possessio: Difference between revisions
Πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει → There are many wondrous things in this world, but none more wondrous than humans
(D_7) |
(CSV3 import) |
||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LaEn | |||
|lnetxt=possessio possessionis N F :: [[possession]], [[property]] | |||
}} | |||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>possessĭo</b>: ōnis, f. [[possido]].<br /><b>I</b> A [[taking]] [[possession]] of, seizing, occupying, [[taking]] (= [[κτῆσις]]), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to [[send]] to [[take]] [[possession]], Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si [[mare]] intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—<br /><b>II</b> Transf.<br /> <b>A</b> In abstr., a possessing, holding, [[possession]], [[occupation]]: [[possessio]] est, ut definit [[Gallus]] [[Aelius]], [[usus]] [[quidam]] agri, aut aedificii, non [[ipse]] [[fundus]], aut [[ager]], Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: [[possessio]] appellata est, ut [[Labeo]] ait, a sedibus, [[quasi]] [[positio]], [[quia]] [[naturaliter]] tenetur ab eo, qui ei insistit, [[quam]] [[Graeci]] κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to [[come]] [[into]] [[possession]], id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem [[dare]], Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum [[dare]] alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: [[tenere]], Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to [[take]] [[possession]], Sen. Ira, 1, 7, 2: si [[ignis]] prima [[possessio]] rerum fuit, qui [[paulatim]] [[exstinctus]], sedem terris dedit, if at [[first]] [[fire]] [[possessed]] the [[world]], Just. 2, 1, 15.—<br /> <b>B</b> In concr., a [[thing]] [[possessed]], a [[possession]], [[property]], esp. an [[estate]]: possessiones appellantur agri [[late]] patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut [[quisque]] occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, [[quod]] ei generi possessionum [[minime]] noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui [[trans]] Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—<br /><b>III</b> Trop., [[possession]]: prudentiae doctrinaeque [[possessio]], Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: [[laud]] is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6. | |lshtext=<b>possessĭo</b>: ōnis, f. [[possido]].<br /><b>I</b> A [[taking]] [[possession]] of, seizing, occupying, [[taking]] (= [[κτῆσις]]), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to [[send]] to [[take]] [[possession]], Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si [[mare]] intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—<br /><b>II</b> Transf.<br /> <b>A</b> In abstr., a possessing, holding, [[possession]], [[occupation]]: [[possessio]] est, ut definit [[Gallus]] [[Aelius]], [[usus]] [[quidam]] agri, aut aedificii, non [[ipse]] [[fundus]], aut [[ager]], Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: [[possessio]] appellata est, ut [[Labeo]] ait, a sedibus, [[quasi]] [[positio]], [[quia]] [[naturaliter]] tenetur ab eo, qui ei insistit, [[quam]] [[Graeci]] κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to [[come]] [[into]] [[possession]], id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem [[dare]], Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum [[dare]] alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: [[tenere]], Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to [[take]] [[possession]], Sen. Ira, 1, 7, 2: si [[ignis]] prima [[possessio]] rerum fuit, qui [[paulatim]] [[exstinctus]], sedem terris dedit, if at [[first]] [[fire]] [[possessed]] the [[world]], Just. 2, 1, 15.—<br /> <b>B</b> In concr., a [[thing]] [[possessed]], a [[possession]], [[property]], esp. an [[estate]]: possessiones appellantur agri [[late]] patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut [[quisque]] occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, [[quod]] ei generi possessionum [[minime]] noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui [[trans]] Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—<br /><b>III</b> Trop., [[possession]]: prudentiae doctrinaeque [[possessio]], Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: [[laud]] is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6. | ||
}} | }} | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
|gf=<b>possessĭō</b>,⁸ ōnis, f.,<br /><b>1</b> ([[possideo]]), fait d’être en possession, possession, jouissance, propriété : certa possessione [[deturbatus]] Cic. Fam. 12, 25, 2, chassé d’une possession certaine ; [[rei]] possessionem dare Cic. Fam. 7, 21 ; Cæs. G. 1, 44, donner, remettre la possession d’une chose ; [[esse]] in possessione Cic. Cæc. 19, posséder || au pl., propriétés, domaines, possessions, biens, fortune : Cic. Part. 51 ; Cæs. G. 1, 11, 5 ; Sall. C. 35, 3<br /><b>2</b> ([[possido]]) prise de possession, occupation : Cic. Amer. 24 ; Liv. 33, 41, 3 ; Tac. Ann. 2, 5 ; in possessionem mittere Cic. Quinct. 83, envoyer en possession (= pour la prise de possession). | |gf=<b>possessĭō</b>,⁸ ōnis, f.,<br /><b>1</b> ([[possideo]]), fait d’être en possession, possession, jouissance, propriété : certa possessione [[deturbatus]] Cic. Fam. 12, 25, 2, chassé d’une possession certaine ; [[rei]] possessionem dare Cic. Fam. 7, 21 ; Cæs. G. 1, 44, donner, remettre la possession d’une chose ; [[esse]] in possessione Cic. Cæc. 19, posséder || au pl., propriétés, domaines, possessions, biens, fortune : Cic. Part. 51 ; Cæs. G. 1, 11, 5 ; Sall. C. 35, 3<br /><b>2</b> ([[possido]]) prise de possession, occupation : Cic. Amer. 24 ; Liv. 33, 41, 3 ; Tac. Ann. 2, 5 ; in possessionem mittere Cic. Quinct. 83, envoyer en possession (= pour la prise de possession).| | ||
