τρῦχος

English (LSJ)

εος, τό,

   A worn out, tattered garment, τρύχει καλυφθεὶς Θεσσαλῆς ἁπληγίδος S.Fr.777; τρύχει πέπλων E.El.501, cf. Thphr.HP3.8.6: pl., rags, tatters, E.El.185 (lyr.), Ph.325 (lyr.), Ar.Ach. 418.    II rent, δι' ἱματίων . . οἷον τ. ἐποίησεν Arist.Mete.371a28.

Greek (Liddell-Scott)

τρῦχος: -εος, τό, ἱμάτιον τετριμμένον καὶ ῥακῶδες, ῥάκος, τρύχει καλυφθεὶς Θεσσαλῆς ἁπληγίδος Σοφ. Ἀποσπ. 843· τρύχει πέπλων Εὐρ. Ἠλ. 501· - ἐν τῷ πληθ., ῥάκη, αὐτόθι 184, Φοίν. 325, Ἀριστοφ. Ἀχ. 418. ΙΙ. σχίσμα, ῥῆγμα, δι’ ἱματίων... οἷον τρ. ἐποίησεν Ἀριστ. Μετεωρ. 3. 1, 11. [Οἱ παλαιοὶ γραμμ. γράφουσι τρύχος, ὡς εἰ τὸ υ ἦν βραχύ· ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ ἔχουσι πανταχοῦ ῡ, ὡς ἀπαιτεῖ ἡ ἐτυμολογία ἐκ τοῦ τρύχω].

French (Bailly abrégé)

ion. -εος, att. -ους (τό) :
1 haillon, loque;
2 τὰ τρύχη vêtement de deuil.
Étymologie: τρύχω.

Greek Monolingual

και τρύχος, -εος και -ους, τὸ, Α
1. ένδυμα τριμμένο, ράκος, κουρέλι
2. σχίσμα, κομμάτι
3. στον πληθ. τὰ τρύχη
τα κουρέλια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τρυχ- του ρ. τρύχω + κατάλ. -ος τών σιγμόληκτων ουδ. (πρβλ. λαῖφ-ος)].

Greek Monotonic

τρῦχος: -εος, τό (τρύω), φθαρμένο ιμάτιο, ράκος, παλιό ρούχο, σε Ευρ.· στον πληθ., ράκη, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

τρῦχος: v. l. τρύχος, εος τό тж. pl. лохмотья, рубище Soph., Eur., Arst., Anth.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

τρῦχος -ους, zonder contr. -εος, τό [τρύχω] lap, flard.