μέλινος

English (LSJ)

(A), ὁ,    A = μελίνη 1, cited by Harp. from X. An.1.2.22, 1.5.10 (μελίνην codd.), cf. Thphr. HP8.1.4, Diocl. Fr.113.
μέλῐνος (B), Ep. μείλινος (also in late Prose,    A μειλίνη ὕλη Orib.49.3.1), η, ον, (μελία) ashen, μείλινον ἔγχος Il.5.655; δόρυ μείλινον ib.666, al.; ἷζε δ' ἐπὶ μελίνου οὐδοῦ Od.17.339.

German (Pape)

[Seite 123] = μελίϊνος, eschen, Od. 17, 339, in der Il. in der ep. Form μείλινος. ὁ, = μελίνη, Theophr., zw.

Greek (Liddell-Scott)

μέλινος: ο, = μελίνη, μνημονεύεται ὑπὸ τοῦ Ἁρποκρ. ἐκ τῆς Ξεν. Ἀν. 1. 2, 22., 5, 10, ἔνθα νῦν φέρεται μελίνην.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
de frêne.
Étymologie: μελία.

English (Autenrieth)

(μελίη): ashen. (Il.)

Greek Monolingual

(I)
μέλινος, ὁ (Α)
το φυτό μελίνη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. του μελίνη με αλλαγή γένους].
(II)
-η -ο (Α μέλινος και μελίνεος και μείλινος, -ίνη, -ον)
αυτός που είναι κατασκευασμένος από ξύλο μελίας («ὁ δ' ἀνέσχετο μείλινον ἔγχος Τληπόλεμος», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μελία «φλαμουριά» + κατάλ. -ινος. Ο τ. μειλινός με -ει- οφείλεται είτε σε μετρική έκταση είτε σε αντέκταση (< σμελF-)
βλ. και λ. μελία.

Greek Monotonic

μέλῐνος: Επικ. μείλινος, -η, -ον (μελία), κατασκευασμένος από ξύλο μελιάς, Λατ. fraxineus, σε Όμηρ.

Russian (Dvoretsky)

μέλῐνος: эп. тж. μείλῐνος 3 сделанный из ясеня, ясеневый (οὐδός, ἔγχος Hom.).

Middle Liddell

μέλῐνος, επιξ μείλινος, η, ον μελία
ashen, Lat. fraxineus, Hom.

English (Woodhouse)

of ash