ἀργιόδους

English (LSJ)

όδοντος, ὁ, ἡ,    A white-toothed, white-tusked, λευκοὶ ὀδόντες ἀργιόδοντος ὑός Il.10.264, cf. Od.8.60, etc.; κύνες Il.11.292:—also ἀργῐ-όδων, A.R.2.820.

Greek (Liddell-Scott)

ἀργιόδους: όδοντος, ὁ, ἡ, ὁ λευκοὺς ἔχων ὀδόντας ἢ χαυλιόδοντας, ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες ἀργιόδοντος ὑὸς Ἰλ. Κ. 264, πρβλ. Ὀδ. 8. 60, κτλ.· κύνες Ἰλ. Λ. 292· ὡσαύτως ἀργιόδων, οντος, ἐν Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 820.

French (Bailly abrégé)

-όδοντος;
aux dents blanches.
Étymologie: ἀργός¹, ὀδούς.

English (Autenrieth)

οντος: white-toothed; epith. of dogs and swine.

Spanish (DGE)

(ἀργῐόδους) -όδοντος, ὁ, ἡ
de blancos dientes ὖς Il.10.264, Od.8.60, cf. Il.9.539, Phanocl.(?) SHell.970.14, κύνες Il.11.292, Orac.Sib.13.29, κορακῖνος Marc.Sid.20, de una fiera monstruosa γναθμοί Nonn.D.14.183, en rel. c. los colmillos del elefante AP 14.55, prob. de leones GVI 1178.1 (Perea Rodia II a.C.)
•interpretado como de afilados dientes por Sud. y Lex.Seg.

Greek Monolingual

ἀργιόδους κ. ἀργιόδων (-οντος), ο, η (Α)
αυτός που έχει λευκά, αστραφτερά δόντια.
[ΕΤΥΜΟΛ. αργιόδους < αργι - + -οδους < οδούς (-όντος) (πρβλ. αραιόδους, μεγαλόδους κ.ά.) και αργιόδων < αργι - + -οδων < οδών, (-όντος) (πρβλ. καρχαρόδων, κυνόδων, κ.ά.)].

Greek Monotonic

ἀργῐόδους: -όδοντος, ὁ, ἡ, αυτός που έχει λευκά δόντια ή χαυλιόδοντες, σε Όμηρ.

Russian (Dvoretsky)

ἀργιόδους: όδοντος adj. белозубый или с белыми клыками (ὖς, κύνες Hom.).

Middle Liddell

white-toothed, white-tusked Hom.