Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

affingo: Difference between revisions

From LSJ

Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil

Plato, Laws, 626e
(1)
(CSV import)
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=affingo affingere, affinxi, affictus V TRANS :: [[add to]], [[attach]]; [[aggravate]]; [[embellish]], [[counterfeit]], [[forge]]; [[claim wrongly]]
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>af-fingo</b>: ([[better]] adf-), inxi, ictum, 3, v. a.,<br /><b>I</b> to form, [[fashion]], [[devise]], [[make]], or [[invent]] a [[thing]] as an [[addition]] or [[appendage]] to [[another]].<br /><b>I</b> Lit. (esp. of artists).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat.: nec ei [[manus]] adfinxit, Cic. Tim. 6: saepta, adficta villae quae sunt, Varr. R. R. 3, 3, 2.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: Nullam partem corporis [[sine]] aliquā [[necessitate]] adfictam reperietis, Cic. Or. 3, 45, 179.—<br /><b>II</b> Trop., to [[make]] up, [[frame]], [[invent]], to [[add]] [[falsely]] or [[without]] grounds: faciam ut intellegatis, [[quid]] [[error]] adfinxerit, [[quid]] [[invidia]] conflārit, Cic. Clu. 4: [[vitium]] hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: [[neque]] vera [[laus]] ei detracta oratione nostrā, [[neque]] falsa adficta esse videatur, Cic. Imp. Pomp. 4, 10; so id. Phil. 1, 3; id. Or. 22; id. Tusc. 3, 33: addunt ipsi et adfingunt rumoribus [[Galli]], Caes. B. G. 7, 1: cui [[crimen]] adfingeretur, [[might]] be [[falsely]] imputed, Tac. A. 14, 62.—<br /><b>III</b> In a [[general]] signif.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> To [[add]] or [[join]] to, to [[annex]] ([[always]] [[with]] the [[accessory]] [[idea]] of forming, fashioning, devising): sint cubilia gallinarum aut exsculpta aut adficta [[firmiter]], Varr. R. R. 3, 9, 7: [[multa]] [[natura]] aut adfingit (creating, she adds thereto) aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 62, 118: [[tantum]] alteri adfinxit, de altero limavit, id. de Or. 3, 9, 36.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> To [[feign]], [[forge]]: litteras, App. M. 4, 139, 34 Elm.
|lshtext=<b>af-fingo</b>: ([[better]] adf-), inxi, ictum, 3, v. a.,<br /><b>I</b> to form, [[fashion]], [[devise]], [[make]], or [[invent]] a [[thing]] as an [[addition]] or [[appendage]] to [[another]].<br /><b>I</b> Lit. (esp. of artists).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With dat.: nec ei [[manus]] adfinxit, Cic. Tim. 6: saepta, adficta villae quae sunt, Varr. R. R. 3, 3, 2.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: Nullam partem corporis [[sine]] aliquā [[necessitate]] adfictam reperietis, Cic. Or. 3, 45, 179.—<br /><b>II</b> Trop., to [[make]] up, [[frame]], [[invent]], to [[add]] [[falsely]] or [[without]] grounds: faciam ut intellegatis, [[quid]] [[error]] adfinxerit, [[quid]] [[invidia]] conflārit, Cic. Clu. 4: [[vitium]] hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: [[neque]] vera [[laus]] ei detracta oratione nostrā, [[neque]] falsa adficta esse videatur, Cic. Imp. Pomp. 4, 10; so id. Phil. 1, 3; id. Or. 22; id. Tusc. 3, 33: addunt ipsi et adfingunt rumoribus [[Galli]], Caes. B. G. 7, 1: cui [[crimen]] adfingeretur, [[might]] be [[falsely]] imputed, Tac. A. 14, 62.—<br /><b>III</b> In a [[general]] signif.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> To [[add]] or [[join]] to, to [[annex]] ([[always]] [[with]] the [[accessory]] [[idea]] of forming, fashioning, devising): sint cubilia gallinarum aut exsculpta aut adficta [[firmiter]], Varr. R. R. 3, 9, 7: [[multa]] [[natura]] aut adfingit (creating, she adds thereto) aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 62, 118: [[tantum]] alteri adfinxit, de altero limavit, id. de Or. 3, 9, 36.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> To [[feign]], [[forge]]: litteras, App. M. 4, 139, 34 Elm.
