κακουχέω

English (LSJ)

(ἔχω) wrong, injure, αὑτόν Telesp.34H.; maltreat, esp. a wife, MitteisChr.284.6 (ii B.C.), POxy.281.17 (i A.D.), etc.:—Pass., to be afflicted or injured, LXX 3 Ki.2.26; ὑπὸ τοῦ δηγμοῦ D.S.3.23; κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον Plu.2.114e.

German (Pape)

[Seite 1305] schlecht halten, behandeln, quälen; ἑαυτόν Teles. Stob. fl. 97, 31; ὑπὸ τοῦ δηγμοῦ κακουχούμενος D. Sic. 3, 23; D. Cass. 35, 9, u. so a. Sp., bes. im pass.

French (Bailly abrégé)

κακουχῶ :
maltraiter, tourmenter.
Étymologie: κακός, ἔχω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κακουχέω [κακός, ἔχω] mishandelen.

Russian (Dvoretsky)

κᾰκουχέω: мучить, терзать, pass. страдать (κακουχεῖσθαι ὑπὸ τοῦ δηγμοῦ, sc. κωνώπων Diod.; μιμνήσκεσθε τῶν κακουχουμένων NT).

English (Strong)

from a presumed compound of κακός and ἔχω; to maltreat: which suffer adversity, torment.

English (Thayer)

κακούχω: (from the obsolete κακουχος, from κακόν and ἔχω); to treat ill, oppress, plague: τινα; present passive participle κακουχόμενοι, maltreated, tormented, Alex.; Diodorus 3,23; 19,11; Dio C. 35 (36), 9 (11); Plutarch, mor., p. 114e.) (Compare: συγκακουχέω.)

Greek (Liddell-Scott)

κακουχέω: (ἔχω) ὑποβάλλω εἰς κακουχίας, ταλαιπωρῶ, κακουχεῖν ἑαυτὸν Τέλης παρὰ Στοβ. 522. 18. ― Παθ., ὑπὸ τοῦ δηγμοῦ (τῶν κωνώπων) κακουχουμένους, κακουμένους, Διόδ. 3. 23· κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον, ταλαιπωρημένους, Πλούτ. 2. 114Ε.

Chinese

原文音譯：kakoucšw 卡克烏赫哦
詞類次數：動詞（2）
原文字根：邪惡-有
字義溯源：虐待，苦害，遭苦害，被苦害，使痛苦；由（κακός）*=卑劣的）與（ἔχω）*=持）組成
出現次數：總共（2）；來（2）
譯字彙編：
1） 遭苦害的人（1） 來13:3；
2） 被苦害（1） 來11:37