. Att. 13, 2, 2, à la manière dont il est maintenant ou dont les choses sont maintenant, cf. Cic. de Or. 2, 140 ; nihil admirabilius quam quomodo... tulit Cic. CM 12, rien de plus admirable que la manière dont il a supporté..., cf. Cic. de Or. 3, 16 ; Off. 1, 119 ; Quint. 9, 4, 75 || quomodo pessimus quisque, vitiis valebat Tac. H. 3, 77, comme les pires, il prévalait par les vices ; b) [en corrél. avec sic, ita ] : ita... quomodo Cic. Agr. 2, 3, de la façon dont, de même que ; quomodo... sic ou ita Cic. Tusc. 3, 37 ; 5, 18 ; 4, 29 ; 1, 91 ; Off. 1, 136 ; Phil. 5, 9, de même que... de même.
Latin > German (Georges)
quō-modo, Adv., auf welche Weise (Art), wie, I) interrog.: a) in der Frage, quomodo? Cic.: Maecenas qu. tecum? Hor. – b) im Ausrufe, qu. mortem filii tulit! Cic. – II) relat.: haec negotia, qu. se habeant, ne epistulā quidem narrare audeo, Cic.: am Anfange des Satzes, quomodo et ipsum et Vergilium quoque scripsisse manus (die Handschriften) eorum docent, auf diese Weise, so, Quint. 1, 7, 20. – korresp. m. sic od. ita, gleichwie, sowie (s. Heräus Tac. hist. 3, 77, 22. Dräger Tac. ann. 14, 54), et quomodo hoc est consequens illi, sic illud huic, Cic.: sed ita fecistis, quomodo pauci nobiles in hac civitate consules facti sunt, Cic.: quomodo delubra et altaria, sic carcerem recludunt, Tac. – getrennt, necesse est quo ta me modo voles esse, ita esse, mater, Plaut. – m. ausgelassenem sic od. ita, quomodo pessimus quisque, vitiis valebat, Tac. hist. 3, 77 extr. (u. so 4, 42).
