δυσφημέω

English (LSJ)

   A use ill words, esp. words of ill omen, A.Ag.1078, S.El. 905, Plu.Cic.22.    II trans., speak ill of, S.El.1183, E.Heracl.600, Hec.181 (lyr.), Phld.Rh.1.215 S., Them.Or.13.178a:—Pass., Phld. Mort.36.

German (Pape)

[Seite 689] böse Worte von übler Vorbedeutung brauchen, Ggstz εὐφημέω; Soph. El. 893; Plut. Cic. 22; – τινά, gegen Einen, Eur. Hec. 189; gew. Jemanden lästern, schmähen; τὸν θεόν Aesch. 1048; vgl. Soph. El. 1182 οὔτοι ποτ' ἄλλην ἢ 'μὲ δυσφημεῐς τάδε, Schol. τὰ δύσφημα ταῦτα, ἃ λέγεις, ἐμοὶ καὶ οὐκ ἄλλῳ τινὶ ἁρμόζει; Eur. Heracl. 600.

Greek (Liddell-Scott)

δυσφημέω: μεταχειρίζομαι κακὰς λέξεις, ἰδίως λέξεις δυσοιωνίστους, οὐχὶ αἰσίας, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1078, Σοφ. Ἠλ. 905, πρβλ. Εὐρ. Ἑκ. 182· ἀντίθ. εὐφημέω. ΙΙ. μεταβατ., κακολογῶ, βλασφημῶ, Σοφ. Ἠλ. 1183, Εὐρ. Ἡρακλ. 600.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
seul. prés.
I. en mauv. part :
1 prononcer des paroles de mauvais augure ; τινα adresser des paroles de mauvais augure à qqn ; rompre le silence;
2 injurier, outrager, τινα;
II. en b. part adresser des paroles de compassions à, τινα.
Étymologie: δύσφημος.

Spanish (DGE)

I intr. proferir palabras de mal agüero Hippon.78.8, A.A.1078, Plu.Cic.22, Nic.13
•romper el silencio religioso S.El.905.
II tr.
1 referirse o hablar de alguien o algo con palabras de mal agüero οὔτοι ποτ' ἄλλην ἢ 'μὲ δυσφημεῖς no te refieres a nadie más que a mí con esas palabras de mal agüero S.El.1182
•dirigir palabras de mal agüero δυσφημεῖν γὰρ ἅζομαι θεάν E.Heracl.600, τί με δυσφημεῖς; E.Hec.181.
2 vituperar, calumniar τοὺς δέ (ἀνθρώπους) op. εὐλογεῖν Phld.Rh.1.215, Ἐμπεδοκλεῖ ... δυσφημοῦντι τὸν ἔγγειον τόπον καὶ Ἄτης λειμῶνα ἐπονομάζοντι a Empédocles, que ofendía al mundo terreno llamándolo el prado de Ate Them.Or.13.178a, cf. Philost.HE 4.10, PMasp.202.7 (VI d.C.), en v. pas., Phld.Mort.36.32, 1Ep.Cor.4.13, Gr.Naz.M.35.1141A
•crist. injuriar a persona sagrada, blasfemar contra τὸν Χριστόν Iust.Phil.1Apol.49.6, τὸν ἁπάντων δημιουργόν Hippol.Haer.7.37, νόμον δὲ καὶ προφήτας Hippol.Haer.7.38.2, c. εἰς y ac. εἰς ὁποτέραν (εἰκόνα τῶν βασιλέων) Meth.Res.2.24
•abs. proferir blasfemias παύσασθε δυσφημοῦντες Hom.Clem.11.8.5.

Greek Monotonic

δυσφημέω: μελ. -ήσω (δύσφημος)·
I. χρησιμοποιώ άσχημες λέξεις, ιδίως δυσοίωνες (όχι ευοίωνες) λέξεις, σε Τραγ.
II. μτβ., κακολογώ, βλασφημώ, καταριέμαι, σε Σοφ., Ευρ.

Russian (Dvoretsky)

δυσφημέω:
1) произносить зловещие слова (являющиеся дурным предзнаменованием) Soph., Plut.;
2) горько жаловаться, сетовать Aesch.: τί με δυσφημείς; Eur. отчего ты обращаешься ко мне с жалобами;
3) оскорблять словами, упрекать (θεάν Eur.);
4) соболезновать, жалеть (τινα Soph.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δυσφημέω [δύσφημος] woorden die een slecht voorteken zijn spreken, onheilspellende woorden spreken; met acc.:; οὔτοι ποτ ’ ἄλλην ἢ ’ με δυσφημεῖς nee, je sombere woorden gaan inderdaad over niemand anders dan mij Soph. El. 1183; anders:. τί με δυσφημεῖς; wat voor onheil zeg je mij aan? Eur. Hec. 181.

Middle Liddell

δυσφημέω, fut. -ήσω δύσφημος
I. to use ill words, esp. words of ill omen, Trag.
II. trans. to speak ill of, Soph., Eur.