μελάγχιμος: Difference between revisions
Καλῶς ἀκούειν μᾶλλον ἢ πλουτεῖν θέλε → Opulentiae antepone rumorem bonum → Erstrebe anstatt Reichtum lieber guten Ruf
(Bailly1_3) |
(24) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />noir, sombre.<br />'''Étymologie:''' [[μέλας]], -χιμος ; cf. [[δύσχιμος]]. | |btext=ος, ον :<br />noir, sombre.<br />'''Étymologie:''' [[μέλας]], -χιμος ; cf. [[δύσχιμος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[μελάγχιμος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[μαύρος]], [[σκοτεινός]] («λευκὸν ἧμαρ νυκτὸς ἐκ μελαγχίμου», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τὰ μελάγχιμα</i><br />μαύρες κηλίδες στο [[χιόνι]] («εἰ δ' ἐνέσται μελάγχιμα, [[δυσζήτητος]] ἔσται [ὁ [[λαγώς]]]», <b>Ξεν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[μέλας]], -<i>ανος</i> <span style="color: red;">+</span> θ. <i>χιμ</i>-(μηδενισμένη [[βαθμίδα]] του θ. <i>χειμ</i>-, <b>[[πρβλ]].</b> [[χεῖμα]], [[χειμών]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>δύσ</i>-<i>χιμος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:36, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, poet. for μέλας,
A black, dark, γυῖα, στρατός, A. Supp.719,745 (lyr.); φάρη Id.Ch.11; πέπλοι, οἶς, E.Ph.372, El.513; νύξ A.Pers.301; τὰ μ. dark spots in snow, X.Cyn.8.1, cf. Poll.5.66.— For the form cf. δύσχιμος.
German (Pape)
[Seite 117] (vgl. δύσχιμος), schwarz; λευκον ἦμαρ νυκτὸς ἐκ μελαγχίμου, Aesch. Pers. 293, φάρεα, Ch. 11, γυῖα, Suppl. 700; πέπλος, Eur. Phoen. 375, γαίας πέδον, Rhes. 962; τὰ μελάγχιμα, = Vor., Poll. 5, 66.
Greek (Liddell-Scott)
μελάγχῐμος: -ον, ποιητ. ἀντὶ μέλας, μαῦρος, σκοτεινός, γυῖα, στρατὸς Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 719, 745· φάρη ὁ αὐτ. ἐν Χο. 11· πέπλοι, ὄϊς Εὐρ. Φοίν. 371, Ἠλ. 513· ― ἀλλ’ ὡσαύτως, μ. νὺξ Αἰσχύλ. Πέρσ. 301 ― τὰ μελάγχιμα, μαῦραι κηλῖδες ἐπὶ τῆς χιόνος, Ξεν. Κυν. 8, 1, πρβλ. Πολυδ. Ε΄, 66. Περὶ τοῦ τύπου πρβλ. δύσχιμος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
noir, sombre.
Étymologie: μέλας, -χιμος ; cf. δύσχιμος.
Greek Monolingual
μελάγχιμος, -ον (Α)
1. μαύρος, σκοτεινός («λευκὸν ἧμαρ νυκτὸς ἐκ μελαγχίμου», Αισχύλ.)
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ μελάγχιμα
μαύρες κηλίδες στο χιόνι («εἰ δ' ἐνέσται μελάγχιμα, δυσζήτητος ἔσται [ὁ λαγώς]», Ξεν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέλας, -ανος + θ. χιμ-(μηδενισμένη βαθμίδα του θ. χειμ-, πρβλ. χεῖμα, χειμών), πρβλ. δύσ-χιμος].
