κρατευταί

English (LSJ)

ῶν, οἱ, A stone or metal blocks on which a spit rests, Il.9.214, cf. Sch., Paus.Gr.Fr.236; μολύβδινοι κ. Eup.171, cf. IG22.1425.388 (written κραδευταί ib.1425.415, 1541.20). 2 in Archit., stones which support a pavement, ib.7.3073.105, al.(Lebad.). 3 leaden pigs of specified weight, IG12.371.13.

Greek (Liddell-Scott)

κρᾰτευταί: -ῶν, οἱ, αἱ βάσεις, ἐφ’ ὧν οἱ ὀβελοὶ τίθενται πρὸς ὄπτησιν, πάσσε δ’ ἁλὸς θείοιο, κρατευτάων ἐπαείρας, «τῶν βάσεων, ὅ ἐστι τῶν λίθων ἐφ’ ὧν οἱ ὀβελίσκοι τίθενται ὀπτωμένων τῶν κρεῶν» Σχόλ., Ἰλ. Ι. 214, ἔνθα ἴδε Spitzn· μολύβδιναι κρ. Εὔπολ. ἐν «Κόλαξι» 22: ― ὡσαύτως κρᾰτευτήριον, τό, ἢ κρατευτήρια, τά, Πολυδ. Ϛ΄, 89, Ι΄, 97.

French (Bailly abrégé)

ῶν (οἱ) :
sorte de chenets en pierre ou en fer pour soutenir la broche.
Étymologie: κρατέω.

English (Autenrieth)

explained by Aristarchus as head-stones, on which the spits were rested in roasting meat; cf. our ‘fire-dogs,’ ‘andirons.’ Possibly the shape was like the horns (κέρας) on the altar in cut No. 95. Il. 9.214†.

Greek Monotonic

κρᾰτευταί: -ῶν, οἱ, βάσεις ή σκελετός πάνω στον οποίο γυρνούσαν οι σούβλες, σε Ομήρ. Ιλ. (αμφίβ. προέλ.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κρατευταί -ῶν, οἱ [~ κράτος?] stutten.

Russian (Dvoretsky)

κρᾰτευταί: οἱ подставка для вертела Hom.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m. pl.
Meaning: stone or metal blocks on both sides of the altar on which the spits rested (I 214, Eup., Att. inscr.; Chapouthier Rev. Ét. anc. 43, 12ff.); also support of a pavement (Lebadea).
Other forms: κραδαυταί Att. inscr. (Solmsen KZ42, 221ff.).
Derivatives: κρατευτήρια pl. id. (Poll. 6, 89; after the nom. instr. in -τήριον).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: The connection of Fick KZ 22, 230 with κράτος, κρατύς and τελευτή leads nowhere; cf. Aristarchus: ἀπὸ τοῦ διακρατεῖσθαι τοὺς ὀβελίσκους ἐπὶ τούτων (τῶν βάσεων) κειμένους. Also an assumed verb κρατεύω = κρατύνω make fest (?) does not help. The rare by-form κραδευταί (Att. inscr.; cf. Solmsen KZ 42, 221 ff.) cannot be explained as folketymological transformation after κραδάω; the other way round does not give a solution either. Fur. 181 concludes rightly to a loan, with δ / τ, esp. as βασκευταί is also clearly a foreign loan.

Middle Liddell

the forked stand or frame on which a spit turns, Il. [deriv. uncertain]

Frisk Etymology German

κρατευταί: {krateutaí}
Grammar: m. pl.
Meaning: ‘Stützsteine, (tönerne) Aufsätze an beiden Seiten des Opferaltars als Stützen für die Bratspieße’ (I 214, Eup., att. Inschr.; Chapouthier Rev. ét. anc. 43, 12ff.), auch Stützsteine eines Pflasters (Lebadea), Bleigänse (att. Inschr.).
Derivative: Davon κρατευτήρια pl. ib. (Poll. 6, 89; nach den Nom. instr. auf -τήριον).
Etymology : Letzten Endes wohl mit Fick KZ 22, 230 zu κράτος, κρατύς wie τελευτή zu τέλος; vgl. Aristarch: ἀπὸ τοῦ διακρατεῖσθαι τοὺς ὀβελίσκους ἐπὶ τούτων (τῶν βάσεων) κειμένους. Als Zwischenglied mag ein Verb κρατεύω (κεκ[ράτ]ευκα nur IG 14, 1794) = κρατύνω fest machen, befestigen gedient haben; vgl. noch den maked. PN Κρατεύας. Die seltene Nebenform κραδευταί (att. Inschr.; vgl. Solmsen KZ 42, 221 ff.) ist als volksetymologische Umwandlung nach κραδάω, -αίνω verständlich. Anders Schwyzer 257 mit G.Meyer und Brugmann: κρατ-aus κραδ- durch Assimilation oder (Brugmann) Volksetymologie. Einzelheiten bei Fraenkel Nom. ag. 1, 20 A. 1.
Page 2,8