Line 5: Line 8:
|georg=af-[[fingo]] (ad-[[fingo]]), finxī, [[fictum]], ere, hinzubilden, anbilden, bildend [[anfügen]], I) eig., [[von]] Künstlern: alci [[manus]], Cic.: partem corporis, Cic. – [[multa]] [[natura]] [[aut]] affingit (bildet an) [[aut]] mutat, Cic.: gallinarum cubilia [[aut]] exsculpta [[aut]] afficta (angefügt), Varr.: bildl., ut [[non]] [[tamquam]] citharoedi [[prooemium]] affictum aliquod ([[nur]] [[äußerlich]] angefügtes), [[non]] [[cohaerens]] cum omni corpore [[membrum]] [[esse]] videatur, Cic. de or. 3, 325. – II) übtr.: 1) in der [[Vorstellung]] [[hinzu]]-, [[andichten]], ([[fälschlich]]) [[hinzudenken]], [[aliquid]], Cic.: [[qui]] [[nihil]] opinione affingat assumatque ad aegritudinem, Cic.: [[quia]] [[huic]] generi malorum [[non]] affingitur [[illa]] [[opinio]], [[jener]] [[Wahn]] [[nicht]] anhaftet, Cic. – 2) in der [[Darstellung]] [[fälschlich]] [[hinzufügen]] = [[hinzudichten]], jmdm. [[andichten]], [[quid]] [[error]] affinxerit, Cic.: [[multa]] rumore affingebantur, Caes.: u. so addunt et affingunt rumoribus ([[durch]] G.) m. folg. Acc. u. Infin., Caes. b.G. 7, 1, 2: [[neque]] [[vera]] [[laus]] ei detracta [[neque]] falsa afficta, Cic.: homines affingentes vana auditis, Liv.: alci rerum novarum [[crimen]] affingere, Tac. – 3) spätlat. = übh. [[erdichten]], ex tempore absurdum iocum, Apul. [[met]]. 1, 17: litteras, Apul. [[met]]. 4, 16: [[quae]] [[fabella]] istum numerum affinxit? Treb. Poll. Claud. 6, 5: dah. [[sich]] [[einbilden]], in der [[Phantasie]] [[sich]] [[vormalen]], [[dum]] [[sibi]] ad [[haec]] [[singula]] intuentium [[animus]] affingit [[aut]] Aegyptum furore posito quiescentem [[aut]] etc., Eumen. [[pro]] inst. schol. 21, 2.
|georg=af-[[fingo]] (ad-[[fingo]]), finxī, [[fictum]], ere, hinzubilden, anbilden, bildend [[anfügen]], I) eig., [[von]] Künstlern: alci [[manus]], Cic.: partem corporis, Cic. – [[multa]] [[natura]] [[aut]] affingit (bildet an) [[aut]] mutat, Cic.: gallinarum cubilia [[aut]] exsculpta [[aut]] afficta (angefügt), Varr.: bildl., ut [[non]] [[tamquam]] citharoedi [[prooemium]] affictum aliquod ([[nur]] [[äußerlich]] angefügtes), [[non]] [[cohaerens]] cum omni corpore [[membrum]] [[esse]] videatur, Cic. de or. 3, 325. – II) übtr.: 1) in der [[Vorstellung]] [[hinzu]]-, [[andichten]], ([[fälschlich]]) [[hinzudenken]], [[aliquid]], Cic.: [[qui]] [[nihil]] opinione affingat assumatque ad aegritudinem, Cic.: [[quia]] [[huic]] generi malorum [[non]] affingitur [[illa]] [[opinio]], [[jener]] [[Wahn]] [[nicht]] anhaftet, Cic. – 2) in der [[Darstellung]] [[fälschlich]] [[hinzufügen]] = [[hinzudichten]], jmdm. [[andichten]], [[quid]] [[error]] affinxerit, Cic.: [[multa]] rumore affingebantur, Caes.: u. so addunt et affingunt rumoribus ([[durch]] G.) m. folg. Acc. u. Infin., Caes. b.G. 7, 1, 2: [[neque]] [[vera]] [[laus]] ei detracta [[neque]] falsa afficta, Cic.: homines affingentes vana auditis, Liv.: alci rerum novarum [[crimen]] affingere, Tac. – 3) spätlat. = übh. [[erdichten]], ex tempore absurdum iocum, Apul. [[met]]. 1, 17: litteras, Apul. [[met]]. 4, 16: [[quae]] [[fabella]] istum numerum affinxit? Treb. Poll. Claud. 6, 5: dah. [[sich]] [[einbilden]], in der [[Phantasie]] [[sich]] [[vormalen]], [[dum]] [[sibi]] ad [[haec]] [[singula]] intuentium [[animus]] affingit [[aut]] Aegyptum furore posito quiescentem [[aut]] etc., Eumen. [[pro]] inst. schol. 21, 2.
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=affingo affingere, affinxi, affictus V TRANS :: add to, attach; aggravate; embellish, counterfeit, forge; claim wrongly
|lnztxt=affingo, is, inxi, ictum, ingere. 3. (''ei''.) :: 加。僞。作合式。— ei orationem 裝爲其言。— mores ejus 敎訓其行善。
}}
}}

