εὐήκοος: Difference between revisions
εἰργόμενον θανάτου καὶ τοῦ ἀνάπηρον ποιῆσαι → excluding death and maiming, short of death or maiming
(2b) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (22 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=evikoos | |Transliteration C=evikoos | ||
|Beta Code=eu)h/koos | |Beta Code=eu)h/koos | ||
|Definition=Dor. ἐυάκος[ | |Definition=Dor. [[ἐυάκος]] [ᾱ], ον, ([[ἀκοή]]<br><span class="bld">A</span> [[hearing well]] or [[easily]], Hp.''Aph.''3.17 (Comp.).<br><span class="bld">2</span> [[hearing willingly]], [[obedient]], [[Aristotle|Arist.]]''[[Nicomachean Ethics|EN]]''1102b27 (Comp.).<br><span class="bld">3</span> [[inclined to give ear]], of the gods, θνατοῖς ''AP''9.316.5 (Leon.), cf. ''IG''12(2).101, 105 (Mytil.); written [[εὐήκουος]], ''Sammelb.''4607.5: generally, [[inclined]], πρὸς μεταβολήν [[Theophrastus|Thphr.]] ''[[De Causis Plantarum|CP]]'' 2.14.5 (Sup.). Adv. [[εὐηκόως]], διακεῖσθαι πρός τι Plb.27.7.7.<br><span class="bld">II</span> Pass., [[easily heard]], [[audible]], Arist.''Top.''107b2; -οώτερα τὰ τῆς νυκτός Id.''Pr.'' 899a19.<br><span class="bld">2</span> [[pleasant to the ear]], [[agreeable]], <b class="b3">τὸ εὐ.</b> Demetr.''Eloc.''48, al. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1067.png Seite 1067]] gut, leicht hörend, Hippocr. u. Folgde; εὐηκοωτέρα ἡ νὺξ τῆς ἡμέρας, in der Nacht hört man leichter als bei Tage, Arist. probl. 11, 5; – leicht auf Etwas hörend, willig Folge leistend, gehorsam, Arist. Eth. 1, 13 u. A. – Von den Göttern, zu erhören geneigt, dor. Form [[εὐάκοος]] θνατοῖς, Leon. Tar. 29 (IX, 316); Inscr. – Adv., εὐηκόως διακεῖσθαι [[πρός]] τι, gehorsam sein gegen, Pol. 27, 6, 7. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1067.png Seite 1067]] gut, leicht hörend, Hippocr. u. Folgde; εὐηκοωτέρα ἡ νὺξ τῆς ἡμέρας, in der Nacht hört man leichter als bei Tage, Arist. probl. 11, 5; – leicht auf Etwas hörend, willig Folge leistend, gehorsam, Arist. Eth. 1, 13 u. A. – Von den Göttern, zu erhören geneigt, dor. Form [[εὐάκοος]] θνατοῖς, Leon. Tar. 29 (IX, 316); Inscr. – Adv., εὐηκόως διακεῖσθαι [[πρός]] τι, gehorsam sein gegen, Pol. 27, 6, 7. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οος, οον;<br /><b>I.</b> <i>au propre</i> <b>1</b> qui entend bien, qui a l'ouïe fine;<br /><b>2</b> [[facile à entendre]];<br /><b>II.</b> <i>fig.</i> <b>1</b> [[docile]], [[obéissant]];<br /><b>2</b> [[disposé à écouter]], [[qui exauce]];<br /><b>3</b> [[enclin à]] <i>en gén.</i><br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[γωνία]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὐήκοος:''' дор. Anth. [[εὐάκοος]] 2<br /><b class="num">1</b> [[слушающийся]], [[послушный]] (τῷ λόγῳ Arst., Plut.);<br /><b class="num">2</b> [[склонный внимать]], [[внемлющий]] (θνατοῖς Anth.);<br /><b class="num">3</b> [[легко воспринимаемый слухом]], [[хорошо слышимый]] ([[φωνή]] Arst.);<br /><b class="num">4</b> [[хорошо пропускающий звуки]]: εὐηκοώτερον ἡ νὺξ τῆς ἡμέρας ἐστίν Arst. ночью звуки слышнее, чем днем. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐήκοος''': -ον, (ἀκοὴ) ἀκούων [[καλῶς]] ἢ εὐκόλως, Ἱππ. Ἀφ. 1247. 2) προθύμως ἀκούων ὑπακούων, [[εὐπειθής]], Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 1. 13, 17: - μεταφ., ὑστέραι εὐήκοοι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 10. 1, 7. 3) προθύμως εἰσακούων, ἐπὶ τῶν θεῶν, θνατοῖς Ἀνθ. Π. 9. 