βλακικός

English (LSJ)

ή, όν, (βλάξ) A stupid, Pl.R.432d, X.Oec.8.17, etc.; lazy, sluggish, δειλὰ καὶ β. Pl.Plt. 307c; β. τὸ ἦθος Arist.HA618b5. Adv. βλακικῶς Ar.Av.1323.

German (Pape)

[Seite 447] träg, schlaff, Plat. Rep. IV, 432 d; καὶ δειλός Polit. 307 c; Xen. Oec. 8, 17; adv. βλακικῶς, διακονεῖν Ar. Av. 1323. Auch = dumm. – Compar. βλακικώτερος Xen. Mem. 4, 2, 20, statt des falsch gebildeten βλακώτερος zu schreiben.

Greek (Liddell-Scott)

βλᾱκικός: -ή, -όν, (βλὰξ) ὀκνηρός, ἀνόητος, μωρός, Πλάτ. Πολ. 432D, Ξεν. Οἰκ. 8, 17, κτλ.· ἠλίθιος, τὸ ἦθος Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 9. 30, 2· πρβλ. βλὰξ καὶ ἴδε Ρουγκ. Τίμ. - Ἐπίρρ. -κῶς Ἀριστοφ. Ὄρν. 1323.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
1 mou, indolent, lâche;
2 stupide.
Étymologie: βλάξ.

Spanish (DGE)

(βλᾰκικός) -ή, -όν
I 1indolente, relajado gener. pred. de acciones y efectos (φαινόμενα) δειλὰ καὶ βλακικά Pl.Plt.307c, πάνυ ἂν ἡμῶν εἴη βλακικόν X.Oec.8.17
•c. ac. de rel. β. τὸ ἦθος Arist.HA 618^b5, cf. M.Ant.4.28
•de pers. dicho de eunucos flojo, blando Phryn.238.
2 licencioso ὅπου δὲ ἀνεῖνται (τὰ τοιαῦτα), βλακικώτερα Pl.Lg.637b, cf. Clem.Al.Paed.2.9.77.
3 estúpido, tonto πάθος Pl.R.432d, cf. Hsch., sobre su etim. rel. con el pez βλάξ o c. βλακείας Paus.Gr.β 10.
II adv. -ῶς poco diligentemente ὡς β. διακονεῖς ¡cómo remoloneas al servir! Ar.Au.1323, cf. Poll.3.123.

Greek Monolingual

βλακικός, -ή, -όν (Α) βλαξ
1. βλάκας
2. βλακώδης.

Greek Monotonic

βλᾱκικός: -ή, -όν, νωθρός, οκνηρός, ανόητος, σε Πλάτ.· επίρρ. -κῶς, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

βλᾱκικός: вялый, неповоротливый, тж. тупой Xen., Plat., Arst.

Middle Liddell

βλάξ
lazy, stupid, Plat.: adv. -κῶς, Ar.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βλακικός -ή -όν βλάξ dom :. βλακικόν γε ἡμῶν τὸ πάθος wat ons overkwam was echt dom Plat. Resp. 432d.

English (Woodhouse)

dull, slow, dull in intellect, of the intelligence