penis: Difference between revisions
νόσημα γὰρ αἴσχιστον εἶναί φημι συνθέτους λόγους → for I consider false words to be the foulest sickness
mNo edit summary |
mNo edit summary |
||
Line 1: | Line 1: | ||
{{ | {{ENEL | ||
| | |eneltxt=[[αἰδοῖον]], [[ἀνδρεία]], [[βαλλίον]], [[βάμβαλον]], [[βιλλίν]], [[βίλλος]], [[γέρρον]], [[δρακών]], [[ἔμβολον]], [[ἔμβολος]], [[κανδύταλις]], [[κάπρος]], [[καυλός]], [[κέρχιον]], [[κήδαλον]], [[κόθημα]], [[κόντιλος]], [[κορύνη]], [[κότιλον]], [[κωκώ]], [[κωλέα]], [[κωλῆ]], [[ληκώ]], [[μάχαιρα]], [[μῆδος]], [[μοιόν]], [[μολοῦρις]], [[μύρσινος]], [[ξίφος]], [[ὅπλον]], [[ὀρθίας]], [[ὀρθόδωρον]], [[ὄφις]], [[πάσσαλος]], [[πέος]], [[πόσθη]], [[πρόσθεμα]], [[ῥόπαλον]], [[ῥόπτρον]], [[σάθη]], [[σαννίον]], [[σαυνίον]], [[σαύνιον]], [[σαύρα]], [[σῖνος]], [[σίφων]], [[σκάλαυθρον]], [[σκίφος]], [[σκόροδον]], [[τύλος]], [[φαλλός]], [[φλὲψ γονίμη]] | ||
}} | }} | ||
{{LaEn | {{LaEn |
Revision as of 12:27, 29 December 2022
English > Greek
αἰδοῖον, ἀνδρεία, βαλλίον, βάμβαλον, βιλλίν, βίλλος, γέρρον, δρακών, ἔμβολον, ἔμβολος, κανδύταλις, κάπρος, καυλός, κέρχιον, κήδαλον, κόθημα, κόντιλος, κορύνη, κότιλον, κωκώ, κωλέα, κωλῆ, ληκώ, μάχαιρα, μῆδος, μοιόν, μολοῦρις, μύρσινος, ξίφος, ὅπλον, ὀρθίας, ὀρθόδωρον, ὄφις, πάσσαλος, πέος, πόσθη, πρόσθεμα, ῥόπαλον, ῥόπτρον, σάθη, σαννίον, σαυνίον, σαύνιον, σαύρα, σῖνος, σίφων, σκάλαυθρον, σκίφος, σκόροδον, τύλος, φαλλός, φλὲψ γονίμη
Latin > English
penis penis N M :: male sexual organ, penis; (sometimes rude); a tail
Latin > English (Lewis & Short)
pēnis: is, m. (abl. peni, Naev. ap. Fest. p. 230 Müll.) [τὸ πέος],
I a tail.
I In gen. (ante-class.): caudam antiqui penem vocabant, Cic. Fam. 9, 22, 2: ... lares ludentes peni pinxit bubulo, Naev. ap. Fest. p. 230 Müll.—
II In partic., = membrum virile, the penis; also, by meton., for lust (class.): hodie penis est in obscenis, Cic. Fam. 9, 22, 2: ganeo, manu, ventre, pene bona patria laceraverat, Sall. C. 14, 2; Hor. Epod. 12, 8; Juv. 9, 43; Arn. 5, 18.—In a paron. with paene, Plaut. Truc. 2, 6, 37.
Latin > French (Gaffiot 2016)
pēnis,¹³ is, m., queue des quadrupèdes : Cic. Fam. 9, 22, 2 ; Fest. 230 || brosse à peindre : Næv. Com. 102 || membre viril : Sall. C. 14, 2 ; Hor. Epo. 12, 8 ; Juv. 9, 43.
Latin > German (Georges)
pēnis, is, m. (viell. aus *pesnis, griech. πέος), der Schwanz, peni (Abl.) bubulo ludentes, Naev. com. 102: hodie ›penis‹ est in obscenis, Cic. ep. 9, 22, 2. – gew. übtr., das männliche Glied, Cic. u.a.: pene, durch Unzucht, Sall. u. Hor. – als Schmeichelwort, purissimus penis, Suet. vit. Hor. p. 297 Roth.