πρόσκλησις

English (LSJ)

εως, ἡ, (προσκαλέω) A calling, call to judgment, citation, invitation, judicial summons, Ar.V.1041 (pl.), Pl.Lg.846c (pl.), 855d (pl.), D.43.16: generally, ἡ τοῦ δίσκου πρόσκλησις = summons to quoit-throwing, LXX 2 Ma.4.14. II invocation, evocation f.l. for πρόσκλισις in Iamb.Myst.1.12.

German (Pape)

[Seite 769] ἡ, 1) das Hinzurufen. – 2) bei den Attikern bes. die Vorforderung, Vorladung vor Gericht, die Anklage; Ar. Vesp. 1041; Plat. Legg. VIII, 846 b IX, 855 d.

Greek (Liddell-Scott)

πρόσκλησις: ἡ, (προσκαλέω) «κλῆσις ἐπὶ δίκην» καὶ «ἡ εἰς δικαστήριον κλῆσις» (Φώτ.), Ἀριστοφ. Σφ. 1041, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 846Β, 855D, Δημ. 1054, 21 κἑξ.· ἴδε προσκαλέω ΙΙ. 2.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
citation en justice.
Étymologie: προσκαλέω.

Spanish

invocación

English (Thayer)

(πρόσκλισις) προσκλισεως, ἡ, an inclination or proclivity of mind, a jollying the party of one (Polybius (Diodorus)); partiality: κατά πρόσκλισιν, led by partiality (Vulg. in (aliam on) alteram partem declinando), R G T WH Tr text); κατά προσκλισεις, Clement of Rome, 1 Corinthians 21,7 [ET]; δίχα προσκλισεως ἀνθρωπίνης, ibid. 50,2 [ET], cf. 47,3 f [ET]. (Cf. πρόσκλησις.)

Greek Monotonic

πρόσκλησις: ἡ (προσκαλέω), κλήτευση σε δίκη ή παραπομπή, σε Αριστοφ., Δημ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πρόσκλησις -εως, ἡ [προσ- καλέω] dagvaarding.

Russian (Dvoretsky)

πρόσκλησις: εως ἡ
1) вызов в суд Arph., Plat., Dem.;
2) пристрастие (μηδὲν ποιεῖν κατὰ πρόσκλησιν NT).

Middle Liddell

πρόσκλησις, εως, προσκαλέω
a judicial summons or citation, Ar., Dem.

Chinese

原文音譯：prÒsklisij 普羅士-克利西士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：向著-斜（著）
字義溯源：傾向，偏見，偏心；由（πρός）=向著）與（κλίνω）*=傾斜）組成；而 （πρός）出自（πρό）*=前）
出現次數：總共（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 偏心（1） 提前5:21

English (Woodhouse)

summons, summons into court