κυνηγέτης: Difference between revisions
εἰς πέλαγος σπέρµα βαλεῖν καὶ γράµµατα γράψαι ἀµφότερος µόχθος τε κενὸς καὶ πρᾶξις ἄκαρπος → throwing seeds and writing letters at sea are both a vain and fruitless endeavor
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (8 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kynigetis | |Transliteration C=kynigetis | ||
|Beta Code=kunhge/ths | |Beta Code=kunhge/ths | ||
|Definition= | |Definition=κυνηγέτου, ὁ, Dor. (never in Trag.) [[κυναγέτας]] Pi.N.6.14:—<br><span class="bld">A</span> [[huntsman]], Od.9.120, E.HF860 (troch.), Hec. 1174, Pl.R.432b, X.Cyn.6.11, al., OGI20 (iii B.C.); in plural of certain [[δαίμονες]], Pl.Com.174.16, SIG1040.9 (Piraeus, iv B.C.): metaph., of one who [[seek]]s [[fame]], Pi.l.c.:—fem. [[κυνηγέτις]], Dor. [[κυναγέτις]], ιδος, [[huntress]], Ach.Tat.8.12; [[epithet]] of [[Artemis]], Corn.ND34: as adjective, κ. αἰγανέα AP6.115 (Antip.). | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />qui mène des chiens (à la chasse), chasseur.<br />'''Étymologie:''' [[κυνηγέω]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />qui mène des chiens (à la chasse), chasseur.<br />'''Étymologie:''' [[κυνηγέω]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=κυνηγέτης -ου, ὁ, Dor. κυνᾱγέτας [[[κύων]], [[ἄγω]]] [[jager]]. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ὁ, <i>der die [[Hunde]] führt, zur Jagd, der [[Jäger]]; Od</i>. 9.120; Eur. <i>Herc.Fur</i>. 860 und [[öfter]]; Plat. <i>Euthyd</i>. 290b und [[sonst]]; – dor. [[κυναγέτας]], Pind. <i>N</i>. 6.26, Eur. <i>Bacch</i>. 869. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κῠνηγέτης:''' дор. κῠνᾱγέτᾱς, ου ὁ [[охотник]], [[ловец]] Hom., Eur., Plat. etc.: κ. ἀμφὶ πάλᾳ Pind. ловец наград в состязаниях, т. е. борец-соискатель. | |||
}} | }} | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
| Line 25: | Line 31: | ||
|lsmtext='''κῠνηγέτης:''' -ου, ὁ, Δωρ. κυνᾱγ-, [[κυνηγός]], σε Ομήρ. Οδ., Ευρ. κ.λπ.· <i>κυναγέτης ἀμφὶ πάλᾳ</i>, [[κάποιος]] που διεκδικεί έπαθλο στην [[πάλη]], σε Πίνδ.· θηλ. [[κυνηγέτις]], σε Δωρ. -ᾱγέτις, <i>-ιδος</i>, [[γυναίκα]] [[κυνηγός]], σε Ανθ. | |lsmtext='''κῠνηγέτης:''' -ου, ὁ, Δωρ. κυνᾱγ-, [[κυνηγός]], σε Ομήρ. Οδ., Ευρ. κ.λπ.· <i>κυναγέτης ἀμφὶ πάλᾳ</i>, [[κάποιος]] που διεκδικεί έπαθλο στην [[πάλη]], σε Πίνδ.· θηλ. [[κυνηγέτις]], σε Δωρ. -ᾱγέτις, <i>-ιδος</i>, [[γυναίκα]] [[κυνηγός]], σε Ανθ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''κῠνηγέτης''': -ου, ὁ, Δωρ. κυνᾱγ- (ἴδε ἐν λ. [[κυναγός]])· ― ὁ ἄγων κύνας, κυνηγός, [[θηρευτής]], Ὀδ. Ι. 120, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 860, Ἑκ. 1174, Πλάτ. Πολ. 432Β, καὶ συχν. παρὰ Ξεν. κυναγέτας ἀμφὶ πάλᾳ, ὁ θηρεύων τὸ [[βραβεῖον]] ἐν τῇ πάλῃ, Πινδ. Ν. 6. 26· ― θηλ. [[κυνηγέτις]], Δωρ. -αγέτις, ιδος, ἡ κυνηγός, Ἀνθ. Π. 6. 115, Ἀχ. Τάτ. 8. 12. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
Latest revision as of 09:09, 25 August 2023
English (LSJ)
κυνηγέτου, ὁ, Dor. (never in Trag.) κυναγέτας Pi.N.6.14:—
A huntsman, Od.9.120, E.HF860 (troch.), Hec. 1174, Pl.R.432b, X.Cyn.6.11, al., OGI20 (iii B.C.); in plural of certain δαίμονες, Pl.Com.174.16, SIG1040.9 (Piraeus, iv B.C.): metaph., of one who seeks fame, Pi.l.c.:—fem. κυνηγέτις, Dor. κυναγέτις, ιδος, huntress, Ach.Tat.8.12; epithet of Artemis, Corn.ND34: as adjective, κ. αἰγανέα AP6.115 (Antip.).
