τελειωτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ, accomplisher, finisher, τῆς πίστεως Ep.Hebr.12.2.

German (Pape)

[Seite 1085] ό, der Vollender, Vollbringer, Beendiger, Sp.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
celui qui achève ou accomplit.
Étymologie: τελειόω.

Greek (Liddell-Scott)

τελειωτής: -οῦ, ὁ, ὁ τελειῶν, τελειοποιῶν, Ἐπιστ. πρ. Ἑβρ. ιβ΄, 2.

English (Strong)

from τελειόω; a completer, i.e. consummater: finisher.

English (Thayer)

τελειωτου, ὁ (τελειόω) (Vulg. consummator), a perfecter: τῆς πίστεως, one who has in his own person raised faith to its perfection and so set before us the highest example of faith, Hebrews 12:2. The word occurs nowhere else.

Greek Monolingual

ὁ, Α τελειῶ
αυτός που τελειοποιεί, που ολοκληρώνει («τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ΚΔ).

Greek Monotonic

τελειωτής: -οῦ, ὁ, αυτός που τελειοποιεί, που συμπληρώνει, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

τελειωτής: οῦ ὁ свершитель, осуществитель NT.

Middle Liddell

τελειωτής, οῦ, ὁ,
an accomplisher, finisher, NTest.

Chinese

原文音譯：teleiwt»j 帖累哦帖士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：完成（者）
字義溯源：完成者，成終者；源自（τελειόω）=作成），而 （τελειόω）出自（τέλειος）=完全的）， （τέλειος）出自（τέλος）=界限，結局）。 （τέλος）出自（τελέω）X*=有目標的計劃）
出現次數：總共（1）；來（1）
譯字彙編：
1） 成終者（1） 來12:2