Latest revision as of 15:53, 12 June 2024

Latin > English

affingo affingere, affinxi, affictus V TRANS :: add to, attach; aggravate; embellish, counterfeit, forge; claim wrongly

Latin > English (Lewis & Short)

af-fingo: (better adf-), inxi, ictum, 3, v. a.,
I to form, fashion, devise, make, or invent a thing as an addition or appendage to another.
I Lit. (esp. of artists).
   (a)    With dat.: nec ei manus adfinxit, Cic. Tim. 6: saepta, adficta villae quae sunt, Varr. R. R. 3, 3, 2.—
   (b)    Absol.: Nullam partem corporis sine aliquā necessitate adfictam reperietis, Cic. Or. 3, 45, 179.—
II Trop., to make up, frame, invent, to add falsely or without grounds: faciam ut intellegatis, quid error adfinxerit, quid invidia conflārit, Cic. Clu. 4: vitium hoc oculis adfingere noli, Lucr. 4, 386: neque vera laus ei detracta oratione nostrā, neque falsa adficta esse videatur, Cic. Imp. Pomp. 4, 10; so id. Phil. 1, 3; id. Or. 22; id. Tusc. 3, 33: addunt ipsi et adfingunt rumoribus Galli, Caes. B. G. 7, 1: cui crimen adfingeretur, might be falsely imputed, Tac. A. 14, 62.—
III In a general signif.
   A To add or join to, to annex (always with the accessory idea of forming, fashioning, devising): sint cubilia gallinarum aut exsculpta aut adficta firmiter, Varr. R. R. 3, 9, 7: multa natura aut adfingit (creating, she adds thereto) aut mutat aut detrahit, Cic. Div. 1, 62, 118: tantum alteri adfinxit, de altero limavit, id. de Or. 3, 9, 36.—
   B To feign, forge: litteras, App. M. 4, 139, 34 Elm.

Latin > German (Georges)

af-fingo (ad-fingo), finxī, fictum, ere, hinzubilden, anbilden, bildend anfügen, I) eig., von Künstlern: alci manus, Cic.: partem corporis, Cic. – multa natura aut affingit (bildet an) aut mutat, Cic.: gallinarum cubilia aut exsculpta aut afficta (angefügt), Varr.: bildl., ut non tamquam citharoedi prooemium affictum aliquod (nur äußerlich angefügtes), non cohaerens cum omni corpore membrum esse videatur, Cic. de or. 3, 325. – II) übtr.: 1) in der Vorstellung hinzu-, andichten, (fälschlich) hinzudenken, aliquid, Cic.: qui nihil opinione affingat assumatque ad aegritudinem, Cic.: quia huic generi malorum non affingitur illa opinio, jener Wahn nicht anhaftet, Cic. – 2) in der Darstellung fälschlich hinzufügen = hinzudichten, jmdm. andichten, quid error affinxerit, Cic.: multa rumore affingebantur, Caes.: u. so addunt et affingunt rumoribus (durch G.) m. folg. Acc. u. Infin., Caes. b.G. 7, 1, 2: neque vera laus ei detracta neque falsa afficta, Cic.: homines affingentes vana auditis, Liv.: alci rerum novarum crimen affingere, Tac. – 3) spätlat. = übh. erdichten, ex tempore absurdum iocum, Apul. met. 1, 17: litteras, Apul. met. 4, 16: quae fabella istum numerum affinxit? Treb. Poll. Claud. 6, 5: dah. sich einbilden, in der Phantasie sich vormalen, dum sibi ad haec singula intuentium animus affingit aut Aegyptum furore posito quiescentem aut etc., Eumen. pro inst. schol. 21, 2.

Latin > Chinese

affingo, is, inxi, ictum, ingere. 3. (ei.) :: 加。僞。作合式。— ei orationem 裝爲其言。— mores ejus 敎訓其行善。