316· - [[καθόλου]], κλίνων ἢ ἔχων διάθεσιν, πρὸς μεταβολὴν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 14, 5. - Ἐπιρρ., εὐηκόως διακεῖσθαι [[πρός]] τι. Πολύβ. 27. 6, 7. ΙΙ. εὐκόλως ἀκουόμενος, [[ἀκουστός]], Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13· εὐηκοώτερα τὰ τῆς νυκτὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρβλ. 11. 5. 2) [[εὐχάριστος]] εἰς τὸ οὖς, [[εὐάρεστος]] μνημονεύεται ἐκ Δημ. τοῦ Φαληρ. | |lstext='''εὐήκοος''': -ον, (ἀκοὴ) ἀκούων [[καλῶς]] ἢ εὐκόλως, Ἱππ. Ἀφ. 1247. 2) προθύμως ἀκούων ὑπακούων, [[εὐπειθής]], Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 1. 13, 17: - μεταφ., ὑστέραι εὐήκοοι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 10. 1, 7. 3) προθύμως εἰσακούων, ἐπὶ τῶν θεῶν, θνατοῖς Ἀνθ. Π. 9. 316· - [[καθόλου]], κλίνων ἢ ἔχων διάθεσιν, πρὸς μεταβολὴν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 14, 5. - Ἐπιρρ., εὐηκόως διακεῖσθαι [[πρός]] τι. Πολύβ. 27. 6, 7. ΙΙ. εὐκόλως ἀκουόμενος, [[ἀκουστός]], Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13· εὐηκοώτερα τὰ τῆς νυκτὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρβλ. 11. 5. 2) [[εὐχάριστος]] εἰς τὸ οὖς, [[εὐάρεστος]] μνημονεύεται ἐκ Δημ. τοῦ Φαληρ. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὐήκοος]], -ον<br />Α και [[εὐάκοος]], -ον)<br />αυτός που ακούει τα αιτήματα τών άλλων με [[προσοχή]] και ευμενή [[διάθεση]] («εὐήκοον οὖς»)<br /><b>αρχ.-μσν.</b><br /><b>1.</b> όποιος έχει καλή [[ακοή]], όποιος ακούει καλά<br /><b>2.</b> [[εκείνος]] που εισακούεται από τον θεό<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ εὐήκοον</i><br />α) η καλή [[κατάσταση]] της ακοής<br />β) η [[ευμένεια]] με την οποία ο [[θεός]] εισακούει τις προσευχές<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που έχει [[κλίση]] ή [[προδιάθεση]] για [[κάτι]] («[[εὐήκοος]] πρὸς μεταβολήν»)<br /><b>2.</b> [[εκείνος]] που ακούγεται [[καθαρά]]<br /><b>3.</b> [[ευχάριστος]] στην [[ακοή]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> [[ακούω]]. Το -<i>η</i>- οφείλεται στον νόμο της εκτάσεως εν συνθέσει ( | |mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὐήκοος]], -ον<br />Α και [[εὐάκοος]], -ον)<br />αυτός που ακούει τα αιτήματα τών άλλων με [[προσοχή]] και ευμενή [[διάθεση]] («εὐήκοον οὖς»)<br /><b>αρχ.-μσν.</b><br /><b>1.</b> όποιος έχει καλή [[ακοή]], όποιος ακούει καλά<br /><b>2.</b> [[εκείνος]] που εισακούεται από τον θεό<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ εὐήκοον</i><br />α) η καλή [[κατάσταση]] της ακοής<br />β) η [[ευμένεια]] με την οποία ο [[θεός]] εισακούει τις προσευχές<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που έχει [[κλίση]] ή [[προδιάθεση]] για [[κάτι]] («[[εὐήκοος]] πρὸς μεταβολήν»)<br /><b>2.</b> [[εκείνος]] που ακούγεται [[καθαρά]]<br /><b>3.</b> [[ευχάριστος]] στην [[ακοή]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> [[ακούω]]. Το -<i>η</i>- οφείλεται στον νόμο της εκτάσεως εν συνθέσει ([[πρβλ]]. [[επήκοος]], [[υπήκοος]])]. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''εὐήκοος:''' -ον ([[ἀκοή]]), αυτός που [[πρόθυμα]] ακούει, λέγεται για τους θεούς, σε Ανθ. | |lsmtext='''εὐήκοος:''' -ον ([[ἀκοή]]), αυτός που [[πρόθυμα]] ακούει, λέγεται για τους θεούς, σε Ανθ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{mantoulidis | ||
| | |mantxt=(=αὐτός πού [[πρόθυμα]] ἀκούει. Ἀπό τό [[εὖ]] + [[ἀκούω]], ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:15, 25 August 2023
English (LSJ)
Dor. ἐυάκος [ᾱ], ον, (ἀκοή
A hearing well or easily, Hp.Aph.3.17 (Comp.).
