σμαραγέω

English (LSJ)

crash, ὅτ' ἀπ' οὐρανόθεν σμαραγήσῃ, of Zeus (= thunder), Il.21.199; σμαραγεῖ πόντος 2.210; σ. λειμών resounds with the screaming of cranes, ib.463; of the battle of the Titans, Hes.Th. 679; of the bowels, Hp.Mul.2.154; of Ares, ὑψόθε δ' ἐσμαράγησε Call.Del.136. (Onomatop., cf. σφαραγέω.)

German (Pape)

[Seite 910] (onomatopoetisches Wort), erdröhnen, tosen, brausen, von jedem dumpfen u. starken Getöse; vom brausenden Meere, Il. 2, 210; von einer Aue, die vom Geschrei der Kraniche ertönt, 2, 463, vom Donner, ὅτ' ἀπ' οὐρανόθεν σμαραγήσῃ, 21, 199, von der Erde, welche beim Titanenkampfe erdröhnt, Hes. Th. 679, von Stürmen, D. Per. 805 u. 805 u. sp. D., wie Antp. Sid. 27 (VI, 217); Hippocr. vrbdt ἡ γαστὴρ αἴρεται καὶ φυσᾷ καὶ σμαραγεῖ.

French (Bailly abrégé)

σμαραγῶ :
gronder ou retentir fortement.
Étymologie: DELG terme expressif reposant sur une harmonie imitative.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σμαραγέω en σμαραγίζω onomat. dreunen, weergalmen:. γῆ δὲ μέγ’ ἐσμαράγησεν de aarde dreunde luid Hes. Th. 679.

Russian (Dvoretsky)

σμᾰρᾰγέω: рокотать, грохотать, гудеть (πόντος σμαραγεῖ Hom.): ὅτ᾽ ἀπ᾽ οὐρανόθεν σμαραγήσῃ Hom. когда возгремит с неба (Зевс).

English (Autenrieth)

aor. subj. σμαραγήσῃ: roar, thunder, re-echo, of the sea, storm, meadow full of cranes. (Il.)

Greek Monotonic

σμᾰρᾰγέω: μέλ. -ήσω, βροντώ, κροτώ, μπουμπουνίζω, όπως ο κεραυνός, σε Ομήρ. Ιλ.· λέγεται για τη θάλασσα, βρυχώμαι, βουΐζω, στο ίδ.· λέγεται για τους γερανούς (ανελκυστικές μηχανές), αντηχώ, παράγω κρότο, στο ίδ. (ηχομιμ. λέξη).

Greek (Liddell-Scott)

σμᾰρᾰγέω: κροτῶ, ἠχῶ ἰσχυρῶς, παταγῶ, ἐπὶ πολλῶν ἰσχυρῶν κρότων, οἷον ἐπὶ βροντῆς, βουΐζω, ὅτ’ ἀπ’ οὐρανόθεν σμαραγήσῃ Ἰλ. Φ. 199· σμαραγεῖ πόντος Β. 210· σμ. λειμών, ἀντηχεῖ ἐκ τῶν κραυγῶν τῶν γεράνων, αὐτόθι 463· ἐπὶ τῆς μάχης τῶν Τιτάνων, Ἡσ. Θ. 679 (οὕτω σμαραγίζω αὐτόθι 693)· ἐπὶ τῶν ἐντοσθίων, Ἱππ. 658. 29· - σπάνιον ἐπὶ προσώπων, Ἄρης ὑψόθεν ἐσμαρ. Καλλ. εἰς Δῆλ. 136. (Κατ’ ὀνοματοποιίαν ὡς τὸ σφαραγέω). - Καθ’ Ἡσύχ.: «ἠχῶ. ψοφῶ».

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to drone, to roar, to thunder, of the sea, thunder etc. (ep. Il., also Hp. Mul. 2, 154).
Other forms: Aor. -ῆσαι
Compounds: As 2. member (directly referring to the verb) in ἐρι-σμάραγος droning loudly (Hes. of Ζεύς, late also of θάλασσα a. o.), also πολυ-, βαρυ-, ἁλι-σμάραγος a. o. (Opp., Nonn.). Also σμαραγίζω id. (Hes. Th. 693), σμαράσσω (EM), μαράσσω (Erot.).
Derivatives: σμαραγ-ή f. the droning (Opp.), -ος m. name of a suburban god (Hom. Epigr.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Onomatopoet. like λαλαγέω, παταγέω, σφαραγέομαι, ῥαθαγέω a. o. with λαλαγή, πάταγος, σφάραγος, ῥάθαγος a. o.; σμαράσσω like πατάσσω, ῥαθάσσω a. o. -- Improbable hypothesis on the origin (reformation of σφαραγέομαι after (σ)μάραγνα whip) by Güntert Reimwortbild. 159. -- Furnée 227 considers σφάραγος as a variant (with φ/μ) and so takes the two words as Pre-Greek.

Middle Liddell

σμᾰρᾰγέω, fut. -ήσω
to crash, as thunder, Il.; of the sea, to roar, Il.; of cranes, to scream, Il. [Formed from the sound.]

Frisk Etymology German

σμαραγέω: {smaragéō}
Forms: Aor. -ῆσαι
Grammar: v.
Meaning: dröhnen, brausen, donnern, vom Meer, Donner usw. (ep. seit Il., auch Hp. Mul. 2, 154)
Composita: Als Hinterglied (direkt auf das Verb beziehbar) in ἐρισμάραγος laut dröhnend (Hes. von Ζεύς, sp. auch von θάλασσα u. a.), auch πολυ-, βαρυ-, ἁλισμάραγος u. a. (Opp., Nonn.). Auch σμαραγίζω ib. (Hes. Th. 693), σμαράσσω (EM), μαράσσω (Erot.).
Derivative: mit σμαραγή f. das Dröhnen (Opp.), -ος m. N. einer unterirdischen Gottheit (Hom. Epigr.).
Etymology: Onomatopoetisch wie λαλαγέω, παταγέω, σφαραγέομαι, ῥαθαγέω u. a. mit λαλαγή, πάταγος, σφάραγος, ῥάθαγος u. a.; σμαράσσω wie πατάσσω, ῥαθάσσω u. a. — Unwahrscheinliche Hypothese zur Entstehung (Umbildung von σφαραγέομαι nach (σ)μάραγνα Peitsche) bei Güntert Reimwortbild. 159.
Page 2,747

Mantoulidis Etymological

-ῶ (=κάνω θόρυβο, βουΐζω). Εἶναι ἠχοποίητη λέξη.