ἔφαλος: Difference between revisions
εἰ γάρ κεν καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο καὶ θαμὰ τοῦτ᾽ ἔρδοις, τάχα κεν μέγα καὶ τὸ γένοιτο → for if you add only a little to a little and do this often, soon that little will become great (Hesiod W&D, 361-362)
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) ([\p{Cyrillic}]+) ([a-zA-Z:\(])" to "$1 $2 $3") |
Tags: Mobile edit Mobile web edit |
||
Line 29: | Line 29: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἔφᾰλος:''' [ἅλς I]<br /><b class="num">1)</b> [[приморский]] ([[πτολίεθρον]] Hom.);<br /><b class="num">2)</b> находящийся на берегу моря (κλισίαι Soph.).<br /><b class="num">II</b> ἡ (sc. γῆ) берег, побережье, взморье Luc. | |elrutext='''ἔφᾰλος:''' [ἅλς I]<br /><b class="num">1)</b> [[приморский]] ([[πτολίεθρον]] Hom.);<br /><b class="num">2)</b> [[находящийся на берегу моря]] (κλισίαι Soph.).<br /><b class="num">II</b> ἡ (sc. γῆ) берег, побережье, взморье Luc. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=ἔφ-ᾰλος, ον [ἅλς]<br />on the sea, of seaports, Il., Soph. | |mdlsjtxt=ἔφ-ᾰλος, ον [ἅλς]<br />on the sea, of seaports, Il., Soph. | ||
}} | }} |
Revision as of 20:13, 19 August 2022
English (LSJ)
ον, (ἅλς B) A on the sea, of seaports, Κήρινθόν τ' ἔφαλον Il.2.538, cf. 584, S.Aj.190 (lyr.); οἰκία Philostr.Im.1.12; ἡ ἔ. (sc. γῆ) the coast, Luc.Am.7.
German (Pape)
[Seite 1112] am Meere, am Meeresufer gelegen; von Städten, Il. 2, 538. 584; κλισίαι Soph. Ai. 190; ἡ ἔφαλος, sc. γῆ, die Küste, Luc. Amor. 7; – auf dem Meere, ναῦς, Meerschiff, Posidipp. bei Ath. XIII, 596 f.
Greek (Liddell-Scott)
ἔφᾰλος: -ον, (ἅλς) ὁ παρὰ τὴν θάλασσαν κείμενος, παράλιος, ἐπὶ λιμένων. Κήρινθόν τ’ ἔφαλον Ἰλ. Β. 538, πρβλ. 584, Σοφ. Αἴ. 192· ἡ ἔφ. (δηλ. γῆ), ἡ παραλία, Λουκ. Ἔρωτ. 7. ΙΙ. ἐπὶ πλοίων, Ποσείδιππ. παρ’ Ἀθην. 596D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
situé près de la mer, maritime.
Étymologie: ἐπί, ἅλς¹.
English (Autenrieth)
(ἅλς): situated on the sea, epithet of maritime cities, Il. 2.538, 584. (Il.)
Greek Monolingual
ἔφαλος, -ον (Α)
1. αυτός που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, ο παράλιος (α. «Κήρινθόν τ' ἔφαλον», Ομ. Ιλ.
β. «ἔφαλος οἰκία», Φιλόστρ.)
2. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἔφαλος (ενν. γῆ)
η παραλία, η ακτή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -άλος (< ἅλς «θάλασσα»), πρβλ. αμφί-αλος, πάρ-αλος].
Greek Monotonic
ἔφᾰλος: -ον (ἅλς), παραλιακός, παράλιος, λέγεται για λιμάνια, σε Ομήρ. Ιλ., Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
ἔφᾰλος: [ἅλς I]
1) приморский (πτολίεθρον Hom.);
2) находящийся на берегу моря (κλισίαι Soph.).
II ἡ (sc. γῆ) берег, побережье, взморье Luc.
Middle Liddell
ἔφ-ᾰλος, ον [ἅλς]
on the sea, of seaports, Il., Soph.