Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

lamentor: Difference between revisions

From LSJ

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24
(2)
(CSV2 import)
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=lamentor lamentari, lamentatus sum V DEP :: [[lament]]; [[utter cries of grief]]; [[bewail]]; [[lament for]]; [[complain that]]
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>lāmentor</b>: ātus, 1,<br /><b>I</b> v. dep. n. and a. [[lamentum]], to [[wail]], [[moan]], [[weep]], [[lament]] ([[class]].).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Neutr.: lamentari, cruciari, Plaut. Mil. 4, 2, 40: [[quod]] [[nunc]] lamentari, id. Pers. 1, 3, 94: [[praeter]] ceteras lamentari, Ter. And. 1, 1, 94: lapides flere ac lamentari cogere, Cic. de Or. 1, 57, 245: Hebiliter lamentari, id. Tusc. 2, 21, 49; id. Phil. 12, 1, 2: ac plangere, Suet. Ner. 49: [[quid]] ego hic [[animo]] [[lamentor]], Enn. ap. [[Don]]. Ter. Phorm. 5, 4, 2 (Ann. v. 210 Vahl.): [[Thetis]] [[quoque]] lamentando pausam fecit filio, Plaut. Truc. 4, 2, 18.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Act., to [[weep]] [[over]] a [[person]] or [[thing]], to [[bewail]], [[lament]], [[bemoan]]: conqueri fortunam advorsam, non lamentari [[decet]], Id viri est [[officium]]; [[fletus]] muliebri ingenio [[additus]] est, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50 (Trag. Rel. v. 268 Rib.): nam haec [[quidem]] [[vita]] [[mors]] est, [[quam]] lamentari possem, Cic. Tusc. 1, 31, 75: caecitatem, id. ib. 5, 38, 112: se ipsum, Plaut. Pers. 4, 9, 7: suam matrem mortuam, Ter. Phorm. 1, 2, 46: ut [[nemo]] ad lamentandam tanti imperii calamitatem relinquatur, Cic. Cat. 4, 2, 4.—With [[object]].[[clause]], Plaut. Ps. 1, 3, 79; so, cum lamentamur, non apparere labores Nostros, Hor. Ep. 2, 1, 224.—<br /><b>II</b> Pass. ([[poet]]. and [[late]] Lat.; cf. [[lamento]]).—Part. perf. in [[pass]]. signif. ([[poet]].), wept [[over]], bewailed: fata per urbem Lamentata, Sil. 13, 711; so, Dindyma, resounding [[with]] lamentations, Stat. Th. 12, 224.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Impers. [[pass]].: maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, App. M. 4, p. 157.
|lshtext=<b>lāmentor</b>: ātus, 1,<br /><b>I</b> v. dep. n. and a. [[lamentum]], to [[wail]], [[moan]], [[weep]], [[lament]] ([[class]].).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Neutr.: lamentari, cruciari, Plaut. Mil. 4, 2, 40: [[quod]] [[nunc]] lamentari, id. Pers. 1, 3, 94: [[praeter]] ceteras lamentari, Ter. And. 1, 1, 94: lapides flere ac lamentari cogere, Cic. de Or. 1, 57, 245: Hebiliter lamentari, id. Tusc. 2, 21, 49; id. Phil. 12, 1, 2: ac plangere, Suet. Ner. 49: [[quid]] ego hic [[animo]] [[lamentor]], Enn. ap. [[Don]]. Ter. Phorm. 5, 4, 2 (Ann. v. 210 Vahl.): [[Thetis]] [[quoque]] lamentando pausam fecit filio, Plaut. Truc. 4, 2, 18.