δυσβάστακτος: Difference between revisions
καὶ τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳ νοῆσαι → and silence is often the wisest thing for a man to heed, and often is man's best wisdom to be silent, and often keeping silent is the wisest thing for a man to heed
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=dysvastaktos | |Transliteration C=dysvastaktos | ||
|Beta Code=dusba/staktos | |Beta Code=dusba/staktos | ||
|Definition=ον, | |Definition=ον, [[intolerable]], [[grievous to be borne]], <span class="bibl">LXX <span class="title">Pr.</span> 27.3</span>, <span class="bibl"><span class="title">Ev.Matt.</span>23.4</span>, Plu.2.915f, etc.; of persons, Antisth. ap. <span class="bibl">Ph.2.449</span>. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 23:10, 23 August 2022
English (LSJ)
ον, intolerable, grievous to be borne, LXX Pr. 27.3, Ev.Matt.23.4, Plu.2.915f, etc.; of persons, Antisth. ap. Ph.2.449.
German (Pape)
[Seite 677] schwer zu tragen; Plut. qu. nat. 16; N. T. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
δυσβάστακτος: -ον, ὃν δυσκόλως δύναταί τις νὰ ὑπομείνῃ, Εὐαγγ. κ. Ματθ. κγ΄, 4, Πλούτ. 2. 915F, κτλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à supporter, accablant.
Étymologie: δυσ-, βαστάζω.
Spanish (DGE)
-ον
1 de concr. difícil de sujetar o asir κριθαί Plu.2.915f, ἄμμος LXX Pr.27.3, φορτία Eu.Matt.23.4
•fig. de abstr. inaguantable ὁ ἀστεῖος Antisth.106, κόρος τῶν ἀνθρώπων Sch.Pi.N.10.37, cf. Orac.Sib.8.327, del pecado, Chrys.M.49.309.
2 adv. -ως de forma poco llevadera Hsch.s.u. ἀβαστάκτως.
English (Strong)
from δυσ- and a derivative of βαστάζω; oppressive: grievous to be borne.
English (Thayer)
δυσβάστακτον (βαστάζω), hard (A. V. grievous) to be borne: T WH text omit; Tr brackets δυσβάστακτος and φορτία δυσβάστακτα, said of precepts hard to obey, and irksome. (the Sept. Philo, omn. prob. book § 5; Plutarch, quaest. nat. c. 16,4, p. 915f.)
Greek Monolingual
και δυσβάσταχτος, -η, -ο (AM δυσβάστακτος, -ον)
1. αυτός που δύσκολα βαστάζεται εξαιτίας του βάρους του («φορτία δυσβάστακτα»)
2. αφόρητος, καταθλιπτικός, αβάσταχτος («φόροι δυσβάστακτοι»).
Greek Monotonic
δυσβάστακτος: -ον (βαστάζω), αυτός που δύσκολα μπορεί κάποιος να υπομείνει, ανυπόφορος, αφόρητος, επαχθής, δυσβάσταχτος, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
δυσβάστακτος: трудный для ношения, неудобопереносимый (διὰ μέγεθος Plut.; φορτία NT).
Middle Liddell
δυσ-βάστακτος, ον βαστάζω
grievous to bear, NTest.
Chinese
原文音譯：dusb£staktoj 低士-巴士他克拖士
詞類次數：形容詞（2）
原文字根：難-（有）負擔（的）
字義溯源：難忍的，難擔的，重負的；由（δυσ）*=難）與（βαστάζω）*=舉起）組成。（註：和合本有時將 （δυσβάστακτος）當作 （δυσ）與 （βαστάζω）兩個編號）
出現次數：總共（2）；太（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 難擔的（2） 太23:4； 路11:46