2 hearing willingly, obedient, Arist.EN1102b27 (Comp.).
3 inclined to give ear, of the gods, θνατοῖς AP9.316.5 (Leon.), cf. IG12(2).101, 105 (Mytil.); written εὐήκουος, Sammelb.4607.5: generally, inclined, πρὸς μεταβολήν Thphr. CP 2.14.5 (Sup.). Adv. εὐηκόως, διακεῖσθαι πρός τι Plb.27.7.7.
II Pass., easily heard, audible, Arist.Top.107b2; -οώτερα τὰ τῆς νυκτός Id.Pr. 899a19.
2 pleasant to the ear, agreeable, τὸ εὐ. Demetr.Eloc.48, al.
German (Pape)
[Seite 1067] gut, leicht hörend, Hippocr. u. Folgde; εὐηκοωτέρα ἡ νὺξ τῆς ἡμέρας, in der Nacht hört man leichter als bei Tage, Arist. probl. 11, 5; – leicht auf Etwas hörend, willig Folge leistend, gehorsam, Arist. Eth. 1, 13 u. A. – Von den Göttern, zu erhören geneigt, dor. Form εὐάκοος θνατοῖς, Leon. Tar. 29 (IX, 316); Inscr. – Adv., εὐηκόως διακεῖσθαι πρός τι, gehorsam sein gegen, Pol. 27, 6, 7.
French (Bailly abrégé)
οος, οον;
I. au propre 1 qui entend bien, qui a l'ouïe fine;
2 facile à entendre;
II. fig. 1 docile, obéissant;
2 disposé à écouter, qui exauce;
3 enclin à en gén.
Étymologie: εὖ, γωνία.
Russian (Dvoretsky)
εὐήκοος: дор. Anth. εὐάκοος 2
1 слушающийся, послушный (τῷ λόγῳ Arst., Plut.);
2 склонный внимать, внемлющий (θνατοῖς Anth.);
3 легко воспринимаемый слухом, хорошо слышимый (φωνή Arst.);
4 хорошо пропускающий звуки: εὐηκοώτερον ἡ νὺξ τῆς ἡμέρας ἐστίν Arst. ночью звуки слышнее, чем днем.
Greek (Liddell-Scott)
εὐήκοος: -ον, (ἀκοὴ) ἀκούων καλῶς ἢ εὐκόλως, Ἱππ. Ἀφ. 1247. 2) προθύμως ἀκούων ὑπακούων, εὐπειθής, Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 1. 13, 17: - μεταφ., ὑστέραι εὐήκοοι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 10. 1, 7. 3) προθύμως εἰσακούων, ἐπὶ τῶν θεῶν, θνατοῖς Ἀνθ. Π. 9. 316· - καθόλου, κλίνων ἢ ἔχων διάθεσιν, πρὸς μεταβολὴν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 14, 5. - Ἐπιρρ., εὐηκόως διακεῖσθαι πρός τι. Πολύβ. 27. 6, 7. ΙΙ. εὐκόλως ἀκουόμενος, ἀκουστός, Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13· εὐηκοώτερα τὰ τῆς νυκτὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρβλ. 11. 5. 2) εὐχάριστος εἰς τὸ οὖς, εὐάρεστος μνημονεύεται ἐκ Δημ. τοῦ Φαληρ.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὐήκοος, -ον
Α και εὐάκοος, -ον)
αυτός που ακούει τα αιτήματα τών άλλων με προσοχή και ευμενή διάθεση («εὐήκοον οὖς»)
αρχ.-μσν.
1. όποιος έχει καλή ακοή, όποιος ακούει καλά
2. εκείνος που εισακούεται από τον θεό
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ εὐήκοον
α) η καλή κατάσταση της ακοής
β) η ευμένεια με την οποία ο θεός εισακούει τις προσευχές
αρχ.
1. αυτός που έχει κλίση ή προδιάθεση για κάτι («εὐήκοος πρὸς μεταβολήν»)
2. εκείνος που ακούγεται καθαρά
3. ευχάριστος στην ακοή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ακούω. Το -η- οφείλεται στον νόμο της εκτάσεως εν συνθέσει (πρβλ. επήκοος, υπήκοος)].
Greek Monotonic
εὐήκοος: -ον (ἀκοή), αυτός που πρόθυμα ακούει, λέγεται για τους θεούς, σε Ανθ.
Mantoulidis Etymological
(=αὐτός πού πρόθυμα ἀκούει. Ἀπό τό εὖ + ἀκούω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.