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Act., to [[weep]] [[over]] a [[person]] or [[thing]], to [[bewail]], [[lament]], [[bemoan]]: conqueri fortunam advorsam, non lamentari [[decet]], Id viri est [[officium]]; [[fletus]] muliebri ingenio [[additus]] est, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50 (Trag. Rel. v. 268 Rib.): nam haec [[quidem]] [[vita]] [[mors]] est, [[quam]] lamentari possem, Cic. Tusc. 1, 31, 75: caecitatem, id. ib. 5, 38, 112: se ipsum, Plaut. Pers. 4, 9, 7: suam matrem mortuam, Ter. Phorm. 1, 2, 46: ut [[nemo]] ad lamentandam tanti imperii calamitatem relinquatur, Cic. Cat. 4, 2, 4.—With [[object]].[[clause]], Plaut. Ps. 1, 3, 79; so, cum lamentamur, non apparere labores Nostros, Hor. Ep. 2, 1, 224.—<br /><b>II</b> Pass. ([[poet]]. and [[late]] Lat.; cf. [[lamento]]).—Part. perf. in [[pass]]. signif. ([[poet]].), wept [[over]], bewailed: fata per urbem Lamentata, Sil. 13, 711; so, Dindyma, resounding [[with]] lamentations, Stat. Th. 12, 224.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Impers. [[pass]].: maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, App. M. 4, p. 157.
Line 8: Line 11:
|georg=lāmentor, ātus [[sum]], ārī, I) v. intr. wehklagen, [[heulen]] u. [[jammern]], flere ac lamentari, Cic.: lamentari ac plangere, Suet.: [[flebiliter]] in vulnere, Cic.: [[clamor]] lamentantium mulierum, Liv. – [[Passiv]] unpers., maeretur, fletur, lamentatur ([[man]] wehklagt) diebus plusculis, Apul. [[met]]. 4, 33. – II) v. tr. [[über]] [[etwas]] wehklagen, [[etwas]] [[bejammern]], minas [[sexaginta]], Plaut.: obitum, Lucr.: vitam, Cic.: caecitatem, Cic.: se ipsum, Plaut.: matrem mortuam, Ter.: [[hic]] fratrem, propinquum [[ille]], [[alius]] parentes lamentari, Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Pseud. 313. Hor. ep. 2, 1, 224. – m. Partic. fut. act., lamentabantur in morbo [[quasi]] [[turpiter]] et [[miserabiliter]] perituri, Val. Max. 2, 6, 11. – Partiz. lāmentātus, a, um [[passiv]], α) beweint, Sil. 13, 712. – β) [[mit]] Wehklagen erfüllt, [[von]] Wehklagen ertönend, Stat. Theb. 12, 224. – / Parag. Infin. lamentarier, Plaut. Pers. 742.
|georg=lāmentor, ātus [[sum]], ārī, I) v. intr. wehklagen, [[heulen]] u. [[jammern]], flere ac lamentari, Cic.: lamentari ac plangere, Suet.: [[flebiliter]] in vulnere, Cic.: [[clamor]] lamentantium mulierum, Liv. – [[Passiv]] unpers., maeretur, fletur, lamentatur ([[man]] wehklagt) diebus plusculis, Apul. [[met]]. 4, 33. – II) v. tr. [[über]] [[etwas]] wehklagen, [[etwas]] [[bejammern]], minas [[sexaginta]], Plaut.: obitum, Lucr.: vitam, Cic.: caecitatem, Cic.: se ipsum, Plaut.: matrem mortuam, Ter.: [[hic]] fratrem, propinquum [[ille]], [[alius]] parentes lamentari, Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Pseud. 313. Hor. ep. 2, 1, 224. – m. Partic. fut. act., lamentabantur in morbo [[quasi]] [[turpiter]] et [[miserabiliter]] perituri, Val. Max. 2, 6, 11. – Partiz. lāmentātus, a, um [[passiv]], α) beweint, Sil. 13, 712. – β) [[mit]] Wehklagen erfüllt, [[von]] Wehklagen ertönend, Stat. Theb. 12, 224. – / Parag. Infin. lamentarier, Plaut. Pers. 742.
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=lamentor lamentari, lamentatus sum V DEP :: lament; utter cries of grief; bewail; lament for; complain that
|lnztxt=lamentor, aris, ari. d. :: [[哀哭]]
}}
}}

