γαληνός

English (LSJ)

όν (ή, όν Cat.Cod.Astr.1.136),

   A calm, esp. of the sea, γαλήν' ὁρῶ (neut. pl.) I see a calm, E.Or.279; of persons, gentle, Id.IT345; γ. προσφθέγματα Id.Hec.1160; γαληνὴ ἕξις μετώπου Arist. Phgn.812a1; βίος Pl.Ax.370d, Ph.1.411; τὸ γ. Them.Or.34p.459D.; as title, γαληνότατος δεσπότης PGrenf.1.60.16 (vi A. D.). Adv. -νῶς D.L.9.45: Comp. -νότερον J.BJ1.28.2.

German (Pape)

[Seite 472] όν, windstill, ruhig; vom Meere Eur. Or. 279; Luc. D. Mar. 10, 2; übh. ruhig, heiter, προσφθέγματα Eur. Hec. 1160; εἴς τινα I. A. 345; βίος Plat. Ax. 370 d u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

γαληνός: -όν, ἥσυχος, ἰδίως ἐπὶ τῆς θαλάσσης, γαλήν᾽ ὁρῶ (οὐδ. πληθ.) βλέπω γαλήνην, Εὐρ. Ὀρ. 279, ἔνθα ἴδε Πόρσ.· γ. ἦμαρ, κατὰ τὸν Herm. ἀντὶ κάλλιστον, Αἰσχύλ. Ἀγ. 900· ἐπὶ προσώπων, πρᾶος, μαλακός, ἤπιος, Εὐρ. Ι. Τ. 345· γ. προσφθέγματα ὁ αὐτ. Ἑκ. 1160· γαληνὴ ἕξις μετώπου Ἀριστ. Φυσιογν. 6, 30· γαληναίῃσιν [ὀπωπαῖς] Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 403. 2.― Ἐπίρρ. –νῶς, Διογ. Λ. 9. 45.

French (Bailly abrégé)

ός, όν :
calme, serein.
Étymologie: cf. γαλήνη.

Spanish (DGE)

(γᾰληνός) -όν
1 calmado, sereno, tranquilo s. cont., Ibyc.228.1S., esp. de la mar, puertos, Str.1.3.8, Longus 2.25.2, Aesop.223, gener. ἅπαντα Luc.DMar.9.2, ὅρμος Longus 2.25.2, κίνημα Hld.3.3.7, Simp.in Epict.p.66
•fig. ψυχαί Cat.Cod.Astr.1.136.13
•de pers. apacible, sereno E.IT 345, M.Ant.7.75
•de palabras suave γαληνὰ προσφθέγματα E.Hec.1160
•neutr. compar. como adv. γαληνότερον más suavemente γ. διαλέγεσθαι Rom.Mel.82.ιηʹ.2
•γαληνὴ ἕξις μετώπου disposición suave de la frente Arist.Phgn.812^a1, ὄμματα I.BI 1.558, βίος γ. vida apacible Pl.Ax.370d, Plu.2.8a, Ph.1.411
•neutr. subst. γαλήν' ὁρῶ veo la calma E.Or.279, τὸ γαληνόν la tranquilidad Them.Or.34.459, Eust.Op.343.80.
2 sup. γαληνότατος fórmula de tratamiento serenísimo (lat. serenissimus) δεσπότης SB 12250.6 (V/VI d.C.), PGrenf.1.60.16 (VI d.C.), PKöln 157.25 (VI d.C.), PMasp.243.19 (VI d.C.).
3 adv. -ῶς serena, tranquilamente διάγειν D.L.9.45, cf. Gr.Naz.M.35.1024B.

Greek Monolingual

και αγαληνός, -ή, -ό (AM γαληνός, -ή, -όν, Α και γαληνός, -όν)
1. γαλήνιος, ατάραχος («γαληνή θάλασσα», «ὅρμος γαληνός», Προδρ.
«γαλήν' ὁρῶ», Ευρ.)
2. ήπιος, ευγενικός (α. «ἧθος σεμνὸν καὶ γαληνόν» β. «γαληνά προσφθέγματα», Ευρ.)
μσν.- νεοελλ.
Ι. σιγανός, ήσυχος («το ψαλτήρι σου ύμνο γαληνό το κάνεις»)
II. (ο υπερθ.)
1. γαληνότατος
προσηγορία βασιλέων και ηγεμόνων
2. «η Γαληνοτάτη Δημοκρατία» — το κράτος τών Βενετών
αρχ.-μσν.
το ουδ. ως ουσ. τὸ γαληνόν
η γαλήνη
νεοελλ.
επίρρ. γαληνά
1. ήρεμα, αργά
2. σιγανά, ψιθυριστά
3. μαλακά, τρυφερά.
[ΕΤΥΜΟΛ. γαληνός < γαλήνη, σχηματισμός κατά τα επίθετα σε -ηνός. Κατ' άλλους γαληνός < γαλασνο-].