προσκυνητής: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
(nl) |
(1b) |
||
| Line 36: | Line 36: | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext=προσκυνητής -οῦ, ὁ [προσκυνέω] aanbidder. | |elnltext=προσκυνητής -οῦ, ὁ [προσκυνέω] aanbidder. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=προσκῠνητής, οῦ, ὁ, [from προσκῠνέω]<br />a [[worshipper]], NTest. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:45, 9 January 2019
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A worshipper, Ev.Jo.4.23, OGI262.21 (Baetocaece, iii A.D.), Procop.Aed. 5.7.
German (Pape)
[Seite 771] ὁ, der Verehrer, Anbeter, Inscr.
Greek (Liddell-Scott)
προσκῠνητής: -οῦ, ὁ, ὁ προσκυνῶν, λατρεύων, Εὐαγγ. κ. Ἰω. δ΄, 23, Συλλ. Ἐπιγρ. 4474. 51.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
adorateur.
Étymologie: προσκυνέω.
English (Strong)
from προσκυνέω; an adorer: worshipper.
English (Thayer)
προσκυνητου, ὁ (προσκυνέω), a worshipper: John 4:23. (Inscriptions; (ecclesiastical and) Byzantine writings.)
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ, τ. θηλ. προσκυνήτρια και προσκυνήτρα, Ν προσκυνῶ
πιστός που αποδίδει ευλαβή λατρεία και τιμή, ιδίως προς το θείο, αυτός που προσκυνά
νεοελλ.
1. πιστός που μεταβαίνει σε ιερό τόπο για προσκύνημα
2. συνεκδ. λάτρης («σήμερα του ήλιου ο κόσμος όλος είναι / προσκυνητής, ερωτευτής», Παλαμ.).
Greek Monotonic
προσκῠνητής: -οῦ, ὁ, πιστός, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
προσκῠνητής: οῦ ὁ благоговейный почитатель, поклонник NT.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προσκυνητής -οῦ, ὁ [προσκυνέω] aanbidder.
Middle Liddell
προσκῠνητής, οῦ, ὁ, [from προσκῠνέω]
a worshipper, NTest.