|au pl., propriétés, domaines, possessions, biens, fortune : Cic. Part. 51 ; Cæs. G. 1, 11, 5 ; Sall. C. 35, 3<br /><b>2</b> ([[possido]]) prise de possession, occupation : Cic. Amer. 24 ; Liv. 33, 41, 3 ; Tac. Ann. 2, 5 ; in possessionem mittere Cic. Quinct. 83, envoyer en possession (=pour la prise de possession). | |||
}} | |||
{{Georges | |||
|georg=(1) [[possessio]]<sup>1</sup>, ōnis, f. ([[possideo]]), I) der [[Besitz]], a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: [[esse]] in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae [[tenere]], S. in [[Besitz]] [[haben]], Nep.: navali [[proelio]] possessionem [[maris]] adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si [[ignis]] (Genit. subi.) [[prima]] [[possessio]] rerum fuit, [[wenn]] das F. [[zuerst]] die [[Welt]] im [[Besitz]] hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, [[Eigentum]], [[bes]]. das [[Grundstück]], aestimationes possessionum, Cic.: paternae [[atque]] avitae possessiones, Cic.: [[possessio]] aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in [[Italia]] pretiosas possessiones, Nep.: [[trans]] Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex [[suis]] possessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. [[verringern]]), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den [[Besitz]] eines anderen an [[sich]] zu [[bringen]]) tenuisse, Liv.<br />'''(2)''' [[possessio]]<sup>2</sup>, ōnis, f. ([[possido]]), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, [[Leute]] zur Besitznahme [[abschicken]], Cic. Quinct. 83: [[cuius]] (insulae) possessione [[revocatus]], Tac. Agr. 18: si [[mare]] intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5. | |||
}} | |||
{{LaZh | |||
|lnztxt=possessio, onis. f. (''possideo''.) :: [[有]]。[[在手]]。[[田宅]]。[[田]] | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 21:54, 12 June 2024
Latin > English
possessio possessionis N F :: possession, property
Latin > English (Lewis & Short)
possessĭo: ōnis, f. possido.
I A taking possession of, seizing, occupying, taking (= κτῆσις), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—
II Transf.
A In abstr., a possessing, holding, possession, occupation: possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager, Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to come into possession, id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem dare, Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum dare alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: tenere, Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2: si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit, if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—
B In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate: possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—
III Trop., possession: prudentiae doctrinaeque possessio, Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6.
Latin > French (Gaffiot 2016)
possessĭō,⁸ ōnis, f.,
1 (possideo), fait d’être en possession, possession, jouissance, propriété : certa possessione deturbatus Cic. Fam. 12, 25, 2, chassé d’une possession certaine ; rei possessionem dare Cic. Fam. 7, 21 ; Cæs. G. 1, 44, donner, remettre la possession d’une chose ; esse in possessione Cic. Cæc. 19, posséder || au pl., propriétés, domaines, possessions, biens, fortune : Cic. Part. 51 ; Cæs. G. 1, 11, 5 ; Sall. C. 35, 3
2 (possido) prise de possession, occupation : Cic. Amer. 24 ; Liv. 33, 41, 3 ; Tac. Ann. 2, 5 ; in possessionem mittere Cic. Quinct. 83, envoyer en possession (= pour la prise de possession).
Latin > German (Georges)
(1) possessio1, ōnis, f. (possideo), I) der Besitz, a) eig.: poss. fundi, Cic.: hereditatum possessiones, Cic.: esse in possessione bonorum, Cic.: in possessionem venire od. proficisci, Cic.: possessionem hereditatis alci dare, eripere, Cic.: tradere alci liberam possessionem Galliae, Caes.: possessionem Siciliae tenere, S. in Besitz haben, Nep.: navali proelio possessionem maris adimere (alci), Liv.: Maroneae affectare possessionem, Liv.: deicere alqm de possessione fundi, Cic., de possessione imperii, Liv.: deturbare alqm de possessione, Cic., de certa re et possessione, Cic.: alqm movere, demovere de possessione, Cic.: Macedoniae possessione pelli, Liv.: earum (civitatium) hereditariā ac iustā possessione excedere, Liv.: retinere possessionem arcis, Liv.: si ignis (Genit. subi.) prima possessio rerum fuit, wenn das F. zuerst die Welt im Besitz hatte, Iustin. – b) bildl.: prudentiae doctrinaeque, Cic.: laudis, Planc. in Cic. ep. – II) meton., die Besitzung, das Besitztum, Eigentum, bes. das Grundstück, aestimationes possessionum, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: possessio aliena, Liv., possessiones alienae, Cic.: possessiones urbanae, Nep.; possessiones habere, Cic.: maiores possessiones habere, Cic.: habere in Italia pretiosas possessiones, Nep.: trans Rhodanum vicos possessionesque habere, Caes.: militibus in contione agros ex suis possessionibus polliceri, Caes.: detrahere de possessione (an dem B. verringern), acquirere ad fidem, Cic.: irruere in alienas possessiones, Cic.: exturbare homines ex possessionibus, Cic.: quaedam ex iis Philippum usurpandae alienae possessionis causā (um den Besitz eines anderen an sich zu bringen) tenuisse, Liv.
(2) possessio2, ōnis, f. (possido), die Besitznahme, Besitzergreifung, griech. κτησις, bonorum, Cic. Rosc. Am. 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, Leute zur Besitznahme abschicken, Cic. Quinct. 83: cuius (insulae) possessione revocatus, Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, Tac. ann. 2, 5.
