ἀγλευκής: Difference between revisions
οἵτινες πόλιν μίαν λαβόντες εὐρυπρωκτότεροι πολύ τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν ἧς εἷλον τότε → after taking a single city they returned home, with arses much wider than the city they captured
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0017.png Seite 17]] ές ([[γλεῦκος]], nach Suid. sicilisch), nicht süß, herbe; soll nach Suid. bei Xen. Oec. gestanden haben, wo es Zeune, 8, 3 u. 4, für ἀτερπές u. ἀκλεέστατον em., vgl. [[ἀγλυκής]]. Als seltenes Wort Luc. Lex. 6, [[οἶνος]]. Hermogen. nennt so den Stil des Thucydides. Bei Nic. Al. 171 ist ἀγλευκῆ θάλασσαν richtigere Lesart für ἀγλεύκην θάλασσαν, von ἄγλευκος. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0017.png Seite 17]] ές ([[γλεῦκος]], nach Suid. sicilisch), nicht süß, herbe; soll nach Suid. bei Xen. Oec. gestanden haben, wo es Zeune, 8, 3 u. 4, für ἀτερπές u. ἀκλεέστατον em., vgl. [[ἀγλυκής]]. Als seltenes Wort Luc. Lex. 6, [[οἶνος]]. Hermogen. nennt so den Stil des Thucydides. Bei Nic. Al. 171 ist ἀγλευκῆ θάλασσαν richtigere Lesart für ἀγλεύκην θάλασσαν, von ἄγλευκος. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ής, ές :<br />sans douceur, amer, âcre.<br />'''Étymologie:''' [[ἀ]], [[γλεῦκος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀγλευκής''': -ές, ([[γλεῦκος]]) οὐχὶ [[γλυκύς]], [[ὀξίνης]] (κ. ’ξινός), [[δριμύς]], [[αὐστηρός]], Ξεν. παρὰ Σουΐδ., [[ὅθεν]] ὁ Zeune παρέλαβε τὴν λέξ. (ἐν συγκρ. τύπ.) καὶ διώρθωσεν ἀντὶ ἀγλυκὴς ἐν Ξεν. Ἱερ. 1. 21. διώρθωσε δὲ καὶ τὰ ἀτερπὲς καὶ ἀκλεέστατον, ἐν Οἰκ. 8. 3 καὶ 4· - [[ἐναντίον]] τοῦ [[γλυκύς]], Ἀριστ. πρβλ. 4. 21. 1· [[οἶνος]], Λουκ. Λεξιφ. 6. πρβλ. Λοβ. Φρύν. 536. - Μεταφ. ἐπὶ τοῦ ὕφους τοῦ Θουκυδ., [[δριμύς]], [[σκολιός]], [[δύσκολος]]. Ἑρμογ. - Ἐν Νικ. Ἀλ. 171· [[ἴσως]] ἔπρεπε νὰ [[εἶναι]] ἀγλευκῆ θάλασσαν, ἀντὶ τοῦ ἀγλεύκην. | |lstext='''ἀγλευκής''': -ές, ([[γλεῦκος]]) οὐχὶ [[γλυκύς]], [[ὀξίνης]] (κ. ’ξινός), [[δριμύς]], [[αὐστηρός]], Ξεν. παρὰ Σουΐδ., [[ὅθεν]] ὁ Zeune παρέλαβε τὴν λέξ. (ἐν συγκρ. τύπ.) καὶ διώρθωσεν ἀντὶ ἀγλυκὴς ἐν Ξεν. Ἱερ. 1. 21. διώρθωσε δὲ καὶ τὰ ἀτερπὲς καὶ ἀκλεέστατον, ἐν Οἰκ. 8. 3 καὶ 4· - [[ἐναντίον]] τοῦ [[γλυκύς]], Ἀριστ. πρβλ. 4. 21. 1· [[οἶνος]], Λουκ. Λεξιφ. 6. πρβλ. Λοβ. Φρύν. 536. - Μεταφ. ἐπὶ τοῦ ὕφους τοῦ Θουκυδ., [[δριμύς]], [[σκολιός]], [[δύσκολος]]. Ἑρμογ. - Ἐν Νικ. Ἀλ. 171· [[ἴσως]] ἔπρεπε νὰ [[εἶναι]] ἀγλευκῆ θάλασσαν, ἀντὶ τοῦ ἀγλεύκην. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἀγλευκής:''' [[лишенный сладости]] (χυμοί Arst.; [[οἶνος]] Luc.). | |elrutext='''ἀγλευκής:''' [[лишенный сладости]] (χυμοί Arst.; [[οἶνος]] Luc.). | ||
}} | }} | ||
Revision as of 11:30, 2 October 2022
English (LSJ)
ές, (γλεῦκος) not sweet, sour, X.Hier.1.21 (Comp.), cf. Rhinth.28; opp. γλυκύς, Arist.Pr.877b25; οἶνος Luc.Lex.6; heterocl. acc. ἀγλευκήν, θάλασσαν Nic.Al.171: metaph., of persons, sour, crabbed, Epich.140; of the style of Thuc., harsh, Hermog.Id.2.12, cf. [Longin.]Rh.p.195 H.