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui mène des chiens (à la chasse), chasseur.
Étymologie: κυνηγέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κυνηγέτης -ου, ὁ, Dor. κυνᾱγέτας [κύων, ἄγω] jager.
German (Pape)
ὁ, der die Hunde führt, zur Jagd, der Jäger; Od. 9.120; Eur. Herc.Fur. 860 und öfter; Plat. Euthyd. 290b und sonst; – dor. κυναγέτας, Pind. N. 6.26, Eur. Bacch. 869.
Russian (Dvoretsky)
κῠνηγέτης: дор. κῠνᾱγέτᾱς, ου ὁ охотник, ловец Hom., Eur., Plat. etc.: κ. ἀμφὶ πάλᾳ Pind. ловец наград в состязаниях, т. е. борец-соискатель.
English (Autenrieth)
(κύων, ἡγέομαι): literally leader of dogs, i. e. hunter, pl., Od. 9.120†.
Greek Monolingual
κυνηγέτης, ὁ, θηλ. κυνηγέτις, -ιδος και κυνηγέτρια, -ίας, δωρ. τ. κυναγέτης, ὁ, και κυναγέτις, ἡ (Α)
1. αυτός που οδηγεί τα σκυλιά για κυνήγι, θηρευτής, κυνηγός (α. «ὁμαρτεῖν ὡς κυνηγέτη κύνας», Ευρ.
β. «ἡμᾶς δεῖ ὥσπερ κυνηγέτας θάμνον κύκλον περιίστασθαι», Πλάτ.)
2. μτφ. αυτός που επιζητεί τη φήμη ή, γενικά, που επιδιώκει κάτι («τὸν ἀγαθὸν κυνηγέτην μεταθεῖν χρὴ καὶ μὴ ἀνιέναι», Πλάτ.)
3. θηλ. κυνηγέτις και κυνηγέτρια
α) η κυνηγός, η θηρεύτρια
β) επίθ. της Αρτέμιδος («Ἄρτεμις κυνηγέτις», Πολυδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κύων, κυνός + ἡγέτης (< ἡγοῦμαι)].
Greek Monotonic
κῠνηγέτης: -ου, ὁ, Δωρ. κυνᾱγ-, κυνηγός, σε Ομήρ. Οδ., Ευρ. κ.λπ.· κυναγέτης ἀμφὶ πάλᾳ, κάποιος που διεκδικεί έπαθλο στην πάλη, σε Πίνδ.· θηλ. κυνηγέτις, σε Δωρ. -ᾱγέτις, -ιδος, γυναίκα κυνηγός, σε Ανθ.
Greek (Liddell-Scott)
κῠνηγέτης: -ου, ὁ, Δωρ. κυνᾱγ- (ἴδε ἐν λ. κυναγός)· ― ὁ ἄγων κύνας, κυνηγός, θηρευτής, Ὀδ. Ι. 120, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 860, Ἑκ. 1174, Πλάτ. Πολ. 432Β, καὶ συχν. παρὰ Ξεν. κυναγέτας ἀμφὶ πάλᾳ, ὁ θηρεύων τὸ βραβεῖον ἐν τῇ πάλῃ, Πινδ. Ν. 6. 26· ― θηλ. κυνηγέτις, Δωρ. -αγέτις, ιδος, ἡ κυνηγός, Ἀνθ. Π. 6. 115, Ἀχ. Τάτ. 8. 12.
Middle Liddell
κῠν-ηγέτης, ου,
a hunter, huntsman, Od., Eur., etc.; κυναγέτας ἀμφὶ πάλᾳ one who seeks the prize in wrestling, Pind.:—fem. κυνηγέτις, doric κῠναγέτις, ιδος a huntress, Anth.
