εὐκαταφρόνητος: Difference between revisions
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qu’on peut facilement dédaigner, méprisable.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[καταφρονέω]]. | |btext=ος, ον :<br />qu’on peut facilement dédaigner, méprisable.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[καταφρονέω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὐκαταφρόνητος:''' легко внушающий презрение, т. е. совсем незначительный, маловажный Xen., Arst., Plut. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''εὐκαταφρόνητος:''' -ον ([[καταφρονέω]]), αυτός που περιφρονείται, καταφρονείται εύκολα, [[άξιος]] περιφρόνησης, αξιοκατάκριτος, [[αξιοκαταφρόνητος]], σε Ξεν., Δημ. | |lsmtext='''εὐκαταφρόνητος:''' -ον ([[καταφρονέω]]), αυτός που περιφρονείται, καταφρονείται εύκολα, [[άξιος]] περιφρόνησης, αξιοκατάκριτος, [[αξιοκαταφρόνητος]], σε Ξεν., Δημ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=εὐ-[[καταφρόνητος]], ον [[καταφρονέω]]<br />[[easy]] to be [[despised]], [[contemptible]], [[despicable]], Xen., Dem. | |mdlsjtxt=εὐ-[[καταφρόνητος]], ον [[καταφρονέω]]<br />[[easy]] to be [[despised]], [[contemptible]], [[despicable]], Xen., Dem. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:12, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, easy to be despised, contemptible, ὑπό τινος X.HG6.4.1, cf. Cyr.8.3.1, D.4.18, Men.Sam.297, Arist.Pol.1312b24, etc.; negligible, πᾶσα ἀλγηδὼν εὐ. Epicur.Sent.Vat.4, cf. Phld.D.1.25, al.; especially in Lit. Crit., D.H.Comp.3, Longin.3.1, Demetr.Eloc.4, etc. Adv. -τως Plu.Demetr.16.
German (Pape)
[Seite 1074] leicht zu verachten, verächtlich, geringfügig, Xen. Cyr. 8, 3, 1 Hell. 6, 4, 28; Arist. pol. 5, 10 u. Sp. – Adv., Plut. Demetr. 16.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qu’on peut facilement dédaigner, méprisable.
Étymologie: εὖ, καταφρονέω.
Russian (Dvoretsky)
εὐκαταφρόνητος: легко внушающий презрение, т. е. совсем незначительный, маловажный Xen., Arst., Plut.
Greek (Liddell-Scott)
εὐκαταφρόνητος: -ον, ὡς και νῦν, ἄξιος καταφρονήσεως, Ξεν. Ἑλλ. 6. 4, 28, Κύρ. 8. 3, 1, Δημ. 45. 1, κλ. - Ἐπίρρ. -τως, Πλουτ. Δημήτρ. 16.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὐκαταφρόνητος, -ον)
ο άξιος καταφρονήσεως, ο μη υπολογίσιμος, ο ασήμαντος («μηδ' ὑφ' ἑνὸς εὐκαταφρόνητος εἶναι», Ξεν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κατα-φρονητος (< κατα-φρονώ), πρβλ. αξιο-κατα-φρόνητος, δειλο-κατα-φρόνητος].
Greek Monotonic
εὐκαταφρόνητος: -ον (καταφρονέω), αυτός που περιφρονείται, καταφρονείται εύκολα, άξιος περιφρόνησης, αξιοκατάκριτος, αξιοκαταφρόνητος, σε Ξεν., Δημ.
Middle Liddell
εὐ-καταφρόνητος, ον καταφρονέω
easy to be despised, contemptible, despicable, Xen., Dem.
