επισφαλής: Difference between revisions
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
m (Text replacement - "εῑ" to "εῖ") |
|||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ές (Α [[ἐπισφαλής]])<br /><b>1.</b> αυτός που κινδυνεύει να πέσει, που υπόκειται σε [[πτώση]], [[αβέβαιος]], [[ασταθής]] (α. «η [[θέση]] της κυβέρνησης [[είναι]] [[επισφαλής]]» β. «τὰ μεγάλα πάντ’ ἐπισφαλῆ», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>2.</b> (για κτίσματα) [[σαθρός]], [[ετοιμόρροπος]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που ενέχει κινδύνους, ο [[επικίνδυνος]] («ἰσχυρῷ καὶ | |mltxt=-ές (Α [[ἐπισφαλής]])<br /><b>1.</b> αυτός που κινδυνεύει να πέσει, που υπόκειται σε [[πτώση]], [[αβέβαιος]], [[ασταθής]] (α. «η [[θέση]] της κυβέρνησης [[είναι]] [[επισφαλής]]» β. «τὰ μεγάλα πάντ’ ἐπισφαλῆ», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>2.</b> (για κτίσματα) [[σαθρός]], [[ετοιμόρροπος]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που ενέχει κινδύνους, ο [[επικίνδυνος]] («ἰσχυρῷ καὶ ἐπισφαλεῖ νοσήματι», Ιπποκρ.)<br /><b>2.</b> αυτός που δεν [[είναι]] εξασφαλισμένος από [[επίθεση]]<br /><b>3.</b> (για [[τόπο]]) ο [[μειονεκτικός]] από [[άποψη]] ασφάλειας, αυτός που η [[θέση]] του [[είναι]] επικίνδυνη<br /><b>4.</b> «[[ἐπισφαλής]] εἰμι εἴς τι» — [[υπόκειμαι]] σε [[κάτι]], [[κυρίως]] για [[κακό]]. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>επισφαλώς</i><br />με τρόπο επισφαλή, επικίνδυνα, αβέβαια.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>σφαλής</i> από θ. <i>σφαλ</i>- (<i>έ</i>-<i>σφαλ</i>-<i>ον</i> <span style="color: red;"><</span> [[σφάλλω]])<br />[[πρβλ]]. <i>α</i>-<i>σφαλής δομο</i>-<i>σφαλής</i>]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 09:30, 13 October 2022
Greek Monolingual
-ές (Α ἐπισφαλής)
1. αυτός που κινδυνεύει να πέσει, που υπόκειται σε πτώση, αβέβαιος, ασταθής (α. «η θέση της κυβέρνησης είναι επισφαλής» β. «τὰ μεγάλα πάντ’ ἐπισφαλῆ», Πλάτ.)
2. (για κτίσματα) σαθρός, ετοιμόρροπος
αρχ.
1. αυτός που ενέχει κινδύνους, ο επικίνδυνος («ἰσχυρῷ καὶ ἐπισφαλεῖ νοσήματι», Ιπποκρ.)
2. αυτός που δεν είναι εξασφαλισμένος από επίθεση
3. (για τόπο) ο μειονεκτικός από άποψη ασφάλειας, αυτός που η θέση του είναι επικίνδυνη
4. «ἐπισφαλής εἰμι εἴς τι» — υπόκειμαι σε κάτι, κυρίως για κακό.
επίρρ...
επισφαλώς
με τρόπο επισφαλή, επικίνδυνα, αβέβαια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -σφαλής από θ. σφαλ- (έ-σφαλ-ον < σφάλλω)
πρβλ. α-σφαλής δομο-σφαλής].
