ἀποδιορίζω

English (LSJ)

mark off by dividing or defining, Arist.Pol.1290b26; (sc. ἑαυτούς) Ep.Jud.19.

Spanish (DGE)

1 definir πρῶτον ἂν ἀποδιωρίζομεν ἄπερ ἀναγκαῖον πᾶν ἔχειν ζῷον Arist.Pol.1290^b26.
2 separar, apartar οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες Ep.Iud.19, ἀποδιωρίσθη τὰ ἐλαφρὰ εἰς ὕψος Corp.Herm.3.2.

French (Bailly abrégé)

délimiter ; séparer, diviser.
Étymologie: ἀπό, διορίζω.

German (Pape)

absondern, Arist. Pol. 4.3.9; NT.

Russian (Dvoretsky)

ἀποδιορίζω: отграничивать, проводить границу, отмежевывать, отделять Arst.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποδιορίζω: μέλλ. -ίσω, ἀποχωρίζω, ἀποχωρίζω εἰς μέρη, προσδιορίζω, Ἀριστ. Πολ. 4. 4, 13: ἀπολ., ἀποχωρίζω, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, οἱ ἀποχωρίζοντες (ἑαυτούς), Ἐπιστολ. Ἰούδ. 19: - Ἐντεῦθεν ῥημ. ἐπίθ. -ιστέον, πρέπει τις νὰ ἀποχωρίσῃ, ἕτερον ἑτέρου Βυζ.: καὶ -ισμός, ἀποχωρισμός, Ἑρμείας ἐν Πλάτ.

English (Strong)

from ἀπό and a compound of Ἀλέξανδρος and ὁρίζω; to disjoin (by a boundary, figuratively, a party): separate.

English (Thayer)

(διορίζω, and this from ὅρος a limit); by drawing boundaries to disjoin, part, separate from another: οἱ ἀποδιορίζοντες ἑαυτούς those who by their wickedness separate themselves from the living fellowship of Christians; if ἑαυτούς is dropped, with st G L T Tr WH, the rendering is making divisions or separations). (Aristotle, pol. 4,4, 13 (p. 1290b, 25).)

Greek Monolingual

ἀποδιορίζω (Α)
αποχωρίζω, χωρίζω σε μέρη.

Greek Monotonic

ἀποδιορίζω: Αττ. μέλ. -ιῶ, προσδιορίζω, οριοθετώ κάτι χωρίζοντάς το σε τμήματα, διαχωρίζω, σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

to mark off by dividing, to separate, NTest.

Chinese

原文音譯：¢podior⋯zw 阿坡-笛-哦里索
詞類次數：動詞（1）
原文字根：從-經過-看見（化）
字義溯源：脫離，結黨，好結黨，更明確的立界限；由（ἀπό / ἀπαρτί / ἀποπέμπω）*=從，離）與（διά）*=通過）及（ὁρίζω）=標出）組成；其中 （ὁρίζω）出自（ὅριον）=界限），而 （ὅριον）又出自（ὄρος）X*=範圍）。參讀 （ἀνακρίνω）同義字
出現次數：總共（1）；猶（1）
譯字彙編：
1） 好結黨（1） 猶1:19