ἴδμων: Difference between revisions
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
(2b) |
(1b) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἴδμων:''' 2, gen. ονος знающий, сведущий: εὐνομίης ἴδμονα [[θεῖναι]] πόλιν Anth. научить город хорошим законам. | |elrutext='''ἴδμων:''' 2, gen. ονος знающий, сведущий: εὐνομίης ἴδμονα [[θεῖναι]] πόλιν Anth. научить город хорошим законам. | ||
}} | |||
{{etym | |||
|etymtx=Meaning: [[knowing]]<br />See also: s. [[οἶδα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 01:26, 3 January 2019
English (LSJ)
ον, gen. ονος, (ἴδμεν,= εἰδέναι)
A having knowledge of a thing, εὐνομίης ἴ. πόλις AP7.575 (Leont.).
German (Pape)
[Seite 1238] ον, kundig, erfahren, τινός, sp. D., z. B. εὐνομίης ἴδμονα θῆκε πόλιν Leont. Schol. 23 (VII, 575); Nonn.
Greek (Liddell-Scott)
ἴδμων: -ον, γεν. ονος, (ἴδμεν, = εἰδέναι) πεπειραμένος, εἰδήμων, ἔμπειρος, ἴδμονι τέχνῃ, ἴδμονι βουλῇ Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. ζ΄ 56, η΄, 143· τινός, εἴς τι πρᾶγμα, αὐτόθι, εὐνομίης ἴδμονα θῆκε πόλιν Ἀνθ. Π. 7. 575. - Καθ’ Ἡσύχ. : «ἴδμων· ἐπιστήμων, ἵστωρ».
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
instruit de, habile dans, gén..
Étymologie: *εἴδω.
Greek Monolingual
ἴδμων, -ον (Α)
έμπειρος, γνώστης κάποιου πράγματος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ίδ-μων (< Fίδ-μων), παράγωγο του οίδα «γνωρίζω», εμφανίζει τη μηδενισμένη βαθμίδα ιδ- της ρίζας Fειδ- (πρβλ. είδος) και συνδέεται με τον αρχ. ινδ. τ. vidman «φρόνηση»].
Greek Monotonic
ἴδμων: -ον, γεν. -ονος (ἴδμεν), πεπειραμένος, έμπειρος, ειδήμων· τινός, σε κάτι, σε Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
ἴδμων: 2, gen. ονος знающий, сведущий: εὐνομίης ἴδμονα θεῖναι πόλιν Anth. научить город хорошим законам.
