θεόγλωσσος: Difference between revisions
From LSJ
ὃς ἂν βούληται τῆν γῆν κινῆσαι κινησάτω τὸ πρῶτον ἑαυτόν → let him that would move the world first move himself
m (LSJ1 replacement) |
|||
| (6 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=theoglossos | |Transliteration C=theoglossos | ||
|Beta Code=qeo/glwssos | |Beta Code=qeo/glwssos | ||
|Definition= | |Definition=θεόγλωσσον, [[with the tongue of a god]], [[γυναῖκες]], of poetesses, ''AP''9.26 (Antip. Thess.). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />[[à la parole divine]].<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[γλῶσσα]]. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=γυναῖκες, <i>[[göttlich]] [[redend]]</i>, von [[Dichterinnen]], Antip.Thess. 23 (IX.26); Nonn. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''θεόγλωσσος:''' одаренный божественным языком, т. е. поэтическим даром (γυναῖκες Anth.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''θεόγλωσσος''': -ον, ἔχων θείαν γλῶσσαν, περὶ ποιητριῶν, Ἀνθ. Π. 9. 26. | |lstext='''θεόγλωσσος''': -ον, ἔχων θείαν γλῶσσαν, περὶ ποιητριῶν, Ἀνθ. Π. 9. 26. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 21: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''θεόγλωσσος:''' -ον ([[γλῶσσα]]), αυτός που μιλάει τη [[γλώσσα]] των θεών, σε Ανθ. Π. | |lsmtext='''θεόγλωσσος:''' -ον ([[γλῶσσα]]), αυτός που μιλάει τη [[γλώσσα]] των θεών, σε Ανθ. Π. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=θεό-γλωσσος, ον [[γλῶσσα]]<br />with the [[tongue]] of a god, Anth. | |mdlsjtxt=θεό-γλωσσος, ον [[γλῶσσα]]<br />with the [[tongue]] of a god, Anth. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:28, 25 August 2023
English (LSJ)
θεόγλωσσον, with the tongue of a god, γυναῖκες, of poetesses, AP9.26 (Antip. Thess.).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à la parole divine.
Étymologie: θεός, γλῶσσα.
German (Pape)
γυναῖκες, göttlich redend, von Dichterinnen, Antip.Thess. 23 (IX.26); Nonn.
Russian (Dvoretsky)
θεόγλωσσος: одаренный божественным языком, т. е. поэтическим даром (γυναῖκες Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
θεόγλωσσος: -ον, ἔχων θείαν γλῶσσαν, περὶ ποιητριῶν, Ἀνθ. Π. 9. 26.
Greek Monolingual
θεόγλωσσος, -ον (Α)
(για ποιητή) αυτός που έχει θεϊκή γλώσσα, που τα ποιήματά του έχουν θεία έμπνευση.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -γλωσσος (γλώσσα), πρβλ. άγλωσσος, πολύγλωσσος].
Greek Monotonic
θεόγλωσσος: -ον (γλῶσσα), αυτός που μιλάει τη γλώσσα των θεών, σε Ανθ. Π.
