προσκυνητής
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
προσκυνητοῦ, ὁ, worshipper, Ev.Jo.4.23, OGI262.21 (Baetocaece, iii A.D.), Procop.Aed. 5.7.
German (Pape)
[Seite 771] ὁ, der Verehrer, Anbeter, Inscr.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
adorateur.
Étymologie: προσκυνέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προσκυνητής -οῦ, ὁ [προσκυνέω] aanbidder.
Russian (Dvoretsky)
προσκῠνητής: οῦ ὁ благоговейный почитатель, поклонник NT.
English (Strong)
from προσκυνέω; an adorer: worshipper.
English (Thayer)
προσκυνητου, ὁ (προσκυνέω), a worshipper: John 4:23. (Inscriptions; (ecclesiastical and) Byzantine writings.)
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ, τ. θηλ. προσκυνήτρια και προσκυνήτρα, Ν προσκυνῶ
πιστός που αποδίδει ευλαβή λατρεία και τιμή, ιδίως προς το θείο, αυτός που προσκυνά
νεοελλ.
1. πιστός που μεταβαίνει σε ιερό τόπο για προσκύνημα
2. συνεκδ. λάτρης («σήμερα του ήλιου ο κόσμος όλος είναι / προσκυνητής, ερωτευτής», Παλαμ.).
Greek Monotonic
προσκῠνητής: -οῦ, ὁ, πιστός, σε Καινή Διαθήκη
Greek (Liddell-Scott)
προσκῠνητής: -οῦ, ὁ, ὁ προσκυνῶν, λατρεύων, Εὐαγγ. κ. Ἰω. δ΄, 23, Συλλ. Ἐπιγρ. 4474. 51.
Middle Liddell
προσκῠνητής, οῦ, ὁ, [from προσκῠνέω]
a worshipper, NTest.
Chinese
原文音譯：proskunht»j 普羅士-去尼帖士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：向前-繁多（傾）（者）
字義溯源：俯伏敬拜者，敬拜者；源自（προσκυνέω）=乞憐或蹲伏）；由（πρός）=向著）或與（κύων）=如狗舔主人的手*）組成；而 （πρός）出自（πρό）*=前）
出現次數：總共（1）；約（1）
譯字彙編：
1） 敬拜者（1） 約4:23
