possessio: Difference between revisions
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → For extreme diseases, extreme methods of cure, as to restriction, are most suitable.
(6_12) |
m (Text replacement - "]]>" to "]]") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>possessĭo</b>: ōnis, f. [[possido]].<br /><b>I</b> A [[taking]] [[possession]] of, seizing, occupying, [[taking]] (= [[κτῆσις]] | |lshtext=<b>possessĭo</b>: ōnis, f. [[possido]].<br /><b>I</b> A [[taking]] [[possession]] of, seizing, occupying, [[taking]] (= [[κτῆσις]]), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to [[send]] to [[take]] [[possession]], Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si [[mare]] intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—<br /><b>II</b> Transf.<br /> <b>A</b> In abstr., a possessing, holding, [[possession]], [[occupation]]: [[possessio]] est, ut definit [[Gallus]] [[Aelius]], [[usus]] [[quidam]] agri, aut aedificii, non [[ipse]] [[fundus]], aut [[ager]], Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: [[possessio]] appellata est, ut [[Labeo]] ait, a sedibus, [[quasi]] [[positio]], [[quia]] [[naturaliter]] tenetur ab eo, qui ei insistit, [[quam]] [[Graeci]] κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to [[come]] [[into]] [[possession]], id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem [[dare]], Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum [[dare]] alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: [[tenere]], Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to [[take]] [[possession]], Sen. Ira, 1, 7, 2: si [[ignis]] prima [[possessio]] rerum fuit, qui [[paulatim]] [[exstinctus]], sedem terris dedit, if at [[first]] [[fire]] [[possessed]] the [[world]], Just. 2, 1, 15.—<br /> <b>B</b> In concr., a [[thing]] [[possessed]], a [[possession]], [[property]], esp. an [[estate]]: possessiones appellantur agri [[late]] patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut [[quisque]] occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, [[quod]] ei generi possessionum [[minime]] noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui [[trans]] Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—<br /><b>III</b> Trop., [[possession]]: prudentiae doctrinaeque [[possessio]], Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: [[laud]] is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 09:34, 13 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
possessĭo: ōnis, f. possido.
I A taking possession of, seizing, occupying, taking (= κτῆσις), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni, Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem, to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc., Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem, id. A. 2, 5.—
II Transf.
A In abstr., a possessing, holding, possession, occupation: possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager, Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari, Cic. Fam. 12, 25: hortorum, id. Mil. 27, 75: fundi, id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci, to come into possession, id. Quint. 27, 85: in possessionem venire, id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere, id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem dare, Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum, Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum dare alicui, id. Fam. 7, 21: tradere, Caes. B. G. 1, 44: tenere, Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione, to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2: si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit, if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—
B In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate: possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat, Fest. p. 241 Müll.: prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest, Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17: qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant, id. B. G. 1, 11: urbanae, Nep. Att. 14, 3: aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem, Sall. C. 35, 3.—
III Trop., possession: prudentiae doctrinaeque possessio, Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis, id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6.
