διακλίνω

English (LSJ)

[ῑ] A turn away, retreat from, τῆς ἀγορᾶς Plb.11.9.8; ἀπό τινος Id.6.41.11. 2 c. acc., evade, shun, Id.35.4.6; φίλημα Plu. Alex.54. 3 bend, πῆχυν Philostr.Im.2.18.

Spanish (DGE)

I desviarse, alejarse de ἀπὸ τῶν πυλῶν Plb.6.41.11, τῆς ἀγορᾶς Plb.11.9.8.
II tr.
1 evitar, esquivar τὴν φυγήν Plb.11.15.5, τὴν ἀπάντησιν Plb.38.11.3, τὰς καταγραφάς Plb.35.4.6, τὴν ὀξεῖαν καὶ ἐλαφρὰν κίνησιν πρὸς τὸ διακλῖναι D.Chr.2.61, τὸ φίλημα Chares 14a, c. inf. κατὰ στόμα μὲν παρατάττεσθαι διέκλινον evitaban tener un encuentro frontal D.S.11.77.
2 doblar πῆχυν Philostr.Im.2.18.

German (Pape)

[Seite 582] (s. κλίνω), 1) ausweichen, vermelden, τὰς καταγραφάς Pol. 35, 4; τὸ φἰλημα Plut. Alex. 54. – 2) absol., Pol. 7, 11; τῆς ἀγορᾶς, vom Markt abgehen, 11, 9; auch ἀπὸ τῶν πυλῶν, 6, 41.

French (Bailly abrégé)

1 se détourner de, s'éloigner de;
2 fig. esquiver, échapper à, acc..
Étymologie: διά, κλίνω.

Greek (Liddell-Scott)

διακλίνω: ἀπομακρύνομαι, ἀποχωρῶ ἀπό, τῆς ἀγορᾶς Πολύβ. 11. 9, 8· ἀπό τινος ὁ αὐτ. 6. 41, 11. 2) μετ’ αἰτιατ., ἀποκλίνω, ἀποφεύγω, ὁ αὐτ. 35. 4, 6.

Greek Monolingual

διακλίνω (AM)
μσν.
κάνω κάποιον να διατεθεί ευνοϊκά απέναντι μου
αρχ.
1. αποχωρώ, απομακρύνομαι
2. αποφεύγω.

Greek Monotonic

διακλίνω: [ῑ], μέλ. -κλῐνῶ, στρέφομαι μακριά, υποχωρώ, σε Πολύβ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δια-κλίνω vermijden.

Russian (Dvoretsky)

διακλίνω: (ῑ)
1) отклоняться в сторону, уходить (τινός и ἀπό τινος Polyb.);
2) отклоняться, уклоняться, избегать (τι Polyb., Plut.).

Middle Liddell

fut. -κλῐνῶ
to turn away, retreat, Polyb.