Spanish (DGE)
-ές
• Alolema(s): ἀγλαυκής Eutecnius Al.Par.65.14, lacon. ἀγλευκέρ Hsch.
I no ref. al gusto
1 agrio, áspero de pers., Epich.168
•del estilo de Tucídides áspero Hermog.Id.2.12 (p.410), cf. Longin.Rh.271, 388, Eust.Pind.8.2.
2 op. ἡδύς desagradable X.Hier.1.21, cf. Rhinth.25, de música, Poll.4.73.
II ref. al gusto op. γλυκύς amargo Arist.Pr.877b25, οἶνος Luc.Lex.6, ref. al mar, Eutecnius l.c.
III adv. -ῶς ásperamente, desafinadamente οὐκ ἀγλευκῶς τῆς φωνῆς ἔχων Philostr.VA 4.39
•de modo discordante Eust.925.47.
German (Pape)
[Seite 17] ές (γλεῦκος, nach Suid. sicilisch), nicht süß, herbe; soll nach Suid. bei Xen. Oec. gestanden haben, wo es Zeune, 8, 3 u. 4, für ἀτερπές u. ἀκλεέστατον em., vgl. ἀγλυκής. Als seltenes Wort Luc. Lex. 6, οἶνος. Hermogen. nennt so den Stil des Thucydides. Bei Nic. Al. 171 ist ἀγλευκῆ θάλασσαν richtigere Lesart für ἀγλεύκην θάλασσαν, von ἄγλευκος.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
sans douceur, amer, âcre.
Étymologie: ἀ, γλεῦκος.
Greek (Liddell-Scott)
ἀγλευκής: -ές, (γλεῦκος) οὐχὶ γλυκύς, ὀξίνης (κ. ’ξινός), δριμύς, αὐστηρός, Ξεν. παρὰ Σουΐδ., ὅθεν ὁ Zeune παρέλαβε τὴν λέξ. (ἐν συγκρ. τύπ.) καὶ διώρθωσεν ἀντὶ ἀγλυκὴς ἐν Ξεν. Ἱερ. 1. 21. διώρθωσε δὲ καὶ τὰ ἀτερπὲς καὶ ἀκλεέστατον, ἐν Οἰκ. 8. 3 καὶ 4· - ἐναντίον τοῦ γλυκύς, Ἀριστ. πρβλ. 4. 21. 1· οἶνος, Λουκ. Λεξιφ. 6. πρβλ. Λοβ. Φρύν. 536. - Μεταφ. ἐπὶ τοῦ ὕφους τοῦ Θουκυδ., δριμύς, σκολιός, δύσκολος. Ἑρμογ. - Ἐν Νικ. Ἀλ. 171· ἴσως ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀγλευκῆ θάλασσαν, ἀντὶ τοῦ ἀγλεύκην.
Russian (Dvoretsky)
ἀγλευκής: лишенный сладости (χυμοί Arst.; οἶνος Luc.).