Latest revision as of 15:42, 12 June 2024

Latin > English

lamentor lamentari, lamentatus sum V DEP :: lament; utter cries of grief; bewail; lament for; complain that

Latin > English (Lewis & Short)

lāmentor: ātus, 1,
I v. dep. n. and a. lamentum, to wail, moan, weep, lament (class.).
   (a)    Neutr.: lamentari, cruciari, Plaut. Mil. 4, 2, 40: quod nunc lamentari, id. Pers. 1, 3, 94: praeter ceteras lamentari, Ter. And. 1, 1, 94: lapides flere ac lamentari cogere, Cic. de Or. 1, 57, 245: Hebiliter lamentari, id. Tusc. 2, 21, 49; id. Phil. 12, 1, 2: ac plangere, Suet. Ner. 49: quid ego hic animo lamentor, Enn. ap. Don. Ter. Phorm. 5, 4, 2 (Ann. v. 210 Vahl.): Thetis quoque lamentando pausam fecit filio, Plaut. Truc. 4, 2, 18.—
   (b)    Act., to weep over a person or thing, to bewail, lament, bemoan: conqueri fortunam advorsam, non lamentari decet, Id viri est officium; fletus muliebri ingenio additus est, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50 (Trag. Rel. v. 268 Rib.): nam haec quidem vita mors est, quam lamentari possem, Cic. Tusc. 1, 31, 75: caecitatem, id. ib. 5, 38, 112: se ipsum, Plaut. Pers. 4, 9, 7: suam matrem mortuam, Ter. Phorm. 1, 2, 46: ut nemo ad lamentandam tanti imperii calamitatem relinquatur, Cic. Cat. 4, 2, 4.—With object.clause, Plaut. Ps. 1, 3, 79; so, cum lamentamur, non apparere labores Nostros, Hor. Ep. 2, 1, 224.—
II Pass. (poet. and late Lat.; cf. lamento).—Part. perf. in pass. signif. (poet.), wept over, bewailed: fata per urbem Lamentata, Sil. 13, 711; so, Dindyma, resounding with lamentations, Stat. Th. 12, 224.—
   2    Impers. pass.: maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, App. M. 4, p. 157.

Latin > French (Gaffiot 2016)

lāmentor,¹² ātus sum, ārī,
1 intr., pleurer, gémir, se plaindre : Pl. Mil. 1031 ; Cic. Phil. 12, 2 ; Tusc. 2, 49, etc.
2 tr., se lamenter sur, déplorer : cæcitatem Cic. Tusc. 5, 112, déplorer la cécité, cf. Cic. Tusc. 1, 75 ; Cat. 4, 4 || [avec prop. inf.] déplorer que : Pl. Ps. 313 ; Hor. Ep. 2, 1, 224
3 lamentatus au sens pass. : a) pleuré, déploré : Sil. 13, 712 ; b) qui retentit de lamentations : Stat. Th. 12, 224 || [pass. impers.] lamentatur Apul. M. 4, 33, on se lamente. inf. -arier Pl. Pers. 742.

Latin > German (Georges)

lāmentor, ātus sum, ārī, I) v. intr. wehklagen, heulen u. jammern, flere ac lamentari, Cic.: lamentari ac plangere, Suet.: flebiliter in vulnere, Cic.: clamor lamentantium mulierum, Liv. – Passiv unpers., maeretur, fletur, lamentatur (man wehklagt) diebus plusculis, Apul. met. 4, 33. – II) v. tr. über etwas wehklagen, etwas bejammern, minas sexaginta, Plaut.: obitum, Lucr.: vitam, Cic.: caecitatem, Cic.: se ipsum, Plaut.: matrem mortuam, Ter.: hic fratrem, propinquum ille, alius parentes lamentari, Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Pseud. 313. Hor. ep. 2, 1, 224. – m. Partic. fut. act., lamentabantur in morbo quasi turpiter et miserabiliter perituri, Val. Max. 2, 6, 11. – Partiz. lāmentātus, a, um passiv, α) beweint, Sil. 13, 712. – β) mit Wehklagen erfüllt, von Wehklagen ertönend, Stat. Theb. 12, 224. – / Parag. Infin. lamentarier, Plaut. Pers. 742.

Latin > Chinese

lamentor, aris, ari. d. :: 哀哭