ἴδμων: Difference between revisions
(17) |
(5) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἴδμων]], -ον (Α)<br />[[έμπειρος]], [[γνώστης]] κάποιου πράγματος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο τ. <i>ίδ</i>-<i>μων</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>Fίδ</i>-<i>μων</i>), παράγωγο του [[οίδα]] «[[γνωρίζω]]», εμφανίζει τη μηδενισμένη [[βαθμίδα]] <i>ιδ</i>- της ρίζας <i>Fειδ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> [[είδος]]) και συνδέεται με τον αρχ. ινδ. τ. <i>vidman</i> «[[φρόνηση]]»]. | |mltxt=[[ἴδμων]], -ον (Α)<br />[[έμπειρος]], [[γνώστης]] κάποιου πράγματος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο τ. <i>ίδ</i>-<i>μων</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>Fίδ</i>-<i>μων</i>), παράγωγο του [[οίδα]] «[[γνωρίζω]]», εμφανίζει τη μηδενισμένη [[βαθμίδα]] <i>ιδ</i>- της ρίζας <i>Fειδ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> [[είδος]]) και συνδέεται με τον αρχ. ινδ. τ. <i>vidman</i> «[[φρόνηση]]»]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἴδμων:''' -ον, γεν. <i>-ονος</i> ([[ἴδμεν]]), [[πεπειραμένος]], [[έμπειρος]], ειδήμων· <i>τινός</i>, σε [[κάτι]], σε Ανθ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 23:28, 30 December 2018
English (LSJ)
ον, gen. ονος, (ἴδμεν,= εἰδέναι)
A having knowledge of a thing, εὐνομίης ἴ. πόλις AP7.575 (Leont.).
German (Pape)
[Seite 1238] ον, kundig, erfahren, τινός, sp. D., z. B. εὐνομίης ἴδμονα θῆκε πόλιν Leont. Schol. 23 (VII, 575); Nonn.
Greek (Liddell-Scott)
ἴδμων: -ον, γεν. ονος, (ἴδμεν, = εἰδέναι) πεπειραμένος, εἰδήμων, ἔμπειρος, ἴδμονι τέχνῃ, ἴδμονι βουλῇ Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. ζ΄ 56, η΄, 143· τινός, εἴς τι πρᾶγμα, αὐτόθι, εὐνομίης ἴδμονα θῆκε πόλιν Ἀνθ. Π. 7. 575. - Καθ’ Ἡσύχ. : «ἴδμων· ἐπιστήμων, ἵστωρ».
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
instruit de, habile dans, gén..
Étymologie: *εἴδω.
Greek Monolingual
ἴδμων, -ον (Α)
έμπειρος, γνώστης κάποιου πράγματος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ίδ-μων (< Fίδ-μων), παράγωγο του οίδα «γνωρίζω», εμφανίζει τη μηδενισμένη βαθμίδα ιδ- της ρίζας Fειδ- (πρβλ. είδος) και συνδέεται με τον αρχ. ινδ. τ. vidman «φρόνηση»].
Greek Monotonic
ἴδμων: -ον, γεν. -ονος (ἴδμεν), πεπειραμένος, έμπειρος, ειδήμων· τινός, σε κάτι, σε Ανθ.
